Pređi na sadržaj

Lana Bastašić

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Lana Bastašić
Lana Bastašić, 2023. godine
Lični podaci
Datum rođenja(1986-08-27)27. avgust 1986.(38 god.)
Mesto rođenjaZagreb, SR Hrvatska, SFR Jugoslavija
Književni rad
Uticaji odDžejms Džojs, Virdžinija Vulf, Elena Ferante, Luis Kerol
Najvažnija delaUhvati zeca
Zvanični veb-sajt
lanabastasic.com

Lana Bastašić (Zagreb, 27. avgust 1986) srpska je književnica.

Biografija

[uredi | uredi izvor]

Lana Bastašić je rođena u Zagrebu 1986. Odrasla je u Banjaluci, gde je završila Filološki fakultet. Master iz kulturoloških studija je odbranila na Fakultetu političkih nauka u Beogradu. Nakon toga je otišla u Prag, gde je stekla međunarodni sertifikat za predavača na engleskom jeziku, a potom u Barselonu gde i danas živi.[1] U Barseloni uređuje književni časopis Carn de cap („Meso glave”) i vodi školu kreativnog pisanja Escola Bloom na španskom, katalonskom i engleskom jeziku.[2]

Autorka je romana, tri zbirke priča, zbirke poezije i knjige za decu.

Njen roman prvenac Uhvati zeca bio je u najužem izboru za 65. NIN-ovu nagradu za najbolji roman iz 2018. godine.

Dobitnica je nagrade Evropske unije za književnost za 2020. godinu za roman Uhvati zeca, objavljenog u izdanju Buybook-a.

Pojedini kritičari nazivaju je „srpskom Elenom Ferante”.[3]

Stvaralaštvo

[uredi | uredi izvor]

Romani

[uredi | uredi izvor]

Zbirke priča

[uredi | uredi izvor]
  • „Trajni pigmenti” (2010)
  • „Vatrometi” (2011)
  • „Mliječni zubi” (2020)

Poezija

[uredi | uredi izvor]
  • „Naivni triptih o Bosni i umiranju” (2013)

Knjige za decu

[uredi | uredi izvor]
  • „Nastja crta sunce i druge priče” (2015)

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Mijalković, Aleksandra. „Neću da ćutim, nisam sin i nije dobro”. politika.rs. Pristupljeno 10. 6. 2019. 
  2. ^ Durkalić, Masha. „Lana Bastašić: Cijelog života ću pisati o Balkanu”. slobodnaevropa.org. Pristupljeno 10. 6. 2019. 
  3. ^ „LANA BASTAŠIĆ: Morala sam da se izmjestim iz Banjaluke da bih mogla o njoj da pišem” (na jeziku: bošnjački). Pristupljeno 2020-08-17. 

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]