Bitka kod Ulsana
| Bitka kod Ulsana | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Rusko-japanskog rata | |||||||||
 | |||||||||
| |||||||||
| Sukobljene strane | |||||||||
 Japansko carstvo |
 Ruska Imperija | ||||||||
| Komandanti i vođe | |||||||||
| Hikonojo Kamimura | Karl Jesen | ||||||||
| Jačina | |||||||||
|
4 oklopna krstaša 2 lake krstarice[1] | 3 oklopna krstaša[1] | ||||||||
| Žrtve i gubici | |||||||||
| laki | 1 oklopni krstaš potopljen[1] | ||||||||
Bitka u Korejskim vratima, poznata u engleskoj literaturi kao bitka kod Ulsana (engl. Battle off Ulsan), bila je pomorska bitka u rusko-japanskom ratu, vođena 14. avgusta 1904. Završena je pobedom Japanaca.[1]
Pozadina[uredi | uredi izvor]
Ruski vladivostočki odred[uredi | uredi izvor]
Odmah po otpočinjanju neprijateljstava, na Japanskom moru je neprekidno dejstvovao ruski Vladivostočki odred – tri oklopna krstaša, krstarica i deset torpednih čamaca, koji je imao zadatak da krstaričkim ratom odvuče deo japanske flote sa bojišta u Žutom moru. Njegova borbena aktivnost je trajala od prvih dana rata, februara 1904. godine do avgusta iste godine i bila je usmerena protiv vojnih transporta i pomorskog saobraćaja.
Vladivostočki odred je za šest meseci isplovljavao šest puta. U Korejskim vratima ruski oklopni krstaši su 15. juna potopili dva transportna broda sa ukrcanim trupama i materijalom, a jedan teže oštetili.
Pokušaj spajanja sa flotom iz Port Artura[uredi | uredi izvor]
Glavnokomandujući ruske flote na Dalekom istoku, admiral Aleksejev, ne znajući za ishod bitke u Žutom moru, 11. avgusta je naredio odredu da isplovi u pravcu Korejskih vrata i sadejstvuje Prvoj tihookeanskoj eskadri pri proboju u Vladivostok. 12. avgusta, pod komandom admirala Jesena (rus. Iessen) isplovili su oklopni krstaši „Rosija“ (rus. Rossiя), „Gromboj“ (rus. Громбой) i „Rjurik“ (rus. Rюrik) i uputili se u pravcu Korejskih vrata. 14. avgusta.[1]
Bitka[uredi | uredi izvor]
U zoru, vladivostočki odred je naišao na eskadru admirala Hikonoja Kamimure (1. maj 1850 — 7. avgust 1916. g.) koju su sačinjavala četiri oklopna krstaša. Nakon jednočasovne bitke, koja je otpočela u 05:00 časova, po paralelnim kursevima sa odstojanja od 10.000 do 12.000 metara, ruskom oklopnom krstašu „Rjurik“ bilo je oštećeno kormilo. Admiral Jesen je nakon više uzaludnih pokušaja da ga zaštiti sa preostala dva oklopna krstaša prepušta sudbini i u 08:00 časova vraća se za Vladivostok. Odredivši dve lake krstarice stacionirane u Korejskim vratima da unište oklopni krstaš „Rjurik“, admiral Kamimura se upustio u progon admirala Jesena sve do 10:00 časova kada mu je ponestalo municije. U 10:15 časova, pošto su mu svi topovi bili uništeni, a ¾ posade ubijeno ili ranjeno, preostali deo posade je potopio oklopni krstaš „Rjurik“.[1]
Posledice[uredi | uredi izvor]
U julu 1905. g. Japanci su uz podršku eskadre sastavljene od dva bojna broda, sedam krstarica, dve topovnjače, 30 razarača i torpednih čamaca, iskrcali desant jačine 14.000 ljudi i prateću opremu i zauzeli ostrvo Sahalin. Time su bile okončane aktivne pomorske operacije.[1]
Pored toga, Rusi su na okeanskim komunikacijama prema Japanu angažovali i pet pomoćnih krstarica deplasmana 7.000 do 12.000 tona, brzine 18 do 20 čvorova. Vladivostočki odred je ukupno bio uništio 18 trgovačkih brodova, ali nije uspeo da za duže vreme sa glavnog bojišta privuče na sebe znatnije snage i tako utiče na odnos snaga u Žutom moru. Usled nedostatka strateški pogodnih uporišta, naročito s obzirom na japanske komunikacije u Tihom okeanu, a dobrim delom i zbog pritiska neutralnih država, Rusija nije imala uslova da na Dalekom istoku povede krstarički rat većih razmera. Taktika se, uglavnom, svodila na brze i iznenadne pojedinačne napade na trgovačke brodove, uvek na drugom mestu, na što većoj udaljenosti od mesta ranijeg napada.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Prikril, Boris (1952). Ratne flote i pomorske bitke. Beograd: Tehnička knjiga.
- Vojna enciklopedija, Korejska vrata