Komunistička partija Brazila

Komunistička partija Brazila
Partido Comunista do Brasil
Komunistička partija Brazila; Partido Comunista do Brasil
Generalni; sekretar	Lučiana de Oliveira Santoš
Osnovana	18. februara 1962.
Sedište	Sao Paulo; Brazil
Novine	Radnička klasa
Mladi ogranak	Savez socijalisričke omladine
Broj članova	339 986
Ideologija	komunizam
Politička pozicija	krajnja levica
Međunarodno članstvo	Forum Sao Paulo
Boje	crvena
Dom poslanika	15 / 513
Senat	2 / 81
Zastava stranke
Veb-sajt
	pcdob.org.br

Komunistička partija Brazila (port. Partido Comunista do Brasil) je politička partija koja deluje u Brazilu. Osnovana je 1962. godine, a 1964. bila je zabranjena dolaskom vojne hunte na vlast. Legalizovana je 1988. godine. Od 1989, partija je u koaliciji sa Radničkom partijom na saveznom nivou.

Istorijska pozadina[uredi | uredi izvor]

Preteča svih brazilskih komunističkih partija jeste Komunistička partija — brazilska sekcija Komunističke internacionale, osnovana 25. marta 1922. godine u Rio de Žaneiru. Svi brazilski komunisti delovali su unutar ove partije do Dvadesetog kongresa KPSS-a 1956. godine, kada su se podelili na one koji su podržali Hruščovljevu destaljinizaciju i one koji su ostali uz staljinizam kao osnovni program. Raskol se zvanično desio na Petom kongresu brazilskih komunista 1960. godine.

Delovanje[uredi | uredi izvor]

Godine 1961, grupa “revizionista” osnovala je novu, Brazilsku komunističku partiju, dok su “antirevizionisti” 18. februara 1962. obrazovali Komunističku partiju Brazila, staljinističkog tipa. Pošto je po starim pravilima Kominterne u jednoj zemlji smela da deluje samo jedna komunistička partija Sovjetski Savez je za zvaničnog predstavnika brazilskih komunista priznao Komunističku partiju Brazila. Prvi sekretar nove partije postao je Žoao Amazonas.

Nakon Kinesko-sovjetskog raskola 1962. godine, KP Brazila opredelila se za kinesku liniju. KP Brazila podržala je 1967. Kulturnu revoluciju u Kini. Godine 1968, dve frakcije odvojile su se od partije, zagovarajući drugačiji tip borbe protiv diktature. Partija je od 1969. do 1976. organizovala tzv. Araguaja gerilu, ali je vojska ugušila pobunu. Partija je posle toga napustila maoizam.

Diktatura je popustila do kraja sedamdesetih, tako da je 1980. godine ponuđena amnestija. KP Brazila je ovo stanje iskoristila za jačanje uticaja među studentima i sindikatima.

Nakon pada Berlinskog zida i raspada Sovjetskog Saveza, Komunistička partija Brazila nastavila je saradnju sa Kubom.

Od 21. do 23. novembra 2008. godine, Komunistička partija Brazila bila je domaćin Desete međunarodne konferencije komunističkih i radničkih partija. Na konferenciji je učestvovalo 65 komunističkih i radničkih partija, što je bio prvi put da se konferencija ovakvog tipa održava u Latinskoj Americi. Iste godine, partija je imala velik uspeh na lokalnom nivou — 40 gradonačelnika dolazilo je iz redova KP Brazila.

Ideologija[uredi | uredi izvor]

Komunisti Brazila bili su do 1956. opredeljeni za učenje Staljina. Nakon Hruščovljeve destaljinizacije, deo njih je prihvatio novi program, a drugi deo ostao uz staljinizam. Nakon sovjetsko-kineskog razlaza, KP Brazila prihvatila je maoizam.^[1] Kada su u Kini pokrenute ekonomske reforme 1979, KPB se svrstala uz NR Albaniju, poslednji bastion staljinizma.^[1]^[2] Nakon promena 1991, KPB je odbacila boljševizam, odnosno sovjetsku varijantu komunizma i usvojila marksizam-lenjinizam i socijalizam.^[2] Za razliku od većine drugih komunističkih partija na Zapadnoj hemisferi, KP Brazila nije bila previše uzdrmana raspadom Sovjetskog Saveza.^[2]

Komunistička partija je izrazila zabrinutost zbog ekonomske krize u Grčkoj i kao glavnog krivca označila neoliberalizam. Najnoviji program partije sastoji se od „širenja uticaja među nižiim socijalnim klasama, konsolidacije komunizma u svim institucijama i podsticanje demokratizacije“.^[3]