Islamska republika
Islamska republika je ime za nekoliko država u kojima vladaju islamski zakoni. Najpoznatije države su: Islamska Republika Pakistan, Iran, Avganistan i Mauritanija. Pakistan je prvi put usvojio titulu ustavom iz 1956. godine. Mauritanija je usvojila 28. novembra 1958. U Iranu je usvojena 1979. godine, posle iranske revolucije, koja je svrgnula Pahlavi dinastiju. Avganistan je usvojio nakon svrgavanja talibanskog režima 2001. godine. Iako imaju slična imena, ove države se razlikuju po svojim vladama i zakonima.
Termin Islamska republika označava nekoliko stvari. Po nekim verskim poglavarima na Bliskom istoku i u Africi, Islamska Republika je država pod posebnim islamskim oblikom vladavine. Oni nju vide kao kompromis između islamskog kalifata i sekularnog nacionalizma i republikanizma. Krivični zakonik države mora da bude kompatibilan sa nekim ili svim zakonima Šerijata, a država ne može biti monarhija, iako su mnoge države na Bliskom istoku trenutno monarhije.
Iran[uredi | uredi izvor]
Islamska Republika Iran je u suprotnosti sa polu-sekularnom državom Islamske Republike Pakistan, gde su islamski zakoni tehnički iznad državnih zakona, iako u stvarnosti ova hijerarhija dvosmislena. Islamska Republika Iran je nastala nakon iranske revolucije i državnog referenduma, najavljenog 1. aprila 1979. godine.
Pakistan[uredi | uredi izvor]
Pakistan je prva država koja je usvojila pridev „islamski” da izmeni svoj status republike, ustavom iz 1956. godine. Uprkos ovim nazivom države, ona nije imala državnu religiju do 1973. godine, kada je usvojen novi ustav. Pakistan koristi samo „islamski” na svojim pasošima, vizama i kovanicama. Iako se Islamska Republika pominje u ustavu iz 1973. godine, svi državni dokumenti su pod nazivom Vlada Pakistana. Ustav Pakistana, deo IX, član 227 kaže: „Svi postojeći zakoni moraju biti u skladu sa naredbama islama kao što je navedeno u Kuranu i Sunatu”.[1] Godine 1974. Pakistan kroz 2. amandman proglašava da Ahmedija nije deo islama.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Ankerl, Guy (2000). Global communication without universal civilization. INU societal research. Vol.1: Coexisting contemporary civilizations : Arabo-Muslim, Bharati, Chinese, and Western. Geneva: INU Press. ISBN 978-2-88155-004-1.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Islam and Politics from the Dean Peter Krogh Foreign Affairs Digital Archives
- Islamic Republic of Iran Constitution, general principles Arhivirano na sajtu Wayback Machine (25. februar 2008)