Vila Mediči u Fjezolu

Vila Mediči u Fjezolu
Položaj
Mesto	Fjezole
Opština	Firenca
Država	Italija
Koordinate	43.482058° S; 11.172082° I / 43.482058; 11.172082
Karakteristike
Površina	0,61 ha
Širina	0,054 km
Dužina	0,130 km
Nadmorska visina	312 m
Zaštita i posećenost
Godina izgradnje	1451-1457.
Ostalo
Veb prezentacija	http://www.villamedicifiesole.it/

Vila Mediči u Fjezolu (Villa Medici, Fiesole) je patricijska vila u Toskani, jedna od najstarijih vila koju je izgradila porodica Mediči između 1451. i 1457. godine. Ona je jedna od najranijih renesansnih građevina sa vrtom, i jedna od najbolje očuvanih, ali i najmanje poznatih.

Istorijat

Vilu je podigao Kozimo de' Mediči Stariji za sina Đovanija (Giovanni de' Medici, 1421-1463), davši Mikelocu di Bartolomeu da je projektuje. U nameri da to bude mesto za intelektualni život a manje kuća za rad, vila je izgrađena da bi se demonstrirale estetske i ideološke vrednosti. Slavu vila duguje Lorencu de Mediči, poznatom i kao Lorenco il Manjifiko koji je nasleđuje posle smrti svoga strica 1469. Novi gospodar pretvara je u mesto okupljanja umetnika, filozofa i ljudi od pera kao što su Fičino, Mirandola i Policiano. Četvorougaona građevina je tipična za XV vek sa prozorima od vrste peščara (pietra serena) i širokim lođama sa kojih se pruža vidik na okolinu. Vila je ostala u vlasništvu Medičijevih do 1671. godine.

Dizajn vrta

• 
  Ulaz na gornju terasu.
• 
  Pogled na vilu sa ulaza.
• 
  Vrt gornje terase sa limunovima u posudama.
• 
  Oranžerija (limonaia).

Dok je većina vila iz tog perioda kao što su Cafaggiolo i Trebbia, locirana u središtu poljoprivrednih prostora, vila u Fjezolu nema nikakvog dodira sa životom na poljoprivrednim imanjima. Orografski položaj vile na padini diktirao je rešenje vrta na tri terase.

Gornja terasa, na kraju [Avenija[avenije]] sa drvoredom čempresa koja prolazi kroz šumu crnike (Quercus ilex L.), ima veliki pravougaoni travnjak sa limunima u posudama i staro stablo paulovnije. Piano nobile vile gleda u ovaj deo vrta. Sa suprotne strane od vile, na strani ulaza, je oranžerija za smeštaj limunova tokom zime.

• 
  Tajna bašta sa magnolijama.
• 
  Fontana u tajnoj bašti.
• 
  Pergola.
• 
  Najniža (treća) terasa.

Srednja terasa sagledava se iz zadnjeg dela zgrade i do nje se dolazi zatvorenim stepeništem. Ovo je tajni vrt (giardino segreto). Ovaj, u velikoj meri izmenjeni, deo vrta je sa cvetnim lejama oivičenim orezanim šimširom i sa fontanom u centru u senci velikih magnolija (Magnolia grandiflora L.).

Treću terasu napravili su je između 1911. i 1923. Sesil Pinsent (Cecil Pinsent, 1884-1963) britanski vrtni dizajner i arhitekta i Džefri Skot(Geoffrey Scott, 1884-1929) engleski istoričar arhitekture u italijanskom stilu sa finom pergolom na polovini između dva nivoa. Ova terasa je skoro poravnata po dužini sa prvom terasom, ali je od nje niža za 11-12 m.

Literatura

• Gothein, M. L. (1928): A History of Garden Art. J M Dent and Sons, London and Toronto
• Turner, T. (2005): Garden History: Philosophy and Design 2000 BC - 2000 AD. New York
• Grbić, M. (2015): Istorija vrtne umetnosti. Univerzitet u Beogradu. Beograd. ISBN 978-86-7299-227-4