Bitka kod Pliske
 | Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
| Bitka kod Pliske | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Vizantijsko-bugarski ratovi | |||||||
 Ruševine Pliske | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
| Vizantijsko carstvo | Bugarsko carstvo | ||||||
| Komandanti i vođe | |||||||
| Nićifor I | Krum | ||||||
Bitka kod Pliska odigrala se 26. jula 811. godine u klisurama Moezije između Vizantije i Bugarske pod kanom Krumom. Bitka je završena velikom pobedom Bugara i smrću vizantijskog cara Nićifora.
Pozadina[uredi | uredi izvor]
Karlovo uništenje Avara oslobodilo je Bugare od avarskog jarma. Tada počinje naglo jačanje njihove države. Bugari su se rekom Tisom graničili sa Franačkim carstvom. Na bugarski presto tada dolazi Krum, poglavar panonskih Bugara, ratnik željan osvajanja i slave. Kao branu bugarskom kraljevstvu Vizantija je podigla snažnu liniju tvrđava čije su najznačajnije tačke bile: Develt, Drinopolje, Filipolj i Serdika. U proleće 809. godine Krum osvaja Serdiku, tvrđavu je porušio, a posadu pobio. Vizantijski car Nićifor odmah kreće u Serdiku da podigne novu tvrđavu.
Nićiforov veliki protivnapad usledio je dve godine kasnije, nakon dugih priprema koje su obuhvatale i preseljenje maloazijskih stratiota na slovenska područja Balkana. U proleće 811. godine Nićifor prelazi granicu, ruši bugarsku prestonicu Plisku i spaljuje Krumovu palatu ne obazirući se na mirovne ponude Kruma. Ponizne ponude za mir car je ponovo odbio; rešio je da završi sa Bugarskom i krenuo je za kanom Krumom koji je pobegao u planine.
Bitka[uredi | uredi izvor]
U planinskim prevojima, Krum je opkolio vizantijsku vojsku i pobio gotovo sve vojnike. Sam car Nićifor poginuo je u borbi. Od careve lobanje Krum je napravio pehar iz koga je na gozbama nazdravljao svojim boljarima.
Posledice[uredi | uredi izvor]
Poraz Vizantije u bici kod Pliske imao je nesagledive posledice. Još teži od vojnog poraza bio je udarac koji je doživeo ugled Vizantije. Još od pogibije cara Valensa u bici kod Hadrijanopolja 378. godine, vizantijski car nije pao u varvarske ruke. Vizantijska moć bila je slomljena, a Krum koji je pre bitke molio za mir sada je slavio pobedu. Za carstvo su nastupile tmurne godine.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Ostrogorski, Georgije (1969). Istorija Vizantije. Beograd: Prosveta.