Dušan Ječmenić

dušan ječmenić
dušan ječmenić
	Dušan Ječmenić
Lični podaci
Datum rođenja	8. novembar 1911.
Mesto rođenja	Guberevci, kod Lučana, Kraljevina Srbija
Datum smrti	4. decembar 1943. (32 god.)
Mesto smrti	Koševine, kod Prijepolja, Srbija
Profesija	zemljoradnik
Delovanje
Član KPJ od	1940.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Heroj
Narodni heroj od	20. decembra 1953.

Dušan Ječmenić Ječmenica (Guberevci, kod Lučana, 8. novembar 1911 — Koševine, kod Prijepolja, 4. decembar 1943), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je 6. novembra 1911. godine u selu Guberevci, kod Lučana. Poticao je iz zemljoradničke porodice i nakon završetka osnovne škole je ostao u selu u bavio se zemoljoradnjom. Pod uticajem mlađeg brata, Jeremije, koji je bio član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) dobio je saznanja o radničkom pokretu i komunizmu. Godine 1940. postao je član KPJ i učestvovao je svim akcijama koje je KPJ organizovala u Dragačevu.^[1]

Nakon okupacije Kraljevine Jugoslavije, aprila 1941. godine, zajedno sa bratom uključio se u pripremem oružanog ustanka i stvaranja Narodnooslobodilačkog pokreta (NOP) u Drgačevu i okolini. Jula 1941. godine, nakon formiranja Čačanskog partizanskog odreda, postao je borac Prve dragačevske čete, a od oktobra 1941. je bio borac Dragačevskog bataljona. U svim borbama, u kojima je učestvovao isticao se hrabrošću. Posebno se istakao u toku prvog i drugog napada na Kraljevo, 14. oktobra 1941. godine. U toku drugog napada, on je sa svojom desetinom uspeo da prodre u centar grada, što je iznenadilo neprijatelja i izazvalo paniku među nemačkim vojnicima koji su se do tada grčevito branili. Upavši u zgradu Suda u centru Kraljeva, Ječmenić je sa svojom desetinom prisilio na predaju dva nemačka oficira i grupu vojnika. Pošto su Nemci uspeli da lokalizuju proboj partizana, svom silinom su se bacili na zgradu Suda. Uvidevši to, Ječmenica je odlučio da se sa svojom desetinom povuče preko Ibra, što mu je i uspelo, pa se vratio u svoj bataljon. Za uspomenu iz te borbe poneo je parabelum jednog od zarobljenih nemačkih oficira, kao i njihove oficirske oznake i ambleme.^[1]

Tokom tokom Prve neprijateljske ofanzive u zapadnoj Srbiji, isticao se u borbama na Trešnjevici, kod Užica, u Požegi i Pranjanima, gde je bio lakše ranjen u ruku. Prilikom povlačenja partizanskih odreda u Sandžak, nalazio se u sastavu Druge čete Čačanskog partizanskog bataljona. Ovaj bataljon je 1. marta 1942. godine ušao u sastav tada formirane Druge proleterske udarne brigade. U ovoj brigadi je bio najpre vodnik, potom zamenik komandira čete i komandir Druge čete. Bio je hrabar borac, koji se isticao u borbama, a posebno u izvršavanju specijalnih zadataka.^[1]

Kao vođa bombaša, maja 1942. godine istakao se u uništenju italijanskih bunkera, na Devu kod Foče. Takođe, sa grupom bombaša se probio do italijanskih artiljerijskih položaja ispod brda Đedeva, gde su se nalazili italijanski artiljerijski položaji. Prilikom napada na Prozor, februara 1943. godine, neprimetno je doveo vod Druge čete na železničku stanicu i zasuo je bombama, a zatim vod poveo u juriš. U borbama na Manjači, Grahovu i obrancima Dinare bio je dobrovoljac za rešavanje kritičnih situacija.^[1]

U bici na Neretvi, u borbama na brdu Humiću, kod Foče, prilikom borbe prsa u prsa, sa svojom bombaškom grupom osuo je bombe po najosetljivijim delovima neprijatelja, i tako doprineo opštem uspehu Druge proleterske udarne brigade. U bici na Sutjesci, bio je postavljen za zamenika komandanta bataljona, ali je ubrzo bio teško ranjen. Nakon oporavka, vratio se na dužnost zamenika komandanta Drugog bataljona Druge proleterske brigade. Na toj dužnosti je poginuo tokom Prijepoljske bitke 4. decembra 1943. godine, u borbi s Nemcima u blizini sela Koševine, kod Prijepolja.^[1]

Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine Federativne Narodne Republike Jugoslavije, 20. decembra 1951. godine, proglašen je za narodnog heroja.^[1]

U toku Narodnooslobodilačkog rata stradao je i njegov mlađi brat Jeremija Ječmenić (1914—1942), koji je u bio organizator ustanka u Dragačavu, a potom pozadinski radnik — odbornik Sreskog Narodnooslobodilačkog odbora u Guči i član Sreskog povereništva KPJ. Ubijen je od strane četnika Draže Mihailovića 25. januara 1942. godine, kao ilegalac u selu Viča, kod Lučana.^[2]