Buhača
Buhača | |
|---|---|
| Administrativni podaci | |
| Država | Hrvatska |
| Županija | Karlovačka |
| Opština | Cetingrad |
| Oblast | Kordun |
| Stanovništvo | |
| — 2011. | 36 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 45° 11′ 24″ S; 15° 46′ 11″ I / 45.190044° S; 15.769647° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), ljeti UTC+2 (CEST) |
  Buhača Buhača na karti Hrvatske | |
 Buhača Buhača na karti Karlovačke županije | |
| Ostali podaci | |
| Poštanski broj | 47222 Cetingrad |
| Pozivni broj | +385 47 |
Buhača ili Buvača je naseljeno mesto u opštini Cetingrad, na Kordunu, Republika Hrvatska. U selu je rođen Milan Vujaklija, pisac i prevodilac.
Geografija[uredi | uredi izvor]
Buhača se nalazi oko 7 km severoistočno od Cetingrada. Nalazi se na samoj granici između Hrvatske i Bosne i Hercegovine.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Buhača je zajedno sa selima Cetin, Bilo, ranije Vališselo (sada Cetingrad) i Bogovac naseljeno 1782. godine pod carem Josifom II.[1]
U Buhači je 1800. godine sagrađena crkva Svetih apostola Petra i Pavla u vizantijskom stilu za vreme mitropolita Stratimirovića i episkopa Stefana Avakumovića.[1] Eparhije gornjokarlovačke. Nalazi se na onižem brežuljku i vrlo je dobro vidljiva sa puta koja povezuje Veliku Kladušu i Vojnić. Parohiju Buvača sačinjavaju naselja: Buvača, Cetingrad, Maljevac, Maljevačko Selište i Grabarska u susednoj Bosni i Hercegovini. U Drugom svetskom ratu hram su devastirali i opljačkali ustaše. Posle rata je popravljana. Pokrov crkve je nakon rata u Hrvatskoj, kao i kod većine pravoslavnih objekata na Kordunu u lošem stanju.[2]
Buhača se od raspada Jugoslavije do avgusta 1995. godine nalazila u Republici Srpskoj Krajini. Do 1991. bila je u sastavu naseljenog mesta Maljevac, a od 2001. je samostalno naselje. Do teritorijalne reorganizacije u Hrvatskoj nalazila se u sastavu bivše velike opštine Slunj.
Stanovništvo[uredi | uredi izvor]
Prema popisu stanovništva iz 2011. godine, naselje Buhača je imalo 36 stanovnika.[3]
Broj stanovnika po popisima[uredi | uredi izvor]
| Nacionalnost[4] | 2001. | 1991. | 1981. | 1971. | 1961. | 1953. | 1948. | 1931. | 1921. | 1910. | 1900. | 1890. | 1880. | 1869. | 1857. |
| br. stanovnika | 29 | % | % | 111 | 76 | 155 | 124 | % | % | % | 598 | 279 | 730 | 787 | 743 |
- napomene:
U 2001. nastalo izdvajanjem iz naselja Maljevac. Do 1900. i u 1948. iskazivano kao naselje, a od 1953. kao deo naselja. Od 1857. do 1880. sadrži podatke za naselja Maljevac i Maljevačko Selište, a od 1910. do 1931. te u 1981. i 1991. podaci sadržani u naselju Maljevac.
Nacionalni sastav[uredi | uredi izvor]
| Nacionalnost[4] | 2001. |
| Hrvati | 11 (37,93%) |
| Srbi | 0 |
| Jugosloveni | 0 |
| ostali i nepoznato | 18 (62,06%) |
| Ukupno | 29 |
- za ostale popise videti pod: Maljevac.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Demić 2015.
- ^ Škiljan 2010, str. 60.
- ^ „Popis stanovništva 2011.”. Državni zavod za statistiku RH. 2011. Pristupljeno 3. 5. 2013.
- ^ a b Savezni zavod za statistiku i evidenciju FNRJ i SFRJ: Popis stanovništva 1948, 1953, 1961, 1971, 1981. i 1991. godine.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- CD-rom: „Naselja i stanovništvo RH od 1857-2001. godine“, Izdanje Državnog zavoda za statistiku Republike Hrvatske, Zagreb, 2005.
- Demić, Petar (2015). poreklo.rs, ur. „Parohija Buvača, protoprezviterat budaštanski, Kordun (1905. godina)”. Pristupljeno 3. 4. 2016.
- Škiljan, Filip (2010). Srpsko narodno vijeće, ur. Kulturno-historijski spomenici zapadne Slavonije s pregledom povijesti zapadne Slavonije od prapovijesti do 20. stoljeća (PDF). Zagreb. ISBN 978-953-7442-07-1. Arhivirano iz originala (PDF) 12. 4. 2016. g. Pristupljeno 3. 4. 2016.
