Manastir Mala Remeta
 | |
| Osnovni podaci | |
|---|---|
| Jurisdikcija | SPC |
| Osnivanje | 13. vek |
| Osnivač | Stefan Dragutin |
| Mesto | Mala Remeta |
| Država |  Srbija |
Manastir Mala Remeta ili Remetica[1] pripada Eparhiji sremskoj Srpske pravoslavne crkve koji se nalazi na Fruškoj gori, pored istoimenog sela. Predstavlja nepokretno kulturno dobro kao spomenik kulture od izuzetnog značaja. Starešina manastira od (1969—2020) bila je igumanija Rafaila Marković
Položaj i prošlost[uredi | uredi izvor]
Nalazi se na južnom središnjem delu Fruške gore, uz manastirski prnjavor selo Mala Remeta. Ime manastira znači Mala pustinja.[2]
Manastirska crkva je posvećena Bogorodičinom pokrovu. Tradicija osnivanje manastira vezuje za srpskog kralja Dragutina. U protokolu manastira Beočina, navodi se 1844. godine da je manastir Mala Remeta „star 601 godinu”, a što bi moglo da znači — 1243. godine.[2] Kratku istoriju manastira Mala Remeta, napisao je 23. novembra 1738. godine hopovski iguman Irinej Radić,[3] u manastiru Beočinu. Pouzdane podatke pružaju jedino turski dokumenti, u kojima je manastir prvi put zabeležen 1546, ali je vrlo brzo posle toga spaljen.[4] Krajem 17. veka manastir su obnovili izbegli monasi Manastira Rača na Drini. Iz toga vremena potiče i manastirski pečat i od tada[4], pa do 1920. godine manastir se vodi kao metoh Manastira Beočin. Na mestu stare crkve, sagrađena je nova, treća[2] po redu građevina 1739. godine.
Manastirsku crkvu su sazidali (po kontraktu iz 1738.) na "gruntu beočinskom" majstori Todor i Nikola, a ktitor je bio Stanko Milinković[1] iz Šuljma[4]. Iz iste godine potiče zaštitna povelja izdata od generala Valisa Manastiru Beočin u kojoj se pominje i štiti Mala Remeta.[1] Jovan Jovanović oberlajtant Petrovaradinske regimente je manastirsku crkvu iznutra reparirao[2], kao i sa severne strane ispod ćelija od kamena, podrum sagradio 1754. godine. Poručnikova udova Ružica je podigla po volji pokojnikovoj još tri monaške ćelije sa malom kuhinjom u sredini. Na čelu manastira je od 1749. godine iguman Atanasije. Prestone ikone za ovu crkvu radio je ikonopisac Janko Halkozović 1759. godine.
Godine 1845. jeromonah i nadziratelj manastira bio je Venimijan Borocki.[5]
U Drugom svetskom ratu stradao je konak kao i manastirska biblioteka.
Danas manastir čine crkva, jednokrilni konak, novi drveni zvonik i kapela. Sestrinstvo se sastoji od monahinje Efrosinije i igumanije Rafaile Marković.[6]
U manastiru su napisane i čuvaju se dve vredne rukopisne knjige iz XVII veka.[7]
Galerija[uredi | uredi izvor]
Manastirska crkva
Manastir u proleće
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Manastiri: Manastir Mala Remeta Arhivirano na sajtu Wayback Machine (avgust 7, 2016) (jezik: engleski), Pristupljeno 18. februar 2013.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 „Srbski narodni list”, Budim 1844. godine
- ^ "Glasnik Istorijskog društva u Novom Sadu", Novi Sad 1938.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Eparhija Sremska: Mala Remeta, Pristupljeno 18. februar 2013.
- ^ „Srbski narodni list”, Budim 1845. godine
- ^ Dve sestre — celo sestrinstvo („Večernje novosti”, 16. jun 2014)
- ^ Pravoslavlje br. 1099—1100: Biblioteka manastira Velika Remeta, Vesna Petrović[mrtva veza], Pristupljeno 18. februar 2013.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
 |
Manastir Mala Remeta na Vikimedijinoj ostavi. |
