Lana Bastašić
| Lana Bastašić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 27. avgust 1986. |
| Mesto rođenja | Zagreb, SFRJ |
| Književni rad | |
| Uticaji od | Džejms Džojs, Virdžinija Vulf, Elena Ferante, Luis Kerol |
| Najvažnija dela | |
| Zvanični veb-sajt | |
Lana Bastašić (Zagreb, 27. avgust 1986) srpska je književnica.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Lana Bastašić je rođena u Zagrebu 1986. Odrasla je u Banjaluci, gde je završila Filološki fakultet. Master iz kulturoloških studija je odbranila na Fakultetu političkih nauka u Beogradu. Nakon toga je otišla u Prag, gde je stekla međunarodni sertifikat za predavača na engleskom jeziku, a potom u Barselonu gde i danas živi.[1] U Barseloni uređuje književni časopis Carn de cap („Meso glave”) i vodi školu kreativnog pisanja Escola Bloom na španskom, katalonskom i engleskom jeziku.[2]
Autorka je romana, tri zbirke priča, zbirke poezije i knjige za decu.
Njen roman prvenac Uhvati zeca bio je u najužem izboru za 65. NIN-ovu nagradu za najbolji roman iz 2018. godine.
Dobitnica je nagrade Evropske unije za književnost za 2020. godinu za roman Uhvati zeca, objavljenog u izdanju Buybook-a.
Pojedini kritičari nazivaju je „srpskom Elenom Ferante”.[3]
Stvaralaštvo[uredi | uredi izvor]
Romani[uredi | uredi izvor]
- Uhvati zeca (2018)
Zbirke priča[uredi | uredi izvor]
- „Trajni pigmenti” (2010)
- „Vatrometi” (2011)
- „Mliječni zubi” (2020)
Poezija[uredi | uredi izvor]
- „Naivni triptih o Bosni i umiranju” (2013)
Knjige za decu[uredi | uredi izvor]
- „Nastja crta sunce i druge priče” (2015)
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Mijalković, Aleksandra. „Neću da ćutim, nisam sin i nije dobro”. politika.rs. Pristupljeno 10. 6. 2019.
- ^ Durkalić, Masha. „Lana Bastašić: Cijelog života ću pisati o Balkanu”. slobodnaevropa.org. Pristupljeno 10. 6. 2019.
- ^ „LANA BASTAŠIĆ: Morala sam da se izmjestim iz Banjaluke da bih mogla o njoj da pišem” (na jeziku: bosanski). Pristupljeno 2020-08-17.