Dušan Ivković
| Dušan Ivković | |||
|---|---|---|---|
 Ivković na finalu Adeko kupa, 2011. godine | |||
| Lični podaci | |||
| Puno ime | Dušan Ivković | ||
| Nadimak | Duda | ||
| Datum rođenja | 29. oktobar 1943. | ||
| Mesto rođenja | Beograd, Srbija | ||
| Datum smrti | 16. septembar 2021. (77 god.) | ||
| Mesto smrti | Beograd, Srbija | ||
| Državljanstvo | Srbija | ||
| Informacije o karijeri | |||
| Pro karijera |
1958—1968 (igračka) 1978—2016 (trenerska) | ||
| Pozicija | Bek | ||
| Seniorska karijera | |||
| Godine | Klub | ||
| 1958—1968 | Radnički Beograd | ||
| Trenerska karijera | |||
| 1977—1978 1978—1980 1980—1982 1982—1984 1984—1987 1987—1990 1988—1991 1991—1994 1992—1995 1994—1996 1996—1999 1999—2001 2002—2005 2005—2007 2008—2013 2010—2012 2014—2016 |
Partizan (pomoćnik) Partizan Aris Radnički Beograd Šibenik Vojvodina Jugoslavija PAOK SR Jugoslavija Panionios Olimpijakos AEK Atina CSKA Moskva Dinamo Moskva Srbija Olimpijakos Anadolu Efes | ||
| Nagrade | |||
Dušan Ivković (Beograd, 29. oktobar 1943 — Beograd, 16. septembar 2021) bio je jugoslovenski košarkaš i srpski košarkaški trener. Ivković je jedan od najuspešnijih evropskih trenera svih vremena. Od 2008. do 2013. bio je selektor reprezentacije Srbije. Bio je predsednik Sportskog društva Radnički.
Ivković je najuspešniji selektor Košarkaške reprezentacije Jugoslavije na Evropskim prvenstvima. Vodio je reprezentaciju na tri kontinentalna prvenstva i na sva tri osvojio zlatnu medalju Zagreb 1989, Rim 1991 i Atina 1995. Na ta tri prvenstva reprezentacija je odigrala 19 utakmica i svih 19 pobedila.
U januaru 2008. je izabran za selektora košarkaške reprezentacije Srbije za period od naredne četiri godine. Na Evropskom prvenstvu 2009. u Poljskoj, reprezentacije Srbije je pod Ivkovićevim vođstvom, osvojila srebrnu medalju, a na Svetskom prvenstvu 2010. je zauzela četvrto mesto.
Početkom jula 2016. saopštio je da završava trenersku karijeru.[1][2] Revijalni oproštajni meč je vodio 20. septembra 2017. u Atini protiv Olimpijakosa.[3][4]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Dušan Ivković je rođen u Beogradu 29. oktobra 1943. Roditelji su mu bili Petar, doktor pravnih nauka, i Branka, profesorka francuskog i latinskog jezika.[5] Njegov stariji brat je bio košarkaš Slobodan Piva Ivković. Ivković je rođak Nikole Tesle, pošto je Teslina majka Georgina Tesla sestra Ivkovićevog pradede Trivuna Mandića, oca njegove babe Olge.[5]
Završio je studije geologije na Rudarsko-geološkom fakultetu u Beogradu. Ženio se dva puta, ima sinove Petra i Pavla.[5]
Karijera[uredi | uredi izvor]
Igračka karijera[uredi | uredi izvor]
Dušan Ivković je svoju celu igračku karijeru, od 1958. do 1968. proveo u Radničkom, koji se tada takmičio u prvoj ligi Jugoslavije.
Trenerska karijera[uredi | uredi izvor]
Ivkovićev prvi prvi trenerski posao bio sa juniorima Radničkog, koji je prihvatio na nagovor svog prvog trenera Bore Cenića. Sa juniorima Radničkog osvojio je prvenstvo Jugoslavije.
Ivković je preuzeo Partizan u sezoni 1978 i vodio ga dve sezone. Već prve sezone 1978/1979. Ivković je sa Partizanom osvojio prvenstvo Jugoslavije, Kup Jugoslavije i Kup Radivoja Koraća.
Trenersku karijeru nastavio je u grčkom Arisu. U Jugoslaviju vratio 1982. preuzevši prvim tim Radničkog, a zatim je vodio Šibenku u periodu od 1984. do 1987. godine. Bio je pomoćnik selektora reprezentacije Jugoslavije Krešimira Ćosića na Svetskom prvenstvu 1986. i Evropskom prvenstvu 1987. u Atini.
Od 1987. tri sezone proveo je na klupi Vojvodine. Ivković je nasledio Ćosića na mestu selektora Jugoslavije i sa njom osvojio srebrnu medalju na Olimpijskim igrama 1988. u Seulu. i zlatne medalje na Evropskom prvenstvu 1989. u Zagrebu, Svetskom prvenstvu 1990. u Argentini i Evropskom prvenstvu 1991. u Rimu.
Posle tri godine u Vojvodini, postao je trener PAOK-a. U međuvremenu se raspala Jugoslavija, a reprezentaciji Savezne Republike Jugoslavije je bilo onemogućeno da se takmiči od 1992. do 1995. U ovom klubu je bio do 1994. kada preuzima Panionios koji je vodio dve sezone. Godine 1996. pozvali su ga čelnici velikog Olimpijakosa pa je do 1999. bio šef njihovog stručnog štaba, da bi od tog leta do 2001. vodio AEK iz Atine.
Od 2002. do 2007. je radio u glavnom gradu Rusije, Moskvi. Prve tri sezone je proveo u CSKA a druge dve u Dinamu. Nakon toga se vratio u reprezentativnu košarku i od 2008. do 2013. je vodio reprezentaciju Srbije. Od 2012. do 2014. je po drugi put vodio Olimpijakos i sa njima je osvojio Evroligu u sezoni 2011/12.
U leto 2014. postao je trener turskog Anadolu Efesa.[6] Sa njima je ostao do aprila 2016. kada je dobio otkaz.[7] U sezoni 2014/15. sa ekipom Efesa je osvojio nacionalni kup, ali izostao je glavni trofej - titula prvaka Turske, dok je u Evroligi ekipa eliminisana u četvrtfinalu od budućeg šampiona Reala 3-1 u seriji. U sezoni 2015/16. osvojen je Kup predsednika, kako je naziv za tamošnji Superkup, ali Efes nije odbranio Kup Turske, dok je u Evroligi stao u top 16 fazi.
U julu 2016. objavio je da završava svoju trenersku karijeru.[1][2]
Posle oproštajne utakmice u Atini, u decembru 2017. magazin "Nedeljnik" proglasio ga je za ličnost godine.[8]
Smrt[uredi | uredi izvor]
Preminuo je 16. septembra 2021. godine u bolnici u Beogradu od posledica vode u plućima i herpesa.[9] Sahranjen je 21. septembra 2021. godine na Novom groblju u Beogradu.
Reprezentativni trofeji[uredi | uredi izvor]
- zlato : 1989, 1991, 1995
- srebro : 2009
- zlato : 1990
- srebro : 1988
- zlato : 1987
Klupski trofeji[uredi | uredi izvor]
Evropska takmičenja[uredi | uredi izvor]
- 1979 - Osvajač Kupa Radivoja Koraća sa Partizanom
- 1994 - Osvajač Kup Radivoja Koraća sa PAOK-om
- 1997 - Prvak Evrolige sa Olimpijakosom.
- 2000 - Osvajač Kupa Rajmunda Saporte sa AEK-om
- 2006 - Osvajač ULEB kupa sa Dinamom Moskva
- 2012 - Prvak Evrolige sa Olimpijakosom.
Nacionalna prvenstva[uredi | uredi izvor]
- 1979 - Prvak Jugoslavije sa Partizanom
- 1992 - Prvak Grčke sa PAOK-om
- 1997 - Prvak Grčke sa Olimpijakosom
- 2003 - Prvak Rusije sa CSKA Moskva
- 2004 - Prvak Rusije sa CSKA Moskva
- 2005 - Prvak Rusije sa CSKA Moskva
- 2012 - Prvak Grčke sa Olimpijakosom
Nacionalni kupovi[uredi | uredi izvor]
- 1979 - Osvajač Kupa Jugoslavije sa Partizanom
- 1997 - Osvajač Kupa Grčke sa Olimpijakosom
- 2000 - Osvajač Kupa Grčke sa AEK-om
- 2001 - Osvajač Kupa Grčke sa AEK-om
- 2005 - Osvajač Kupa Rusije sa CSKA Moskva
- 2011 - Osvajač Kupa Grčke sa Olimpijakosom
- 2015 - Osvajač Kupa Turske sa Anadolu Efesom
- 2015 - Osvajač Superkupa Turske sa Anadolu Efesom
Nagrade[uredi | uredi izvor]
- 2012 - Nagrada „Aleksandar Gomeljski“ za najboljeg trenera Evrolige u sezoni 2011/12. U ovoj sezoni Dušan Ivković je kao trener Olimpijakosa osvojio Evroligu i prvenstvo Grčke.[10]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b „Dušan Ivković objavio kraj trenerske karijere”. Politika.rs. Pristupljeno 1. 7. 2016.
- ^ a b „Ivković završio trenersku karijeru: Košarci ne želim, ne mogu i nikada neću reći zbogom”. Novosti.rs. Pristupljeno 1. 7. 2016.
- ^ Zauvek legenda – Duda se oprostio od košarke!
- ^ Duda Ivković se u Pireju oprostio od košarke
- ^ a b v Jovica Krtinić: Poreklo Dušana Dude Ivkovića (Poreklo, 16. septembar 2021)
- ^ B92: „Dušan Ivković definitivno u Efesu“ (30.05.2014)
- ^ Večernje novosti: „Dudi otkaz SMS porukom“ (24.04.2015)
- ^ „Dušan Ivković, ličnost godine. I njegova velika ispovest u Nedeljniku”. Nedeljnik. Arhivirano iz originala 12. 02. 2018. g. Pristupljeno 12. 02. 2018.
- ^ „Preminuo Dušan Ivković”. b92.net. 16. 9. 2021. Pristupljeno 16. 9. 2021.
- ^ RTS: „Ivković najbolji u Evropi“ (27.06.2012)
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Profil na sajtu euroleague.net
- Dušan Ivković — Intervju („B92“, 19. novembar 2008)
- Preminuo Dušan Duda Ivković („Politika“, 16. septembar 2021)
- Odlazak legende evropske košarke („Politika”, 17. septembar 2021)
- Balada o Dudi i Pivi („Politika”, 26. septembar 2021)
Sastavi reprezentacije Jugoslavije | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Sastavi reprezentacije Srbije | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
- Rođeni 1943.
- Umrli 2021.
- Sportisti iz Beograda
- Jugoslovenski košarkaši
- Srpski košarkaši
- Srpski košarkaški treneri
- Košarkaši BKK Radnički
- Treneri KK Anadolu Efes
- Treneri BKK Radnički
- Treneri KK Olimpijakos
- Treneri KK PAOK
- Treneri KK Partizan
- Treneri KK CSKA Moskva
- Selektori košarkaške reprezentacije Jugoslavije
- Selektori košarkaške reprezentacije Srbije
- Članovi Kuće slavnih FIBA
- Nosioci Ordena Karađorđeve zvezde
- Sahranjeni na Novom groblju u Beogradu