Gaj Kasije Longin (senator)
Gaj Kasije Longin (lat. Caius Cassius Longinus, pre 85. godine p. n. e. – oktobar 42. godine p. n. e.) bio je rimski senator i državnik koji je, uz Marka Junija Bruta, bio vođa zavere u kojoj je ubijen Julije Cezar.
U mladosti je studirao filozofiju na ostrvu Rodosu gde je takođe ovladao grčkim jezikom. Oženio se Junijom Tercijom, polusestrom Marka Junije Bruta.
Kao kvestor služio je Marka Licinija Krasa tokom pohoda protiv Parćana 53. godine p. n. e. Uprkos Kasijevim upozorenjima Kras se upustio u otvorenu bitku sa Parćanima kod Kare gde je rimska vojska teško poražena, a Kras ubijen na prevaru. Kasije je uspeo da spase ostatke rimske vojske i odvede je u rimsku Siriju. Nakon Krasovog poraza, dve godine je bio provincijski namesnik Sirije.
Po povratku u Rim 50. godine p. n. e. Kasije je bio optužen za iznuđivanje novca od provincijalaca. Izbijanje građanskog rata između Cezara i Gneja Pompeja spaslo ga je od suđenja. Kao jedan od narodnih tribuna za 49. godine p. n. e. Kasije se pridružio optimatima. Kad je Cezar prešao Rubikon i krenuo na Rim, Kasije je pobegao Pompeju koji ga je proizveo u svog zapovednika flote. Tokom 48. godine p. n. e. Kasije je u vodama Sicilije uništavao Cezarove brodove. Međutim, kada mu je stigla vest o Pompejevom porazu kod Farsale rešio je da otplovi za Helespont i udruži se sa pontskim kraljem Farnakom II. Tokom putovanja na istok Kasija je zarobio Cezar i naterao ga je na predaju. Uz sve to, kao Cezarov legat Kasije je morao da služi u ratu protiv istog onog Farnaka na koga je ranije računao kao saveznika u borbi sa Cezarom. Najzad, Kasije je odbio da sledi Cezara u borbi sa pompejevcima predvođenih Katonom Mlađim, tako da se vratio u Rim i povukao iz političkog života.
Po Cezarovoj pobedi u građanskom ratu, Kasije je postao pretor peregrin, pri čemu je po isteku službe trebalo da dobije Siriju na upravu. U međuvremenu, počeo je zajedno sa šurakom Junijem Brutom da plete zaveru protiv Cezara zahtevajući od istomišljenika podršku za tiranoubistvo. Na Martovske ide 44. godine p. n. e. Kasije ne samo da je pozvao zaverenike na akciju već je i zadao Cezaru udarac u glavu. Ipak, cezaroubice nisu želeli novi građanski rat, tako da nisu pobili najbliže Cezarove saradnike. Marko Antonije je iskoristio priliku da pridobije rimsku svetinu protiv zaverenika, tako da su Brut i Kasije morali da napuste Rim i preuzmu pozicije u dalekim provincijama.
Na Istoku Kasije je uspeo da okupi 12 legija i stekne saveznike među provincijskim namesnicima i lokalnim vladarima. Nakon što je ovladao Sirijom, u Smirni se pridružio Brutu radi borbe sa cezarovcima koji su se udružili u Drugi trijumvirat. Kod Filipa u je 42. godine p. n. e. Makedoniji došlo je do odsudnih borbi između republikanaca i cezarovaca. Dok je Brut potukao Oktavijanove legije, Kasije je pretrpeo poraz u borbi sa Antonijem. Nesvestan da bitka nije završena potpunim slomom, Kasije je izvršio samoubistvo. Brut ga je oplakao i, kao poslednjeg Rimljanina, sahranio na Tasosu.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ljudi | |
| Ostale | |
