Zvučni film

Prvi zvučni film - Džez pevač 1927.

Zvučni film je fotografski i fonografski zapis spoljnjeg sveta.

Fotografski zapis životnih zbivanja - kakvog imamo u nemom filmu - ne može se smatrati zvučnim filmom jer mu nedostaje drugi nužni uslov - fonografski vid zapisa. Mnogi teoretičari filma tvrde da, zapravo, film nikada nije bio bez zvuka. Mnogobrojni filmovi bili su propraćeni nekom vrstom muzike i naracije. Istorijski posmatrano, još od pojave fonografa a kasnije i kinetografa, začetnici filmske instrustrije pokušavali su da spoje sliku i ton u jedno. Međutim, oni su uspevali da slici dodaju samo zvučnu pratnju, bilo živom rečju komentatora ili muzikom klavira, orkestra, tadašnjih gramofona. Kad međutim govorimo o zvučnom filmu, tada mislimo da je zvuk zabeležen (snimljen) na filmsku vrpcu zajedno sa slikom. Reč je o tome da se zvuk posebnim tehničkim postupkom pretvara u svetlosni zapis različitog intenziteta.

Pre više od osam decenija 6. oktobra 1927. godine, u Los Anđelesu je održana svetska premijera “Džez Pevača” prvog zvučnog dugometražnog igranog filma. Ovo delo bilo je prvo u kojem su skoro tri decenije posle pojave pokretnih slika glumci progovorili. Film je realizovan u produkciji holivudskog studija “Vorner Bros”, a tadašnja muzička zvezda Al Džolson izgovorio je prve reči na filmu: “Sačekajte, sačekajte, još niste čuli sve…”

Prvi jugoslovenski dugometražni zvučni film je „Pod jugoslovenskim nebom" iz 1934. godine, a prvi srpski igrani zvučni film bio je “Nevinost bez zaštite” snimljen je tokom nemačke okupacije kao privatni poduhvat Dragoljuba Aleksića 1941. godine, a prikazan tokom 1942. kada ga je videlo čak oko 80.000 Beograđana.

Ulaganja u zvučni film

Kompanija Vorner Bros krajem dvadesetih godina (1927.), uvodi u filmsku industriju prvi zvučni film „Džez pevač” (The Jazz Singer) i na taj način proizvodi pravu revoluciju na tržištu. Pojava filma sa zvukom ovoj kompaniji donosi ogroman profit. Veliki filmski moćnici odlučuju da investiraju u zvučni film, što je podrazumevalo potpunu promenu tehnike za snimanje i reprodukciju filma. Bila su to ogromna materijalna sredstva ali tržišna utakmica i oduševljenje publike pojavom zvučnog filma, primoralo je velike filmske studije da ulažu novac. U periodu između 1927-1929 godine, Holivud je proizveo preko 300 zvučnih filmova. Potpuna integracija slike i zvuka u filmskoj industriji izvedena je do 1930. godine.

U to vreme celo američko filmsko tržište bilo je pod kontrolom osam najvećih filmskih kompanija - Varner Bros, Paramaunt, Tventit senčuri foks, MGM, RKO, Universal, Kolumbija, Junajtid Artists. Zlatne godine Holivuda obeležene su enormnom filmskom produkcijom. Velike filmske kompanije funkcionisale su kao prave fabrike. Tako je 1937. godine godišnja produkcija dosegla cifru od 500 igranih filmova - poređenja radi, do osamdesetih godina ova cifra je pala na 100 filmova godišnje.

Prvi u potpunosti zvučni film je Svetla Njujorka

Sinhronizacija zvuka nije bila u potpunoj zvučnoj tehnici

Prvi zvučni film koji je dobio oskara je Brodvejska melodija

Prvi zvučni film Džez pevač u stvari nije bio potpuno zvučno ostvarenje, jer sinhronizacija zvuka se nije odnosila na celokupan film. Naime, samo delovi koji su se odnosili na muzičke tačke bili su sinhronizovani, a ostali igrani delovi bili su projektovani kao i raniji filmovi (podnaslovljavanjem - titlovanjem).

Prvi potpuno govorni zvučni film pojavio se godinu dana kasnije (1928) pod nazivom Svetla Njujorka (Lights of New York (1928.). Tek od 1929. zvučni filmovi se masovno proizvode pa je zvučni film i prvi mjuzikl koji je dobio Oskara za najbolji film Brodvejska melodija („The Broadway Melody“ 1929.) u režiji Herija Bomonta. Reditelj se mahom proslavio stvaranjem nemih filmova, sve do režije ovog filma kada je stekao nominaciju za najboljeg reditelja. Danas je ovaj film poznat zbog važnosti za istoriju filma a ne po kvalitetu. Predstavljao je prvi holivudski mjuzikl u potpunosti snimljen u zvučnoj tehnici, a deo scena je napravljen u Tehnikoloru (sačuvana je samo crno bela verzija). Poznat je i kao prvi zvučni film koji je osvojio Oskara, kao i po tome što je uspostavio višedecenijsku dominaciju studija MGM u žanru holivudskih mjuzikala.

Jezička barijera - bojaznost od zvučnog filma

Nužno prilagođavanje postojećih filmskih studija i kinematografa novim tehničkim uslovima bila je povezana sa velikim finansijskim troškovima, a što se društvene situacije tiče(kriza poznata kao velika američka depresija) samo se jednim delom mogla podmiriti povećanom cena ulaznica. Osim toga postojala je bojazan, da mnoge dotadašnje zvezde neće znati govoriti i pevati kako to traži film, te da postoji mogućnost da na drugim tržištima filmovi ne budu prihvaćeni zbog jezika, što je u nemom razdoblju tehnikom podnaslovljavanja (titlovanja) bilo dosta jednostavnije i sigurnije.