Istorijska demografija
Istorijska demografija je istorijska disciplina koja proučava strukturu stanovništva u prošlosti. Poseban deo istorijske demografije je Paleodemografija koja proučava razvoj stanovništva u praistoriji.
Ova nauka (naučna disciplina) je nastala u Francuskoj i definisao je Lui Anri koji se bavio problematikom fertiliteta u HH veku. Nalazi iz polja istorijske demografije su bila značajna, kako za analizu razvitka stanovništva u prošlosti, tako i za moguće predviđanje razvoja stanovništva, na osnovu nekih, već viđenih, scenarija. Kembridžska grupa za istoriju i socijalnu strukturu stanovništva je koristila engleske parohijske registre da bi rekonstruisala populacionu istoriju od 1541. godine. Važni su nalazi Prinstonskog univerziteta koji su istraživali promene stopa nataliteta i mortaliteta u evropskim provincijama od 1870. do 1960. godine, i mada je ovo istraživanje rađeno u svrhu opisivanja toka demografske tranzicije otkriveno je da su kulturni faktori bili vrlo značajni za tranziciju nataliteta i mortaliteta, dok je industrijalizacija imala perifernu ulogu. Takođe su negirane zablude da su domaćinstva u prošlosti bila višegeneracijska i brojna.
Izvori podataka za ovu nauku su uglavnom registri koje su vodile verske organizacije u vidu matičnih knjiga rođenih, umrlih, krštenih, venčanih i koje su poznate pod nazivom Matrikule.
