Kirlijanov efekat
Kirlijanov efekat ili Kirlijanova fotografija se odnosi na fotografije napravljene pomoću vrste fotograma pod naponom. Naziv je dobio po Semjonu Kirlijanu, koji je tokom 1939. godine slučajno otkrio da, ako je objekat na fotografskoj ploči povezan sa izvorom napona, na fotografskoj ploči se formira slika. Kirlijanova tehnika predstavlja kontaktnu fotografiju, kod koje je predmet u neposrednom kontaktu sa filmom stavljen na metalnu ploču pod naponom.
Kirlijan je tvdio da se slika koju je proučavao može porediti sa ljudskom aurom. Eksperimentalni dokaz energetskih polja koja generišu živa bića je smatran slikanje kirlijanovih kontaktnih fotografija datog lista u određenim vremenskim intervalima, i njegovo postepeno propadanje odgovara padu snage aure. U nekim eksperimentima, ako je deo lista bio otkinut posle prve fotografije, bleda slika delova koji nedostaju će ostati pri sledećoj uzetoj fotografiji. Arhiv Žurnala američke umetnosti Smitsonijanovog instituta je objavio vodeći članak sa reprodukcijama slika ovog fenomena. Džejms Rendi, američki mađioničar i naučni skeptik, je dao pretpostavku da se ovaj efekat javlja zbog kontaminacije staklenih ploča, koje su ponovno upotrebljavane za fotografije i „pre“ i „posle“ otkidanja dela lista.[1]
