Germanski jezici

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Germanski jezici
Geografska rasprostranjenostSeverna Evropa, Zapadna Evropa, Centralna Evropa, Severna Amerika, Australija i Okeanija
Jezička klasifikacijaIndoevropski jezici
  • Germanski jezici
PrajezikPragermanski jezik
Podpodela
ISO 639-2 / 5gem
Glotologgerm1287[1]
{{{mapalt}}}
Germanski jezici u svetu:
  Prvi jezik većine govornika
  Službeni jezik, ali ne i prvi jezik
  Nije službeni jezik, ali ga koristi lokalna manjina

Rasprostranjenost germanskih jezika u Evropi

Severnogermanski jezici:

  Islandski
  Farski
  Norveški
  Švedski
  Danski

Zapadnogermanski jezici:

  Škotski
  Engleski
  Frizijski
  Holandski
  Niskonemački
  Nemački

Germanski jezici su porodica indoevropskih jezika koja pripada grani kentumskih jezika. Jedna su od najrasprostranjenijih porodica indoevropskih jezika, najviše zahvaljujući kolonijalnim širenjima Engleza, tj. njihovog jezika i kulture. Germanske jezike govori oko 515 miliona ljudi[nb 1] uglavnom u Evropi, Severnoj Americi, Okeaniji, i Južnoj Africi. Smatra se da svi današnji germanski jezici potiču od zajedničkog pragermanskog jezika sa područja severne Evrope iz 1. veka p. n. e. Najveći broj govornika germanskih jezika imaju engleski i nemački sa 120 miliona govornika u Evropi. Ostali veći germanski jezici su Holandski jezik sa 48 miliona govornika i skandinavski jezici (danski, švedski, norveški, islandski i Ferojski jezik) koji zajedno imaju oko 25 miliona govornika.

Zapadnogermanski jezici obuhvataju tri germanska jezika u najširoj upotrebi: engleski sa oko 360–400 miliona izvornih govornika;[3][nb 2] nemački, sa preko 100 miliona izvornih govornika;[4] i holandski, sa 24 miliona izvornih govornika. Drugi zapadno germanski jezici obuhvataju afrikans, koji je proistekao iz holandskog, sa preko 7,1 miliona izvornih govornika;[5] niskonemački, koji se smatra zasebnom kolekcijom nestandardizovanih dijalekata, sa oko 0,3 miliona izvornih govornika i verovatno 6,7–10 miliona ljudi koji ga mogu razumeti[6][7] (od čega bar 5 miliona u Nemačkoj[6] i 1,7 miliona u Holandiji);[8] Jidiš, je nekad koristilo približno 13 miliona Jevreja u Evropi pre Drugog svetskog rata,[9] i skotski, oba sa oko 1,5 milona izvornih govornika; limburški varijeteti sa oko 1,3 miliona govornika duž holandsko–belgijo–nemačke granice; i frizijski jezici sa preko 0,5 miliona izvornih govornika u Holandiji i Nemačkoj.

Glavni severnogermanski jezici su danski, ferjarski, islandski, norveški i švedski, koji zajedno imaju oko 20 miliona govornika. Istočnonemačka grana obuhvata gotski, burgundijski, i vandalski, od kojih su svi sad izumrli. Zadnji je izumro krimski gotski, koji je bio u upotrebi do kasnog 18. veka u pojedinim izolovanim oblastima Krima.[10]

SIL Ethnologue navodi 48 različitih živih germanskih jezika, od kojih 41 pripada zapadnoj, a šest severnoj grani; oni ne smeštaju hunriski nemački ni u jednu od kategorija, ali ga lingvisti često smatraju nemačkim dijalektom.[11] Ukupan broj germanskih jezika kroz istoriju je nepoznat, jer su neki od njih, posebno istočnogermanski jezici, nestali tokom ili nakon perioda migracija. Neki od zapadnogermanskih jezika takođe nisu preživeli posle perioda migracija, uključujući lombardski. Kao rezultat Drugog svetskog rata i kasnijeg masovnog proterivanja Nemaca, nemački jezik je pretrpeo značajan gubitak govornog područja, kao i umiranje i izumiranje nekoliko njegovih dijalekata. U 21. veku, nemački dijalekti izumiru[nb 3] kako standardni nemački dobija primat.[12]

Klasifikacija[uredi | uredi izvor]

Napomene[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Procene broja izvornih govornika germanskih jezika variraju od 450 miliona,[2] preko 500 miliona i do više od 520 miliona. Veliki deo neizvesnosti je uzrokovan brzim širenjem engleskog jezika i protivrečnim procenama broja izvornih govornika. Ovde se koristi najverovatnija procena (trenutno 515 miliona).
  2. ^ Postoje različite konfliktne procene broja L1/izvornih korisnika engleskog jezika, od 360 miliona do 430 miliona i više. Engleski je trenutno lingva franka, koja se brzo širi, često zamenjujući druge jezike širom sveta, što otežava davanje jednog konačnog broja. Reč je o retkom slučaju jezika sa mnogo više sekundarnih nego izvornih govornika.
  3. ^ This phenomenon is not restricted to German but constitutes a common linguistic development affecting all modern-day living major languages with a complex set of dialects. As local dialects increasingly cease to be used, they are usually replaced by a standardized version of the language.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin; Bank, Sebastian, ur. (2016). „Germanic”. Glottolog 2.7. Jena: Max Planck Institute for the Science of Human History. 
  2. ^ König & van der Auwera (1994).
  3. ^ „Världens 100 största språk 2010” [The world's 100 largest languages in 2010]. Nationalencyklopedin (na jeziku: švedski). 2010. Pristupljeno 12. 2. 2014. 
  4. ^ SIL Ethnologue (2006). 95 million speakers of Standard German; 105 million including Middle and Upper German dialects; 120 million including Low German and Yiddish.
  5. ^ „Afrikaans”. Pristupljeno 3. 8. 2016. 
  6. ^ a b „Gechattet wird auf Plattdeusch”. Noz.de. Arhivirano iz originala 18. 05. 2018. g. Pristupljeno 14. 3. 2014. 
  7. ^ Saxon, Low Ethnologue.
  8. ^ The Other Languages of Europe: Demographic, Sociolinguistic, and Educational Perspectives by Guus Extra, Durk Gorter; Multilingual Matters, 2001 – 454; page 10.
  9. ^ Dovid Katz. „YIDDISH” (PDF). YIVO. Arhivirano iz originala (PDF) 22. 3. 2012. g. Pristupljeno 20. 12. 2015. 
  10. ^ „1 Cor. 13:1–12”. lrc.la.utexas.edu. Pristupljeno 3. 8. 2016. 
  11. ^ „Germanic”. Arhivirano iz originala 18. 7. 2013. g. Pristupljeno 3. 8. 2016. 
  12. ^ Heine, Matthias (16. 11. 2017). „Sprache und Mundart: Das Aussterben der deutschen Dialekte”. Die Welt. Arhivirano iz originala 23. 3. 2021. g. Pristupljeno 4. 10. 2018 — preko www.welt.de. 

Literatura[uredi | uredi izvor]

  • Basbøll, Hans; Jacobsen, Henrik Galberg (2003). Take Danish, for Instance: Linguistic Studies in Honour of Hans Basbøll Presented on the Occasion of His 60th Birthday, 12 July 2003 (na jeziku: engleski). University Press of Southern Denmark. str. 41—57. ISBN 9788778388261. 
  • Bethge, Richard (1900). „Konjugation des Urgermanischen”. Ur.: Ferdinand Dieter. Laut- und Formenlehre der altgermanischen Dialekte (2. Halbband: Formenlehre). Leipzig: Reisland. 
  • Cercignani, Fausto (1972), „Indo-European ē in Germanic”, Zeitschrift für vergleichende Sprachforschung, 86 (1): 104—110 
  • Cercignani, Fausto (1979), „The Reduplicating Syllable and Internal Open Juncture in Gothic”, Zeitschrift für vergleichende Sprachforschung, 93 (11): 126—132 
  • Jacobs, Neil G. (2005). Yiddish: A Linguistic Introduction. Cambridge University Press. ISBN 9780521772150 — preko Google Books. 
  • Joos, Martin (1952). „The Medieval Sibilants”. Language. 28 (2): 222—231. JSTOR 410515. doi:10.2307/410515. 
  • Schumacher, Stefan (2005), „'Langvokalische Perfekta' in indogermanischen Einzelsprachen und ihr grundsprachlicher Hintergrund”, Ur.: Meiser, Gerhard; Hackstein, Olav, Sprachkontakt und Sprachwandel. Akten der XI. Fachtagung der Indogermanischen Gesellschaft, 17. – 23. September 2000, Halle an der Saale, Wiesbaden: Reichert 
  • Todd, Malcolm (1992). The Early Germans. Blackwell Publishing. 
  • Wang, Chuan-Chao; Ding, Qi-Liang; Tao, Huan; Li, Hui (2012). „Comment on "Phonemic Diversity Supports a Serial Founder Effect Model of Language Expansion from Africa"”. Science (na jeziku: engleski). 335 (6069): 657. ISSN 0036-8075. PMID 22323803. doi:10.1126/science.1207846. 
  • König, Ekkehard; van der Auwera, Johan (1994). The Germanic languages. London: Routledge. 
  • Helfenstein, James (1870). A comparative grammar of the Teutonic languages. London: MacMillan and Co. 
  • Ringe, Don (2006). A linguistic history of English: From Proto-Indo-European to Proto-Germanic. Oxford: Oxford University Press. 
  • Bennett, William H. (1980). An introduction to the Gothic language. New York: Modern Language Association of America. 
  • Wright, Joseph C. (1919). Grammar of the Gothic language. London: Oxford University Press. 
  • Gordon, E.V. (1927). An introduction to Old Norse. London: Oxford University Press. 
  • Zoëga, Geir T. (2004). A Concise Dictionary of Old Icelandic. Toronto: University of Toronto Press. 
  • Campbell, A. (1959). Old English grammar. London: Oxford University Press. 
  • Campbell, Alistair (1983). Old English Grammar (na jeziku: engleski). Clarendon Press. ISBN 9780198119432. 
  • Diamond, Robert E. (1970). Old English grammar and reader. Detroit: Wayne State University Press. 
  • Hall, J.R. (1984). A concise Anglo–Saxon dictionary, 4th edition. Toronto: University of Toronto Press. 
  • Lass, Roger (1994). Old English: A historical linguistic companion. Cambridge: Cambridge University Press. 
  • Lass, Roger; Anderson, John M. (1975). Old English phonology. Cambridge: Cambridge University Press. 
  • Mitchell, Bruce; Robinson, Fred C. (1992). A guide to Old English, 5th edition. Cambridge: Blackwell. 
  • Robinson, Orrin (1992). Old English and its closest relatives. Stanford: Stanford University Press. 
  • Wright, Joseph; Wright, Mary Elizabeth (1925). Old English grammar, 3rd edition. London: Oxford University Press. 
  • Wright, Joseph (1906). An Old High German primer, 2nd edition. Oxford: Clarendon Press. 
  • Waterman, John C. (1976). A history of the German language. Prospect Heights, Illinois: Waveland Press. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Germanski jezici na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Германски_језици&oldid=27679920”