Vasilije Popović
Vasilije Popović | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1827 |
| Mesto rođenja | Novi Sad, Austrijsko carstvo |
| Datum smrti | 24. jul 1905. |
| Mesto smrti | Mošorin, Austrougarska |
Vasilije Popović (Novi Sad, 1827 – Mošorin, 1905) bio je sin novosadskog prote Jovana, i brat lingviste Đure Daničića.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 1827. godine u Novom Sadu, od roditelja pravoslavnog sveštenika Jovana i Ane. Rano je ostao bez oca, sa još četiri brata, a obrazovao se velikim požrtvovanjem majke. Školovao se u Novom Sadu i Segedinu, a Bogosloviju završio u Beogradu. Po rukopoloženju odmah je dobio Mošorin, a neko vreme je administrirao titelskom parohijom. Bio je 1891. godine izabrani član Skupštine eparhije Bačke, iz Žabaljskog protoprezvirata.[1]
Pripadao je konzervativno-klerikalnoj struji i istupao u listu «Srpski narod», koji je uređivao njegov brat. Kritikovao je Narodnu slobodoumnu stranku, pozivajući je na pravoslavne kanone. Otuda je dobio nadimak "Kanoner", koji je i sam prihvatio, te se nekad tako i potpisivao (1884).[2] Javno mu se podsmevao Jovan Jovanović Zmaj na stranicama svog humorističkog časopisa "Starmali", 1881-1884. godine.[3] Ostaje upamćen da je za vreme patrijarha Germana Anđelića bio je "najžešći protivnik Miletićevo-Subotićeve Narodne stranke i mnogo je pisao po 'Srpskom narodu'".[4]
Umro je 24. jula 1905. u Mošorinu, u 79. godini.[4]
Književni rad[uredi | uredi izvor]
Objavio je pop Vasa 1873. godine delo: "Pravoslavlje", knjiga druga, u Beogradu. Bio je tada pravoslavni sveštenik u Mošorinu.[5]
Uređivao je i izdavao duhovni list «Pravoslavlje», koji je štampao u Beogradu (1871–73).
Reference[uredi | uredi izvor]
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Mošorinska jednovekovna tajna - pronađen grob prote Vasilija Popovića, Arhivirano na sajtu Wayback Machine (2. novembar 2014) pristupljeno 2.11.2014.
