Bogićevići (porodica)
| Bogićevići | ||||||||||||
|
Bogićevići vode poreklo od vojvode jadranskog Antonija Bogićevića, (oko 1758—1813).
Vojvoda Antonije - Anta Bogićević je pradeda kralja Milana, po kćerki Tomaniji Obrenović, rođ. Bogićević, udatoj za gospodar Jevrema Obrenovića, a čukundeda kralj Aleksandra Obrenovića i kneginje Natalije Petrović - Njegoš, rođ. Konstantinović.
Poreklo[uredi | uredi izvor]
Bogićevići su poreklom iz Drobnjaka [2]
Vojvoda jadranske knežine Antonije Bogićević[uredi | uredi izvor]
Vojvoda jadranske kneževine (od 1806) Antonije Anta Bogićević, rodom je iz Klubaca, rađevinska knežina sokoske, odnosno zvorničke nahije [3]. Žena mu je bila Anđelija, kći Bože Dragićevića i jedne od sestara Jovana Ljubinkovića iz Runjana.[4]
Vojvodi Antoniju Bogićeviću, po kćerki Tomaniji Obrenović, rođ. Bogićević udatoj za gospodar Jevrema Obrenovića i unuku Milošu Obrenoviću, praunuk je kralj Milan.
Vojvoda jadranske knežine Antonije Anta Bogićević imao je sinove vojvodu Bogosava Boju Bogićevića i potpukovnika Miloša Bogićevića, i kćerke Tomaniju udatu za gospodar Jevrema Obrenovića i još jednu kćerku udatu za kapetana Đuku Stojićevića, mlađeg brata pocerskog vojvode Miloša Stojićevića Pocerca. Osim toga imao je i sina Spasoja koji je izgleda rano preminuo i njemu u spomen je podario Anta Bogićević jedno zvono zvorničkoj crkvi.[4]
Vojvoda jadranske knežine Bogosav Bogićević[uredi | uredi izvor]
Posle smrti vojvode Antonija Bogićevića, koji je sahranjen u šancu (utvrđenju) u Loznici, 1813. Karađorđe je na njegovo mesto postavio njegovog starijeg sina vojvodu Bogosava Bogićevića[5].
Potomstvo Tomanije Obrenović, rođ. Bogićević[uredi | uredi izvor]
Kćerka vojvode Antonija Bogićevića, Tomanija Obrenović, rođ. Bogićević baba je po ocu kralju Milanu Obrenoviću i prababa kralju Aleksandru Obrenoviću.
Kralj Milan Obrenović[uredi | uredi izvor]
Kralj Aleksandar Obrenović[uredi | uredi izvor]
Anka Konstantinović rođ. Obrenović[uredi | uredi izvor]
Kćerka vojvode Antonija Bogićevića Tomanija Obrenović, sa zvanjem Svetla Gospođa, imala je, pored Miloša Obrenovića, oženjenog rumunskom boljarkom iz porodice Katardži, čiji sin jedinac je kralj Milan i kćerke Anku Konstantinović, rođ. Obrenović i Simeonu German i Jelenu Hadija.
Kćerka Anke Konstantinović i unuka Tomanije Obrenović je Katarina Blaznavac rođ. Konstantinović, verenica kneza Mihaila, koja je kasnije sa generalom Milivojem Blaznavcem imala sina Vojislava i kćerku Milicu.
Katarina Blaznavac, rođ. Konstantinović se drugi put udala za bliskog rođaka Mihaila Bogićevića, sina Miloša Bogićevića i unuka vojvode Antonija Bogićevića, čija je ona bila praunuka.
Sin Anke Konstantinović, rođ. Obrenović i brat Katarine Blaznavac rođ. Konstantinović je pukovnik Aleksandar Konstantinović, komandant Kraljeve garde, čija kćerka je Natalija Petrović Njegoš sa knezom Mirkom Petrovićem Njegošem, sinom kralja Nikole imala pet sinova.
Kćerka vojvode Antonija Bogićevića i žena gospodar Jevrema Obrenovića, gospođa Tomanija Obrenović, usvojila je sina rano preminulog vojvode Cincar-Marka Kostića, Konstantina — Kostu Cincar-Markovića, kasnije pukovnika i šabačkog okružnog načelnika, oca generala Cincar-Markovića, predsednika ministarskog saveta 1902-1903.
Pukovnik Aleksandar Konstantinović, komandant Kraljeve garde[uredi | uredi izvor]
Sin Anke Konstantinović, rođ. Obrenović i brat Katarine Blaznavac rođ. Konstantinović je pukovnik Aleksandar Konstantinović, komandant Kraljeve garde, čija kćerka je Natalija Petrović Njegoš sa knezom Mirkom Petrovićem Njegošem, sinom kralja Nikole imala pet sinova.
Knez Mihailo M. Petrović Njegoš, vojvoda od Grahova i Zete[uredi | uredi izvor]
Knez Mihailo Petrović Njegoš, vojvoda od Grahova i Zete bio je sin kneza Mirka Petovića Njeguša i kneginje Natalije Petrović Njeguš, rođ. Konstantinović. Najverovatnije dobio ime po knezu Srbije Mihailu, ujaku svoje majke. Njegov sin je današnji pretendent na crnogorski presto knez Nikola Petrović Njegoš
Potomstvo potpukovnika Miloša Bogićevića[uredi | uredi izvor]
Mlađi sin vojvode Ante Bogićevića je potpukovnik Miloš Bogićević, kapetan sreza jadranskog, šabački okružni načelnik, 2. gradonačelnik (upravnik) Beograda, pomoćnik ministra unutrašnjih poslova. Kao pristalica katanske pobune protiv Karađorđevića, streljan u Šapcu 1844.
Potpukovnik Miloš Bogićević imao je sa Anđelijom Lukačević, kćerkom trgovca iz Podgorice Vasilija Lukačevića koji se doselio u Šabac, i Vladislave Nenezić, kao i sestrom pukovnika Jovana Lukačevića oženjenog Mašenkom Nenadović, i sestrom Marije Magazinović, majke Stevana Magazinovića i Koste Magazinovića [6], sinove generala Antonija Bogićevića, ministra, Milana Bogićevića, ministra i Mihaila Bogićevića, kao i kćerku Katarinu udatu za kapetana Milana Danilovića [7].
General Antonije Bogićević[uredi | uredi izvor]
General Antonije Bogićević, sin potpukovnika Miloša Bogićevića i unuk vojvode Antonija Bogićevića, bio je ministar vojni i knežev ađutant.
U drugom braku bio je oženjen Marijom Hadži-Tominom, kćerkom Hadži-Tome, pa je bio i član porodice Hadži-Tomini. Pašenozi su mu bili Jovan Ristić, namesnik kneževskog i kraljevskog dostojanstva, predsednik ministarskog saveta i ministar unutrašnjih poslova i poslanik, Filip Hristić, kneževski predstavnik (predsednik vlade) i poslanik i Radivoje Milojković, ministar unutrašnjih poslova.
Genral Antonije Bogićević i Marija Bogićević imali su sina Božidara i kćerke Jelenu i Stanu.
- Božidar Bogićević, oficir. Nema potomstva.
- Stana Bogićević bila je udata za Profesora Đorđa Stanojevića i sa njim imala tri ćerke: Nataliju, Julku i Jelku, i sina Miloša.
- Jelena Bogićević bila je od 1912. udata za generala Milutina Marinovića, ministra vojnog, prof. Vojne akademije, vojnog izaslanika u inostranstvu. General Milutin Marinović (1861-1941), sin Petra Marinovića, sreskog načelnika (rođenog u Dubrovniku 1819) i Danice rođ. Sinđelić, završio je Nižu i Višu školu Vojne akademije u Beogradu, oficirsku školu Oranijenbaum u Petrogradu, i generalštabnu pripremu. Kao ministar vojni izvršio je 1910. naoružavanje vojske mitraljezima „maksim“. Bio je prvo oženjen Jelenom Lenkom kćerkom Jevrema Andonovića, ministra pravde.[8].
Mihailo Bogićević (1843-1899)[uredi | uredi izvor]
Mihailo Bogićević (1843-1899), ministar građevina i predsednik beogradske opštine, sin potpukovnika Miloša Bogićevića i unuk vojvode Antonija Bogićevića, oženio se Katarinom Blaznavac, rođ. Konstantinović (1848—1910), udovicom generala Milivoja Blaznavca i nekadašnjom verenicom kneza Mihaila, kojoj je bio ujak u drugom kolenu.
Nisu imali dece.
Milan Bogićević (1840-1929)[uredi | uredi izvor]
Milan Bogićević, sin potpukovnika Miloša Bogićevića i unuk vojvode Antonija Bogićevića, bio je ministar spoljnih poslova Kraljevine Srbije. U dogovoru sa kraljem Milanom ugovorio je 1900. venčanje između kralja Aleksandra Obrenovića i nemačke princeze Aleksandre fon Šaumburg-Lipe, ali je kralj Aleksandar iznenada objavio svoju veridbu sa dvorskom damom Dragom Mašin. Neslažući se sa kraljevom namerom, kao i većina drugih rođaka kralja Aleksandra, Milan Bogićević odmah je podneo ostavku na mesto ministra spoljnih poslova.
Milan Bogićević bio je oženjen Perkom Bogićević, rođ. Barlovac, kćerkom Mihaila Barlovca, maršala dvora kneza Mihaila, predsednika beogradske opštine, državnog savetnika [9].
Milan i Perka Bogićević imali su sina dr. Miloša Bogićevića.
Dr Miloš M. Bogićević[uredi | uredi izvor]
Miloš M. Bogićević, dr. prava, diplomata, otpravnik poslova u Berlinu. Objavio više stručnih radova iz oblasti javnog prava, uglavnom u inostranstvu. On je Nemcima 1916, pod nerazjašnjenim okolnostima ponudio separatni mir sa Srbijom [10]. Ubijen je u Berlinu, pod nejasnim okolnostima, 1938.
Bogatinčevići[uredi | uredi izvor]
Katarina Bogićević, kćerka potpukovnika Miloša Bogićevića i unuka vojvode Antonija Bogićevića, udala se za kapetana Milana Danilovića, rodom iz Uba. Njihova kćerka - jedinica je Cana Bogatinčević, rođ. Danilović bila udata za konjičkog potporučnika Mihaila Bogatinčevića, Karađorđevog praunuka, sina Teodora Teje Bogatinčevića, trgovca iz Šapca i Jelke Bojanić, kćerke Teodora Toše Bojanića, barjaktara vojvode pop Luke Lazarevića i Sare Karađorđević, Karađorđeve kćerke.[11]. Tako su Karađorđevići i Obrenovići u ovom slučaju, posredno, došli u srodstvo.
Cana Bogatinčević je bila poznata u Beogradu, između ostalog, po tome što je bila jedan od najboljih jahača.
Konjički potporučnik Mihailo Bogatinčević i Cana Bogatinčević, rođ. Danilović nisu imali dece.
Stojićevići[uredi | uredi izvor]
Jedna kćerka vojvode jadarskog Antonija Bogićevića, sestra vojvode Bogosava, Tomanije Obrenović i Miloša Bogićevića, bila je udata za kapetana pocerskog Đuku Stojićevića Pocerca, mlažđeg brata vojvode pocerske knežine Miloša Stojićevića Pocerca i vojvode pocerske knežine Janka Stojićevića Pocerca.
Kapetana pocerskog Đuku Stojićevića Pocerca, ubile su pristalice kneza Miloša, u vreme Katanske bune 1844. u Šapcu[12].
Porodične kuće i imanja[uredi | uredi izvor]
Bogićevići su u Šapcu imali više imanja, lokala i kuća.
U Beogradu Mihailo Bogićević živeo je sa Katarinom Bogićević, udovicom generala Milivoja Blaznavca, rođ. Konstantinović u kući njene babe, a njegove tetke gospođe Tomanije Obrenović, rođ. Bogićević na uglu Terazija i Skopljanske (danas Nušićeve) ulice.
General Antonije Bogićević imao je kuću u ulici Miloša Velikog.
Zanimljivosti[uredi | uredi izvor]
O Bogićevićima piše Slobodan Jovanović: „Kao što su u valjevskoj nahiji Karađorđevići bili jaki zbog rodbinskih veza s tamošnjom prvom porodicom, Nenadovićima, tako su u Mačvi Obrenovići bili jaki zbog rodbinskih veza s tamošnjom prvom porodicom, Bogićevićima. Žena Jevremova, „gospoja Tomanija“ bila je od toga roda"[13].
Srodstvo[uredi | uredi izvor]
Bogićevići su bili u srodstvu sa Obrenovićima, Petrovići Njegošima, Konstantinovićima, Hadži-Tominima, Bogatinčevićima, odnosno Bojanićima, Barlovcima, odnosno Baba-Dudićima i dr.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ V. Ćorović, Istorija Srba
- ^ „Sve glavne porodice Srbije XIX veka potiču od tih doseljenika. Karađorđevi muški preci došli su preko Vasojevića iz Klimenata; Obrenovići su starinom Bratonožići; Nenadovići iz hercegovačkog Birča; Vuk Karadžić je Drobnjak, kao i preci Mladena Milovanovića; Garašani su Belopavlići. Iz Drobnjaka potiču Bogićevići, Kaljevići i Jovan Cvijić. Stojan Čupić je iz Pive, a iz nikšićkog kraja su se doselili preci Blaznavaca, Vukomanovića i Skerlića; a iz Pipera Uzun Mirko Apostolović i Žujovići“. Vid. Vladimir Ćorović, Istorija Srba.
- ^ Konstantin N. Nenadović, Život i dela velikog Đorđa Petrovića Kara-Đorđa vrhovnog vožda, oslobodioca i vladara Srbije i život njegovi vojvoda i junaka, Beč, štamparija Jovana N. Vernaja, 1883, str. 656-457.
- ^ a b Milorad Zebić: Moje rodno mesto, detinjstvo i đakovanje - sećanja, Loznica 1996. godine, str. 113.
- ^ Konstantin N. Nenadović, Život i dela velikog Đorđa Petrovića Kara-Đorđa vrhovnog vožda, oslobodioca i vladara Srbije i život njegovi vojvoda i junaka, Beč, štamparija Jovana N. Vernaja, 1883, str. str. 658
- ^ Prema predanju Lukačevići su poreklom iz Stare Srbije odakle su došli u selo Mojanoviće u Zetu, kod Podgorice. Odatle su otišli na tri strane u selo Berislavce kod Skadarskog jezera, u selo Vranj na istoku i treši u Podgoricu. Smatra se da je Lukačevića bilo u Podgorici u XVII veku. Rodonačelnik Lukačevića u Podgorici bio je Miroslav Miro, koji je živeo u drugoj polovini XVIII veka. Imao je tri sina Vasilija, Simu i Stojana. Prva dvojca su prešla u Srbiju a treći je ostao u Podgorici. Vasilije, trgovac u Šapcu, je sa Vladislavom Nenezić imao Jovana, Savu, Mariju i Anđu. Jovan Lukačević je završio vojnu kadetsku školu u Rusiji. [32]. Sestra Jovana Lukačevića je Marija Magazinović, koja je bila udata u Bijelom Polju za Petkovića sa kojim je imala sina Stevana. Posle se ponov udala u Šapcu za Miroslava Magazinovića sa kojim je imala sina Konstantina i kćerku Sofiju. Miroslav je usvojio Stevana koji je uzeo prezime Magazinović, bio je ministar.
- ^ Konstantin N. Nenadović, Život i dela velikog Đorđa Petrovića Kara-Đorđa vrhovnog vožda, oslobodioca i vladara Srbije i život njegovi vojvoda i junaka, Beč, štamparija Jovana N. Vernaja, 1883, str. 660.
- ^ M. Bjelajac, Generali i admirali vojske Kraljevine Jugoslavije, Beograd 2004, str. 204.
- ^ Velibor Berko Savić, Nenadovići, Valjevo 2004, str. 639.
- ^ Milan Jovanović Stojimirović, Siluete starog Beograda, Beograd, 1971, str. 279.
- ^ Milan Jovanović Stojimirović, Siluete starog Beograda, Beograd 2008, str. 183.
- ^ Konstantin N. Nenadović, Život i dela velikog Đorđa Petrovića Kara-Đorđa vrhovnog vožda, oslobodioca i vladara Srbije i život njegovi vojvoda i junaka, Beč, štamparija Jovana N. Vernaja, 1883.
- ^ Slobodan Jovanović, Vladimir Jovanović, Sabrana dela, knj. 12, Beograd 1991, str. 81.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
