Gojbulja
Gojbulja | |
|---|---|
| Administrativni podaci | |
| Država | Srbija |
| Autonomna pokrajina | Kosovo i Metohija |
| Upravni okrug | Kosovskomitrovački |
| Opština | Vučitrn |
| Stanovništvo | |
| — 2011. |  588[1] |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 42° 50′ 57″ S; 20° 59′ 30″ I / 42.8493° S; 20.9917° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST) |
| Aps. visina | 687 m |
.svg)  Gojbulja Gojbulja na karti Srbije | |
| Ostali podaci | |
| Poštanski broj | 42000 |
| Pozivni broj | +383 (0)28 |
| Registarska oznaka | KM |
Gojbulja (alb. Gojbujë) je naselje u opštini Vučitrn na severnom delu Kosova i Metohije.[2] U Gojbulji sada živi oko 30 srpskih porodica u albanskom okruženju.[3] Prema popisu stanovništva iz 2011. godine, selo je imalo 588 stanovnika, većinu stanovništva činili su Albanci. Srbi su delimično bojkotovali popis pa tačan broj nije poznat. U selu je izgrađen asfaltni put od Vučitrna do sela. Selo je povezano sa sistemom za navodnjavanje i gradskim vodovodom. U selu ima 2 bunara sa dobrom kiselom vodom.
Geografija[uredi | uredi izvor]
Atar naselja pripada teritoriji katastarske opštine Gojbulja površine 692 ha. Gojbulja je selo zbijenoga tipa, zemljište valovito. Oranice sa smonicom i rastresitom zemljom, na kojoj uspevaju sve žitarice, povrće i voće. Selo ima zajedničku listopadnu šumu i pogoduje za stočarstvo. Selo je smešteno na podnožju Kopaonika, udaljeno od Vučitrna oko 4 km severoistočno, na reci Trstenici.[4] Selo se deli na Topličansku, Boščarsku i Drobnjačku mahalu i mahalu zvanu Batvare.
Istorija[uredi | uredi izvor]
U turskom popisu zemalja Brankovića iz 1455. godine sadašnji zaselak Gojbulje Batvare (Bahare, Bačvare) pominje se kao zasebno selo Batvare sa 33 srpske kuće. U Devičkom pomeniku upisani su 1763, 1766. i 1767. Srbi darodavci iz Gojbulje. Na seoskom groblju stoje ostaci crkve Sv. Petke sa očuvanim zidovima od 1 metra i očuvanim lukom iznad zapadnog portala. U selu su sačuvani ostaci starog Batvarskog groblja iz prve polovine 17. veka.[5] Gojbulja je obnovljena 1820. godine. Obnovitelji su Jezdići iz Dobre Luke i do danas neprekidan je život Srba u ovom selu bez Albanaca.[6] Na temeljima stare crkve obnovljena je i sazidana nova crkva 1986. posvećena Sv. Petki, kod koje je i groblje.
Poreklo stanovništva po rodovima[uredi | uredi izvor]
Mahala Batvare, nešto malo izdvojena od sela, računa se kao zaselak Gojbulje. Batvare je čak i starije od (sadašnje) Gojbulje. Ono je prvo bilo levo od reke, na mestima zvanim Staro Batvare i Kućište. Tu je i staro batvarsko hrišćansko groblje. Šta je bilo s tim starim Batvarčanima nije poznato, tek u drugoj polovini 18. veka tu su se bili nastanili neki Albanci. Te su Albance oko 1820. zatekli i od njih kupili zemlju Srbi Jezdići, a Albanci se iselili u Smrekovnicu gde su postali čifčije kod svojih rođaka. U to vreme ili nešto kasnije rod Topličani zasniva sadašnju Gojbulju, gde se docnije „zbog boleštine“ preseljavaju i Jezdići sa starog Batvara.[7]
- Topličani (14 kuća, Sv. Nikola). Doselili se oko 1820. iz Toplice, iz sela Sibnice. Osnivači su sadašnje Gojbulje. Pojasevi u 1935. od doseljenja u Gojbulju: Ivko, Jova, Zarko, Ananije (70 godina).
- Jezdići (7 kuća, Sv. Nikola). Doselili se oko 1820. iz Kuča. Prvo su se zadržali u Metohiji (kod Bakovice), pa onda na Kosovu, u Dobroj Luci. Tu ih osvetnici nađu, jer su iz matice izbegli od krvne osvete, i u borbi s njima, kažu, poginulo 17 članova ovog roda. Neki su posle te pogibije otišli u Užice, a drugi ostali na Kosovu i sa Topličanima obrazovali čiflik Mahmud-bega vučitrnskog u Gojbulji. Pojasevi u 1935. od doseljenja u Gojbulju: Jezda, Raka, Radisav, Jovan, Lazar (50 godina).
- Drobnjaci (12 kuća, Đurđevdan). Doselili se iz Drobnjaka preko Ibarskog Kolašina, gde su se bili zadržali, posle Topličana. Pojasevi u 1935. od doseljenja: Sava, Iva, Danče, Đorđe, Milutin (34 godine).
- Kasalovići (4 kuća, Sveta Petka). Doseljeni iz Zupča u Ibarskom Kolašinu oko 1870.
- Boščari (11 kuća, Sv. Luka). Doseljen iz Ugljara u Ibarskom Kolašinu na godinu dana posle Kasalovića.
- Kolašinci (2 kuća, Mitrovdan). Doselili se 1902. iz Zubinog Potoka u Ibarskom Kolašinu.
- Surci (4 kuća, Sv. Nikola). Preseljeni iz Ropice u Slatinu (vučitrnsku), pa odatle u Gojbulju oko 1895.
- Miračani (3 kuća, Sv. Nikola). Preseljeni iz roda Anđelkovića u Miraču 1910.[8]
Učesnici oslobodilačkih ratova 1912—1918.[uredi | uredi izvor]
- Milovanović Blagoje, Cerska bitka
- Milovanović Mihajlo, poginuo na Solunu
- Milovanović Serafin, Toplički ustanak
- Milovanović Vukmir, Toplički ustanak
- Savić Cvetko, Solunski front
- Spasić Živko, Toplički ustanak
- Milenković Vukmir, Toplički ustanak
- Zarković Trajko, bitka na Ceru
U logorima i zarobljeništvu 1941—1945.[uredi | uredi izvor]
- Đorđević Milorad, Nemačka
- Đurković Aleksandar, Nemačka
- Zarković Sarafin, Nemačka, prešao u Englesku,
- Savić Blagoje, Nemačka
- Savić Dragutin, Nemačka
Učesnici Drugog svetskog rata (1941—1947)[uredi | uredi izvor]
- Anđelković Vukoje
- Anđelković Vukosav
- Dimitrijević Branko
- Dimitrijević Đorđe
- Dimitrijević Trajko
- Đorđević Velibor
- Đorđević Miodrag
- Ćurković Vitomir
- Ćurković Milica
- Ćurković Slobodan
- Jović Božidar
- Jovanović Dragomir
- Jovanović Milutin
- Jovanović Radule
- Jovanović Radmila
- Lazić Novica
- Milić Božidar
- Milić Vukadin
- Milić Gojko
- Milić Dušan
- Ćurković Svetolik
- Milić Srdomir
- Milovanović Živorad
- Milovanović Miroslav
- Milenković Milan
- Milenković Petar
- Milenković Ratko
- Milenković Stojan
- Mirković Slobodan
- Mihajlović Dragomir
- Mihajlović Miloš
- Perić Dragan
- Perić Svetomir
- Savić Miodrag
- Spasić Vukomir
- Spasić Radoje
- Spasić Milomir
- Spasić Pana[9]
Poginuli u Drugom svetskom ratu (1941—1947)[uredi | uredi izvor]
- Dimitrijević Branko, Suva Reka, 1945.
- Milić Vukašin, Priština, 1945.
- Milić Srda, Romanija, 1945.
- Milenković Stojan, Suva Reka, 1945.
- Savić Miodrag, Priština, 1945.[9]
Žrtve Drugog svetskog rata[uredi | uredi izvor]
- Anđelković Nikola, u kući 1944.
- Ćurković Petar, u selu 1944.
- Janković Ljumobir, od savezničke avijacije 1944.
- Milenković Sava, Gornja Sudimlja 1920, od kačaka
- Perić Mija, u selu 1944, čuvajući stoku
- Perić Mirko, u žandarmerijskoj stanici pretučen 1941.
- Radosavljević Trajko, na njivi 1941.
- Savić Milutin, u Blacu 1942. od četnika.
- Savić Radomir, na njivi 1941.
Demografija[uredi | uredi izvor]
| Godina | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Stanovništvo | 449 | 502 | 482 | 473 | 420 | 454 | 588 |
 |
Etnički sastav[uredi | uredi izvor]
| Nacionalnost | broj | % |
| Albanci | 576 | 97,96 |
| Srbi | 10 | 1,70 |
| Bošnjaci | 1 | 0,17 |
| Nepoznato/Drugo[10] |
Prema popisu iz 2011. godine Albanci su u ovom mestu činili 97,96% stanovništva, Srbi 1,70%. Srbi su delimično bojkotovali popis pa tačan broj nije poznat.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Etnički sastav stanovništva na Kosovu i Metohiji iz 2011. godine (jezik: engleski)
- ^ „Pretučeni Srbi kod Vučitrna”. rts.rs. RTS. 5. 10. 2013. Pristupljeno 5. 10. 2013.
- ^ „Obijena crkva Sv. Paraskeve u Gojbulji kod Vučitrna”. www.radiokontaktplus.org (na jeziku: srpski). Pristupljeno 9. 6. 2020.
- ^ „Spomenici kulture u Srbiji — ostaci crkve Sv. Petke i staro groblje”. sanu.ac.rs. Spomenici kulture u Srbiji. Pristupljeno 5. 10. 2013.
- ^ „Zadužbine Kosova, (spomenici srpskog naroda)”. Prizren : Eparhija raško-prizrenska; Beograd : Bogoslovski fakultet u Beogradu, 1987.
- ^ a b Urošević 1965, str. 25, 31, 51 i 171. sfn greška: više ciljeva (3×): CITEREFUrošević1965 (help)
- ^ Urošević, Atanasije (1965). Kosovo. Beograd: Naučno delo. str. 177. COBISS.SR 155363340
- ^ Urošević, Atanasije (1965). Kosovo. Beograd: Naučno delo. str. 177. COBISS.SR 155363340
- ^ a b Evidencija SUBNOR-a Vučitrna
- ^ Etnički sastav stanovništva Kosova i Metohije 2011. godine pop-stat.mashke.org (jezik: albanski)
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Urošević, Atanasije (1965). Kosovo, naselja i poreklo stanovništva. Beograd: SANU. str. 23, 34, 56, 171.
