Etar (mitologija)

Etar (stgrč. Αἰθήρ [Aithḗr], lat. Aether) je bog svetla, sin Ereba, boga večne tame i boginje noći Njukte. Etar je otelotvorenje prozirnog plavetnila koja okružuje svet i vazduha koji ljudi udišu. U kasnijim predanjima on je sin Haosa, a brat Noći, Mraka i Dana. Sa Danom izrodio je Nebo, Zemlju i More, ali se pominje i kao otac Okeana, Temide, Tartara, Brijareja i drugih božanstava.

Etrovo grčko ime znači „svetlo“, „gornji vazduh“ ili „vedro nebo“. Drugo ime Etra je „Akmon“ što znači „meteor“ ili „nakovanj“.

U mitovima se obično pojavljuje u društvu svoje sestre Hemere, boginje svetlog dana.

Grci su njegovim imenom nazivali i ono što je prozračnije i lakše od vazduha, kao i visine na kojima borave bogovi i zvezde. Ponekad se njegovim imenom nazivaju nebo i svemir.

Ime „Etar“ je iz mitova prešlo i u fiziku, hemiju idr.

O Etru

U umetnosti gotovo uvek je prikazivan kao mladić lepog lica, na vazama, kao i na reljefima - „Gigantomahije na Zevsovom žrtveniku iz Pergama“ - iz 180. godine pre nove ere koji se danas nalazi u Berlinskom muzeju u Nemačkoj.Prikazivan je često u društvu svoje sestre Hemere, boginje vedrog dana.

U orfičkim pesmama on je sin Ananke i Krona i predstavlja dušu sveta i sav život proizilazi iz njega.

Literatura

• Cermanović-Kuzmanović, A. & Srejović, D. 1992. Leksikon religija i mitova. Savremena administracija. Beograd.

Spoljašnje veze

• Etar u klasičnoj literaturi
• Srpski mitološki rečnik