Ivan Dolničar

ivan dolničar
Ivan Dolničar
Lični podaci
Datum rođenja	(1921-08-31)31. avgust 1921.
Mesto rođenja	Šujica, kod Dobrove, Kraljevina SHS
Datum smrti	14. oktobar 2011.(2011-10-14) (90 god.)
Mesto smrti	Ljubljana, Slovenija
Profesija	vojno lice
Delovanje
Član KPJ od	septembra 1941.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 — 1982.
Čin	general-pukovnik
Odlikovanja

Ivan Dolničar (Šujica, kod Dobrove, 31. avgust 1921 — Ljubljana, 14. oktobar 2011), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i general-pukovnik avijacije JNA.

Biografija

Rođen je 31. avgusta 1921. godine u selu Šujici, kod Dobrove. Potiče iz siromašne radničke porodice. Njegov otac Petar je bio krojački radnik i nije ima sredstava da školuje trinaestoro dece. Pa je Ivan, posle završetka osnovne škole izučio zidarski zanat.

Preko svog starijeg brata Vlade, kao mladi radnik upoznao se sa revolucionarnim pokretom. Njegov brat Vlado takođe je bio učesnik Narodnooslobodilačkog rata, poginuo je 1943. godine i proglašen je za narodnog heroja. Još dva Ivanova brata učestvovala su u ratu — Lojze u partizanima i Peter u Beloj gardi.

Posle Aprilskog rata i okupacije Kraljevine Jugoslavije, 1941. godine priključio se Narodnooslobodilačkom pokretu (NOP) i u septembru postao član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Saradnik Oslobodilačkog fronta Slovenije (OF) bio je do juna 1942. godine, kada je stupio u Narodnooslobodilačku vojsku. Prvo je bio u Dolomitskom partizanskom odredu, gde je najpre bio borac, pa obaveštajac u Drugom bataljonu i na kraju politički komesar Prve čete Drugog bataljona.

U aprilu 1943. godine, kao proveren borac premešten je za komandira Zaštitne čete Glavnog štaba NOV i PO Slovenije. Juna 1944. godine premeštene je u Prvu slovenačku udarnu brigadu „Tone Tomšič“ u kojoj je bio politički komesar bataljona i pomoćnik političkog komesara brigade. Potom je bio politički komesar Trinaeste slovenačke udarne brigade i politički komesar 14. slovenačke divizije. Maja 1945. godine, pregovarao je sa generalom Aleksandrom Lerom oko kapitulacije nemačkih snaga u Jugoslaviji.

Posle oslobođenja Jugoslavije, nastavio je aktivnu službu u Jugoslovenskoj armiji. Tokom 1946. godine završio je politički kurs, a 1947. godine je premešten u Političku upravu JA i postavljen za instruktora vojnog roda veze. Godine 1948. postavljen je za političkog komesara Oficirske škole za vezu u Zrenjaninu. Od 1949. do 1951. godine je pohađao Višu političku školu „Đuro Đaković“ u Beogradu. Godine 1951. je premešten u Jugoslovensko ratno vazduhoplovstvo u kojem je obavljao dužnosti — političkog komesara 29. jurišne vazduhoplovne divizije u Skoplju, političkog komesara 37. jurišne vazduhoplovne divizije u Zagrebu, pomoćnika komandanta Petog vazduhoplovnog korpusa. Od 1955. do 1957. godine se školovao na Višoj vazduhoplovnoj vojnoj akademiji JNA, a potom je obavljao dužnosti — pomoćnika komandanta Sedmog vazduhoplovnog korpusa, od 1957. do 1959; načelnika Operativnog odeljenja Štabne uprave Komande Jugoslovenskog ratnog vazduhoplovstva, od 1959. do 1961. i načelnika Vazduhoplovne vojne akademije JNA u Zadru.

Godine 1963. je završio školovanje na Komandno-štabnoj školi operativnog vojnog vazduhoplovstva i protivvazdušne odbrane. Potom je od 1967. godine bio pomoćnik saveznog sekretara za narodnu odbranu generala Nikole Ljubičića, odgovoran najpre za političko-pravni sektor, a potom za civilnu odbranu. Od 1978. do 1979. godine bio je podsekretar u Saveznom sekretarijatu za narodnu odbranu, a od 1979. do 1982. godine generalni sekretar Predsedništva SFRJ. Penzionisao se 1982. godine.

Od 1984. godine je bio član Predsedništva Republičke konferencije Socijalističkog saveza radnog naroda Slovenije (SSRNS), a od maja 1990. do novembra 2003. godine je bio predsednik SUBNOR-a Slovenije.

Bio je delegat na Petom kongresu KPJ 1948. godine; na Osmom kongresu SKJ 1964. godine, kada je izabran za člana Centralnog komiteta SK Jugoslavije i na Devetom kongresu SKJ 1969. godine, kada je izabran za člana Predsedništva SKJ. Biran je za člana Opunomoćstva CK SKJ za RV i PVO, Opunomoćstva CK SKJ za JNA i Komiteta Konferencije organizacije Saveza komunista u JNA.

Godine 2005. objavio je knjigu „Generalov let“.

Umro je 14. oktobra 2011. godine u Ljubljani, gde je i sahranjen.

Nosilac je većeg broja jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem i Orden zasluga za narod sa srebrnom zvezdom. Godine 2002. tadašnji predsednik Republike Slovenije Milan Kučan odlikovao ga je Zlatnim časnim ordenom slobode, koji je najviše odlikovanje Slovenije.

Literatura

• Jugoslovenski savremenci: Ko je ko u Jugoslaviji. „Hronometar“, Beograd 1970. godina.
• Vojna enciklopedija (knjiga druga), Beograd 1971. godina.