Leksema
Leksema je jedinica leksičkog značenja koja leži u osnovi skupa reči povezanih infleksijom. To je osnovna apstraktna jedinica značenja,[1] jedinica morfološke analize u lingvistici koja približno odgovara skupu oblika koje uzima pojedinačni koren reči.
Svi gramatički oblici i sva značenja jedne reči čine leksemu. Ne može se pojaviti u konkretnoj upotrebi u svim svojim oblicima i značenjima istovremeno. Ranko Bugarski navodi da se u stručnoj lingvističkoj terminologiji leksemom naziva reč koja je jedinica rečnika (leksikona, vokabulara), sa svim njenim gramatičkim oblicima i frazeološkim proširenjima. Skup svih oblika jedne lekseme čini njenu paradigmu.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ The Cambridge Encyclopedia of The English Language. Ed. David Crystal. Cambridge: Cambridge University Press, 1995. p. 118. ISBN 0521401798.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
 | Ovaj članak vezan za lingvistiku je klica. Možete doprineti Vikipediji tako što ćete ga proširiti. |
| Državne | |
|---|---|
| Ostale | |
