Bruno Bušić

Bruno Bušić
Datum rođenja	(1939-10-06)6. oktobar 1939.
Mesto rođenja	Donji Vinjani, Kraljevina Jugoslavija
Datum smrti	16. oktobar 1978.(1978-10-16) (39 god.)
Mesto smrti	Pariz, Francuska

Bruno Bušić (Donji Vinjani, 6. oktobar 1939 — Pariz, 16. oktobar 1978) bio je jedan od vođa ustaškog pokreta u emigraciji, pristalica obnove Nezavisne Države Hrvatske i istoričar-revizionist.

Biografija

Bušić je rođen u selu Vinjani Donji u blizini Imotskog. Tokom pohađanja srednje škole u Imotskom počinje pristupa grupi Tiho, koja je za cilj imala „borbu za slobodu, ravnopravnost i formiranje slobodne Hrvatske na demokratskim principima“. Tada počinje da ga prati UDBA. Ubrzo je zajedno sa svojim školskim drugovima, članovima grupe Tiho, izbačen iz škole.

Karijeru novinara je počeo kao student na zagrebačkom Institutu za istoriju radničkog pokreta pod mentorstvom Franje Tuđmana

Krajem šezdesetih godina 20. veka stupio je u kontakt sa agentom nemačke obaveštajne službe BND, Klausom Dernerom (njem. Klaus Dörner), pod čijim je mentorstvom radio na stvaranju saveza između hrvatskih komunista i ustaša. Bušić je već tada bio autor pamfleta kojim se zagovaralo jedinstvo hrvatskih nacionalistički orijentisanih komunista i ustaša u cilju obnavljanja Nezavisne Države Hrvatske. U tom je cilju Derner bio organizator brojnih tajnih sastanaka sa Bušićem u Nemačkoj, Austriji, i Hrvatskoj.

Godine 1969. Bušić je prešao na pisanje „Hrvatskog književnog lista“. Godine 1971. objavio je sopstveno „istraživanje“ (pod naslovom „Čudne kosovske brojidbe“) broja žrtava Drugog svetskog rata u Hrvatskoj, pri čemu je suzio svoje pisanje na teritoriju Socijalističke Republike Hrvatske. Njegovo „istraživanje“ je bilo zasnovano na nikad objavljenom popisu žrtava koje su sproveli federalni organi Jugoslavije 1964. godine. Po Bušiću, u Hrvatskoj je bilo ubijeno samo 185.527 osoba. Od toga broja je 64.245 umrlo u zatvorima i logorima, 50.806 od neposrednog terora (koji ne objašnjava), 12.272 od bombardovanja i borbe, 51.949 je poginulih partizana i savezničkih vojnika i 6.055 poginulih iz nepoznatih razloga. Bušić je pritom isključio žrtve vojnog i civilnog osoblja ustaške države, tj. ni jedan ustaša nije nikog ubio tokom rata.

Po povratku 1971. postao je jedan od direktora „Hrvatskog tjednika“. Iste godine se desio hrvatski MASPOK, a Bušić je uhapšen. U zatvoru je bio do 1974. godine.

U vreme hrvatskog MASPOK-a 1971, Bušić je, kao i mnogi drugi hrvatski nacionalisti, sumnjao u lojalnost Hrvatskoj nacionalnih manjina koje su živele u toj republici.

Jugoslaviju je poslednji put napustio 1975. godine. Najviše vremena je proveo u Engleskoj, ali je putovao širom Evrope. U tom periodu je pisao za „Novu Hrvatsku“.

Prema izvorima ustaške emigracije, Bušić je bio „hrvatski novinar i pročelnik za tisak Hrvatskog Narodnog Vijeća, raširenog po cijelom svijetu“. Njegovo ime i delo je slavljeno među ustašama, tako da je bila osnovana teroristička grupa „Hrvatska revolucionarna ćelija, odjel Bruno Bušić“ u Parizu. Ova teroristička grupa je izvršila diverzantsku akciju protiv RS Šulc (nem. RS Schulz Verlag) izdavačke kuće u mestu Perha (nem. Percha) kod jezera Štarnberg (nem. Starnberg See) u Nemačkoj, 9. avgusta 1981. godine

Ubijen je u Parizu, 1978. godine. Nikad se nije saznalo ko ga je ubio. Sud u Parizu je 2000. oslobodio bivšeg agenta Udbe Vinka Sindičića od odgovornosti za ubistvo Bušića.

Literatura

• Smartt, Ursula (2006). Media Law for Journalists. SAGE. str. 270. 
• Tanner, Marcus (2001). Croatia: A Nation Forged in War. Yale University Press. str. 195. 
• Mickolus, Edward F.; Sandler, Todd; Murdock, Jean Marie (1989). International Terrorism in the 1980s: A Chronology of Events. Books on Demand. str. 186. ISBN 978-0-608-06857-2. 
• Tomasevich, Jozo (2002). War and Revolution in Yugoslavia, 1941-1945: Occupation and Collaboration. Stanford: Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-3615-2. 
• Johnstone, Diana (2002). Fool's Crusade - Yugoslavia, NATO and Western Delusions. New York: Monthly Review Press. ISBN 978-1-58367-084-2.