Gistav Moro

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Gistav Moro
Autoportret Gistava Moroa, 1850
Lični podaci
Datum rođenja(1826-04-06)6. april 1826.
Mesto rođenjaPariz, Francuska
Datum smrti18. april 1898.(1898-04-18) (72 god.)
Mesto smrtiPariz, Francuska
Umetnički rad
Poljeslikarstvo
Pravacsimbolizam
Uticaji odTeodora Šaserjoa

Gistav Moro (franc. Gustave Moreau; 6. april 1826 – 18. april 1898) bio je francuski slikar. Pripadao je pokretu simbolizma, a njegov opus je poznat po biblijskim i mitološkim motivima. Moroove slike snažno su uticale na opus simbolističkih književnika i drugih umetnika.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Gistav Moro je u Parizu, od oca Žan Mari Moroa i majke Adel Pauline de Mutje. Slikarev otac je bio glavni arhitekta departmana Vezul u istočnoj Francuskoj, gde se rodila i Gistavova mlađa sestra Kamila. Posle revolucije 1830. porodica Moro se trajno seli u Pariz, a 1841. Gistav sa majkom odlazi u Italiju. Budući slikar doneće otuda veliki album sa skicama koje je uradio pod snažnim utiskom arhitekture Milana, Venecije i Firence. Po povratku u prestonicu, a zahvaljujući očevom uticaju, šesnaestogodišnji Moro dobija potvrdu da se bavi kopiranjem slika što mu omogućava da bez teškoća ulazi u Luvr i proučava i kopira dela starih majstora.

1846. Gistav Moro upisuje Akademiju lepih umetnosti u klasi neoklasičnog slikara Fransoa Pikoa. Uporedo sa radom na sopstvenim slikama, Moro je radio i veliku kopiju slike Anibalea Karačija izložene u Luvru - narudžbinu od države. Naručioci su bili zadovoljni Moroovim radom i naručuju od njega i drugu kopiju, ali on se usprotivio: želi da prodaje svoje radove.

Godine 1852. završava Pijetu- sliku upečatljive veličine, na kojoj je radio tri godune, i izlaže je na Salonu. U oktobru iste godine otac za njega kupuje kuću broj 14 u Ulici Rošfuko, gde Moro sebi na drugom spratu pravi atelje. U leto 1857. Moro odlazi u Rim gde se u potpunosti posvećuje umetnosti. Nakon jednomesečnog boravka u Rimu, on kreće u Firencu, gde radi nekoliko kopija poznatih slika, izloženih u muzeju Ufici. Teme i motivi njegovog slikarstva većinski su preuzeti iz antičke istorije i mitologije.[1]

Po povratku u Pariz, 1859, Moro upoznaje mladu guvernantu, Aleksandrinu Diro, sa kojom se pretpostavlja da je bio u vezi sledećih dvadeset pet godina. Moroov otac iznenada umire 1862. godine. Potrešen nesrećom, posvećuje se poslu i samoobrazovanju. Godine 1873. jedan od državnih departmana naručuje od slikara da osmisli kapelu u pariskom Panteonu, što on odbija. Dve godine kasnije Gistav Moro dobija najveću nagradu Francuske - orden Legije časti.

Godine 1888. Moro postaje profesor na Akademiji lepih umetnosti. U maju 1889, kada je završio rad na velikom platnu Jupiter i Samela, Moro pristupa realizaciji svog poslednjeg velikog projekta: pravi muzej u sopstvenoj vili i time svoje delo čini dostupno svima.

Moro umire 18. aprila 1898. godine u Parizu, a sahranjen je u porodičnoj grobnici na groblju Monmartr.[2]

U Narodnom muzeju u Beogradu nalazi se njegova slika Umorni kentaur.[3]

Galerija[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Nikolić, Jovana M. (2017). „Mitološke teme u slikarstvu Gistava Moroa”. Zbornik Matice srpske za likovne umetnosti. 46. 
  2. ^ Eaglemoss International, (2010), "Veliki slikari", Beograd
  3. ^ Nikolić, Jovana M. „Koncept mrtvog pesnika u simbolizmu slika Umorni Kentaur Gistava Moroa iz Narodnog muzeja u Beogradu”. Zbornik Narodnog muzeja. XXI: 221. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Гистав_Моро&oldid=27399391”