Ivan Amulić
| ivan amulić | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 Ivan Amulić | ||||||
| Lični podaci | ||||||
| Datum rođenja | 11. mart 1911. | |||||
| Mesto rođenja | Kostanje, kod Splita, Austrougarska | |||||
| Datum smrti | 26. avgust 1973. (62 god.) | |||||
| Mesto smrti | Zagreb, SR Hrvatska, SFR Jugoslavija | |||||
| Profesija | društveno-politički radnik | |||||
| Delovanje | ||||||
| Član KPJ od | 1932. | |||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | |||||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije | |||||
| Odlikovanja |
| |||||
Ivan Amulić (Kostanje, kod Splita, 11. mart 1911 — Zagreb, 26. avgust 1973), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i društveno-politički radnik SR Hrvatske.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 1911. godine u Kostanju kod Splita, u siromašnoj zemljoradničkoj porodici od oca Mije i majke Jele. Osnovnu školu završio je u rodnom selu, a posle toga je završio nižu gimnaziju. Od 1929. do 1935. godine radio je u Serengu (Belgija) kao rudar i građevinski radnik. Godine 1932. postao je član Komunističke partije Belgije i sekretar Saveza revolucionarnih radnika i seljaka iz Jugoslavije u Belgiji.
Zbog političkog rada je proteran iz Belgije 1935. zbog čega se prebacio u Pariz, a odatle u Moskvu, gde se školovao na Lenjinovom univerzitetu.
Godine 1937. se vratio u Jugoslaviju i uključio u rad Komunističke partije Jugoslavije i Ujedinjenog radničkog sindikalnog saveza Jugoslavije, a od 1938. je bio član Pokrajinskog komiteta KPH za Dalmaciju i jedan od nosilaca konsolidacije partijske organizacije u Dalmaciji nakon frakcijskih borbi. Učestvovao je na konferenciji PK KPH za Dalmaciju 2. avgusta 1940. godine, na kojoj je ponovo bio izabran za organizacionog sekretara PK KPH za Dalmaciju. Iste je godine bio izabran i za člana Centralnog komiteta KPH.[1] Na Petoj zemljaskoj konferenciji KPJ bio je izabran za kandidata za člana Centralnog komiteta KPJ.
Nakon Aprilskog rata i kapitulacije Jugoslavije 1941. godine, bio je jedan od glavnih organizatora oružane borbe u Dalmaciji i učvršćivanja rada KPH u srednjoj i južnoj Dalmaciji. U ime PK KPH, neposredno je rukovodio organizovanjem Splitskog partizanskog odreda, a posredno Solinskog i Kaštelansko-trogirskog odreda.[2]
Predsednik prvog narodnooslobodilačkog odbora Splita postao je 6. aprila 1942. godine. Od 1943. do kraja rata obavljao je odgovorne funkcije u organima KPH na Kordunu, Baniji i u Slavoniji.
Nakon rata bio je član vlade NR Hrvatske, pomoćnik saveznog sekretara za rad, zastupnik u Saboru SRH, član Centralnog komiteta SKH i rukovodilac nekoliko republičkih ustanova.[2]
Umro je 26. avgusta 1973. godine u Zagrebu.
Svoja sećanja iz rata objavio je u knjizi „Četrdeset godina“ (Beograd, 1960, dva toma) i u „Zborniku Instituta za historiju radničkog pokreta Dalmacije“ (Split, 1970. i 1972).
Nosilac je Partizanske spomenice 1941, Ordena za hrabrost, Ordena za sluga za narod sa srebrnim mačevima, Ordena bratstva i jedinstva sa srebrnim vencem i ostalih jugoslovenskih odlikovanja.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Hrvatski biografski leksikon, 105. str.
- ^ a b Hrvatski biografski leksikon, 106. str.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Jugoslovenski savremenici: ko je ko u Jugoslaviji. „Sedma sila“, Beograd 1957. godina.
- Jugoslovenski savremenici: ko je ko u Jugoslaviji. „Eksport pres“, Beograd 1970. godina.
- Hrvatski biografski leksikon (knjiga prva). „Jugoslavenski leksikografski zavod“, Zagreb 1983. godina.