Kalinin K-7
 Kalinin K-7 | |
| Opšte | |
|---|---|
| Dimenzije | |
| Masa | |
| Pogon | |
| Performanse | |
| Dužina | 28 m |
| Razmah krila | 53 |
| Visina | () |
| Površina krila | 454 |
| Prazan | 24.400 |
| Normalna poletna | 38.000 |
| Motori | 7× Mikulin AM-34F V-12 piston engines, 560 kW (750 hp) each |
| Potisak | 560 kN |
| Maks. brzina na Hopt | 225 km/h |
| Plafon leta | 4.000 m |
Kalinin K-7 (rus. Калинин К-7) je bio eksperimentalni teški avion, dizajniran i testiran u Sovjetskom Savezu tokom ranih tridesetih godina dvadesetog veka.
K-7 je imao neoubičajnu konfiguraciju, sa vertikalnim stabilizatorom na repu i ogromne ljuskasta ispodkrilna kućišta koja su bila pričvršćena za podvozje aviona i topovsku kupolu. U civilnoj verziji sedišta su bila smeštena unutar prostora od 2,3 metara između zidova krila
Avionski sklop je bio napravljen od KhMA 41xx gvožđa mešavine hroma i molibdena. Originalni dizajn je zahtevao šest motora na krilima, ali kada se primetilo da je projektovana težina veća od predviđene dodata su još dva motora.[1] U knjizi V. Nemečeka, Istorija Sovjetske avijacije od 1918., se navodi da je dotat samo jedan motor, što i odgovara u navedenoj specifikaciji.
K-7 je prvi put poleteo 11. avgusta 1933. godine. Posle toga sledeći let je bio 21. novembra iste godine, kada se avion raspao usled strukturalnog kolapsa jednog od repnih stabilizatora, ubivši 14 članova posade i jednog na zemlji. Sumnjalo se i na sabotažu. Dva prototipa su još bila naručena tokom 1933. godine, ali su otkazana 1935. godine pre nego što su bila završena.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Shavrov V.B. (1985). Istoriia konstruktskii samoletov v SSSR do 1938 g. (3 izd.) (na jeziku: ruski). Mashinostroenie. ISBN 978-5-217-03112-2.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Shavrov V.B. (1985). Istoriia konstruktskii samoletov v SSSR do 1938 g. (3 izd.) (na jeziku: ruski). Mashinostroenie. ISBN 978-5-217-03112-2.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Airplane-Giant K-7 Arhivirano na sajtu Wayback Machine (29. avgust 2013)