Leandar Seviljski
| Leandar Seviljski | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 534. |
| Mesto rođenja | Kartahena, Vizigotska kraljevina |
| Datum smrti | 15. mart 600. (65/66 god.) |
| Mesto smrti | Sevilja, Vizigotska kraljevina |
| seviljski nadbiskup | |
| Godine | (oko 584 - oko 600) |
| Prethodnik | Esteban II Seviljski |
| Naslednik | Isidor Seviljski |
Leandar Seviljski (šp. Leandro de Sevilla) je bio nadbiskup Sevilje od oko 584. do oko 600. godine. Rođen je oko 534. godine, a umro je 13. marta 600. ili 601. godine. Kao jedan od najvećih boraca protiv arijanstva, stekao je izizetne zasluge za suzbijanje te jeresi u Vizigotskoj kraljevini.[1] Lično je doprineo odluci vizigotskog kralja Rekareda da 589. godine ozvaniči napuštanje arijanstva na Trećem saboru u Toledu. Na drugoj strani, bio je pristalica učenja o dvostrukom ishođenju Svetog duha, koje je ozvaničeno na istom saboru, što nije bilo u skladu sa načelima pravovernog hrišćanstva.[2]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Ovaj hrišćanski sveštenik i rimokatolički svetac, rođen je u hispanoromanskoj porodici. Bio je najstariji od četvoro dece - imao je dva brata i jednu sestru (Fulhensio, Isidor i florentina). Svi su kao i on, postali sveštenomučenici. Danas su sveci zaštitnici Kartahenske dijeceze. Njegova porodica je verovatno pobegla iz Kartahene kada su grad zauzeli Vizantinci i nastanila se u Sevilji, gde se Leandar zamonašio.
Njegov brat, Isidor Seviljski, pripisuje mu glavne zasluge za odstupanje vizigotskog kraljevića Hermenegilda od arijanstva 579. godine. Nadbiskup Sevilje je postao oko 584, iste godine, kada je Leovigild zauzeo grad, da bi ga potom proterao.
Nakon povratka iz izgnanstva, značajno je doprineo odluci vizigotskog kralja Rekareda I da napusti arijanstvo, što je ozvaničeno 589. godine na Trećem toledskom saboru.[3] Kao jedan od glavnih učesnika ovog sabora, takođe je doprineo i ozvaničenju učenja o dvostrukom ishođenju Svetog duha, kao i bacanju anateme na sve one koji ne ispovedaju pomenuto učenje,[4] što je neposredno pogađalo pravoverne hrišćane. Radi afirmacije ovog učenja, potom je usvojen i novi, Toledski simbol vere, koji je nastao umetanjem izraza Filiokve (lat. Filioque) u izvorni Nikejsko-carigradski simbol vere.[2] Po tome je učenje o dvostrukom ishođenju Svetog duha postalo poznato kao filiokvističko ili dvoishodno. Pomenute odluke imale su dalekosežne posledice po istoriju hrišćanstva.
Umro je oko 600. godine u Sevilji. Na položaju nadbiskupa Sevilje nasledio ga je mlađi brat Isidor Seviljski. Posmrtni ostaci Leandra Seviljskog nalaze se zajedno sa ostacima njegova dva brata i sestre, Fulhensija, Isidora i Florentine, u srebrnoj urni koja je izložena na oltaru katedrale u Mursiji.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Vizigotska kraljevina nikada nije pripadala pravovernom hrišćanstvu, pošto je 589. godine, na Trećem toledskom saboru, iz arijanske jeresi prešla u filiokvističku jeres.
- ^ a b Popović 2007.
- ^ Meyendorff 1989.
- ^ Martínez-Díez & Rodriguez 1992, str. 79.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Linč, Džozef H. (1999). Istorija srednjovekovne crkve. Beograd: Clio.
- Martínez-Díez, Gonzalo; Rodriguez, Felix (1992). Colección canónica hispana. 5. Madrid: Consejo Superior de Investigaciones Científicas.
- Meyendorff, John (1989). Imperial unity and Christian divisions: The Church 450-680 A.D. The Church in history. 2. Crestwood, NY: St. Vladimir's Seminary Press.
- Majendorf, Džon (1997). Imperijalno jedinstvo i hrišćanske deobe: Crkva od 450. do 680. godine. Kragujevac: Kalenić.
- Popović, Radomir V. (2007). „Neke od najvećih hrišćanskih jeresi prvog milenijuma: arijanstvo, monofizitstvo, filiokve (filioque)”. Crkva Hristova i svet religije: Antologija pravoslavnih viđenja (2. dopunjeno izd.). Beograd: Dosije. str. 331—336.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Catholic Encyclopedia: Saint Leander of Seville
- A glowing report of the homily of Leander
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ljudi | |
| Ostale | |
