Marko Tardeli

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Marko Tardeli
Tardeli 1975. godine
Lični podaci
Datum rođenja (1954-09-24)24. septembar 1954. (69 god.)
Mesto rođenja Kaređine, Italija
Visina 1,78 m
Pozicija igrač sredine terena i odbrambeni igrač
Seniorska karijera
Godine Klub Nast. (Gol)
1972—1974
1974—1975
1975—1985
1985—1987
1987—1988		 Pisa
Komo
Juventus
Inter Milano
Sankt Galen		 41
36
259
43
14		 (4)
(2)
(35)
(2)
(0)
Reprezentativna karijera
1976—1986 Italija 81 (6)
Trenerska karijera
1988—1990
1990—1993
1993—1995
1995—1996
1997—2000
2000—2001
2002—2003
2004—2005
2005—2008
2008—2013		 Italija do 16
Italija do 18 (asistent)
Komo
Čezena
Italija do 21
Inter Milano
Bari
Egipat
Arezo
Irska (asistent)
Nagrade
Predstavljajući  Italija
Fudbal
Svetsko prvenstvo
Zlatna medalja — prvo mesto Španija 1982.

Marko Tardeli (Kaređine, 24. septembar 1954) bivši je italijanski fudbaler i fudbalski trener. Na klupskom nivou igrao je kao vezni igrač za nekoliko italijanskih klubova; karijeru je započeo u Pisi, a kasnije je igrao za Komo, Juventus i Inter Milano, pre nego što je karijeru završio u švajcarskom Sankt Galenu. Imao je uspešnu karijeru u Juventusu, sa kojim je osvojio pet titula, više titula Kupa Italije i četiri titule UEFA takmičenja (UEFA Liga šampiona, Kup pobednika kupova, UEFA Liga Evrope i UEFA superkup). Tardeli je nakon toga postao jedan od tri igrača ikada koji je pobedio u sva tri glavna UEFA klupska takmičenja, zajedno sa saigračima reprezentacije Italije i Juventusa, Antonijom Karabinijem i Gaetano Šireom.[1]

Tardeli je postigao uspeh i sa reprezentacijom Italije. Predstavljao je svoju državu na tri Svetska prvenstva u fudbalu, 1978, 1982 i 1986. godine, a poslednje su Italijani osvojili. Njegovo slavlje nakon finala Svetskog prvenstva 1982. godine, gde je držao podignute pesnice, plakao i skandirao „gol! gol!” smatra se jednim od najpoznatijih trenutaka u istoriji Svetskog kupa.[2][3] Učestvovao je i na Evropskom prvenstvu 1980. godine u prvoj postavi reprezentacije Italije.

Smatra se jednim od najvećih italijanskih veznih igrača i jednim od najboljih igrača svoje generacije. Tardeli je bio energičan, jak i vešt igrač, poznat po sposobnosti da doprinese ofanzivno i odbrambeno.[4][5][6][7] Godine 2004. Tardeli je proglašen za 37. najboljeg na Zlatnom jubilarnom istraživanju UEFE, a takođe je uvršćen u Italijansku Fudbalsku kuću slavnih, 2015. godine.

Kao trener, Tardeli je u početku radio sa reprezentacijom Italije do 16 godine, a kasnije je bio pomoćnik trenera Čezara Maldinija za reprezentaciju Italije do 21 godine, sa kojom je osvojio Mediteranske igre 1997. godine i UEFA Evropsko prvenstvo do 21. Između 2004. i 2005. godine bio je trenerreprezentacije Egipta, a pomoćni trener Irske bio je između 2008. i 2013. godine.

Tardeli je bio jedan od 80 poznatih Italijana, koji je potpisao peticiju o Italijanskom ustavnom referendumu 2016. godine.[8]

Igračka karijera[uredi | uredi izvor]

Tardeli je profesionalnu karijeru započeo 1972. godine u klubu Pisa koji je igrao u italijanskoj Seriji C. Dve godine kasnije igrao je u klubu Komo u Seriji B, a u oktobru 1975. godine pridružio se Juventusu u Seriji A.[6][7] Tokom deset godina boravka u klubu iz Torina, ostvario je veliki uspeh, bio je jedan od tri igrač akoji su ikada pobedili sva tri velika evropska takmičenja, zajedno sa Antonijom Karabinijem i Gaetano Šireom. Sa Juventusom je osvojio sa kojim je osvojio pet titula, više titula Kupa Italije i četiri titule UEFA takmičenja;UEFA Liga šampiona, Kup pobednika kupova, UEFA Liga Evrope i UEFA superkup 1984. godine.[1][6][7] Odlučućuji pogodak postigao je tokom prvog meča finala Kupa UEFA 1977. godine na meču sa Fatletik Bilbaom, što je Juventusu omogućilo da osvoji prvu veliku evropsku titulu u istoriji.[6][7]

Ukupno, Tardeli je odigrao 376 utakmica sa Juventusom i postigao 51 gol.[6][7] Klub je napustio 1985. godine, kada je prešao u Inter Milano, gde je do 1987. godine igrao na 43 prvenstvene utakmice, a postigao 2 gola. Karijeru je završio 1988. godine u švajcarskom Sankt Galenu, za koji je odigrao 14 utakmica.[6][7]

Prvu utakmicu za reprezentaciju Italije odigroa je 7. aprila 1976. godine protiv selekcije Portugalije.[9] Igrao je na Svetskom prvenstvu 1978. godine i na Evropskom prvenstvu 1980. godine koje je održano u Italiji, gde je reprezentacije Italije osvojila četvrto mesto. Na Svetksom prvenstvu 1982. godine Tardeli je postigao dva gola, prvi u grupnoj fazi drugog kola protiv Argentine, a drugi u finalu protiv selekcije Zapadne Nemačke. Nakon gola u finalu, sa suzama u očima potrčao je ka klupi, stisnuo pesnice i vikao „Gol, gol!”, a ovo slavlje nazvano je „plač Tardelija” i smatra se jednim od najpoznatijih trenutaka u istoriji Svetskog prvenstva u fudbalu 1982. godine.[6][7][10]

Tardeli je kasnije izjavio: „Nakon što sam postigao gol, ceo moj život je prošao preda mnom, isti osećaj koji imaju ljudi kada trebaju da umru. Radost je bila neizmerna, nešto o čemu sam maštao kao dete i moja proslava je bila ostvarenje tog sna. Rođen sam sa tim, a došao je trenutak da to ispoljim.”[10]

Godine 2014. njegovo slavlje u finalu Svetskog prvenstva 1982. godine, BBC je proglasio četvrtim najvećim trenutkom Svetskog kupa ikada.[11] Za reprezentaciju Italije odigrao je 81 utakmicu, poslednju na meču protiv Norveške u septembru 1985. godine. Kapiten nacionalnog tima Italije bio je između 1983. i 1985. godine.[9] Učestvovao je i na Svetskom prvenstvu 1986. godine, ali nije igrao. Penzionisao se 1988. godine.[6][7]

Stil igre[uredi | uredi izvor]

Tokom ere u kojoj je Italija bila poznata po svojoj odbrambenoj sposobnosti u fudbalu, Tardeli je imao tehničke sposobnosti, bio vešt i napredovao ofanizivno. Tokom ranih osamdesetih godina smatran je za jednog od najboljih veznih igrača na svetu.[4][5][12][13]

Brz, uporan i energičan igrač, sa jakim šutom, smatra se jednim od najboljih italijanskih vezista svih vremena, a poznat je i po taktičkoj sposobnosti, svestranosti i energičnosti, što mu je omogućilo da igra bilo gde na sredini terena. Iako je obično bio raspoređen na centru, tokom vremena kada su tim Juventus vodili Đovani Trapatoni i Enzo Berzot, Tardeli je igrao kao krilni igrač na boku, a nekada i kao defanzivac. Tokom rane karijere igrao je kao bek, sa obe strane terena i kao centarfor, zbog svojih veština sposobnosti osvajanja lopte.[5][6][12][13][14][15][16][17][18]

Iako je Tardelli uglavnom bio poznat po brzini, izdržljivosti i odbrambenim sposobnostima, takođe je posedovao snažan šut i bio je u stanju da vodi loptu sa obe noge, uprkos tome što je prirodno dešnjak.[7][19][4][5][7] Zbog dobrog tempa i vitke građe, Tardelijev saigrač iz Juventusa, Lućijano Spinozi dao mu je nadimak „Šizo”.[14][20][21] Pored fudbalskih sposobnosti, isticao se vođstvom, a bio je poznato i kao odlučujući igrač tokom igre.[12][22] Časopis Tajms je 2007. godine uvrstio Tardelija na 10 mesto liste „50 najtežih fudbaler u istoriji”.[23] Džonatan Vilson je u časopisu Gardijan 2013. godine napisao da ga je Tardeli kao vezista razočarao.[24]

Trenerska karijera[uredi | uredi izvor]

Tardeli je započeo karijeru trenera kao glavni trener fudbalska reprezentacije Italije do 165 godina, 1988. godine, odmah nakon što je prestao da bude igrač. Dve godine kasnije, postao je pomoćni trener Čezare Maldinija, za reprezentaciju Italije do 21 godine. Godine 1993. trenirao je fudbalski klub Komo, u kojem je igrao sredinom sedamdesetih godina. Komo je odveo u Seriju B, ali je na kraju sezone tim ipak ispao iz lige.

Godine 1995. preuzeo je Čezenu, tada drugu ekipu u Serbiji B. Tardeli je proveo tri sezone kao trener Čezen, pre nego što je postao glavni trener reprezentacije Italije do 21 godine, sa kojom je osvojio Evropsko prvenstvo do 21, a naredne godine trenirao je italijanski tim do 21. godine, koji je učestvovao na Letnjim olimpijskim igrama 2000. godine u Sidneju, gde su stigli do čevrtfinala.[25] Trener kluba Inter Milano postao je u sezoni 2000/2001. ipak njegov mandat je bio kratak; nakon niza sramotnih poraza od 6:0 od Milana, Tardeli je otpušteno u junu 2001. godine. Nije imao puno sreće u trenerskim poslovima koji su usledili, uključujući Bari, reprezentaciju Egipta i Arezo.

Kratko vreme bio je u administrativnom veću Juventusa, tokom 2006. godine, pre nego što je podneo ostavku 2007. godine, navodno zbog razlika u hijerarhiji u klubu.[26] U februaru 2008. godine pridružio se trenerskom štabu reprezentacije Republike Irske kao pomoćnik menadžera Đovaniju Trapatoniju. Njegov bivši saigrač Lijam Bredi imenovan je za Tardelijeovog asistenta. Posle poraza Republike Irske od reprezentacije Australije, 11. septembra 2013. godine, Tardeli je raskinuo ugovor.[27][28]

Statistika[uredi | uredi izvor]

Klubovi[uredi | uredi izvor]

[29]

Nastup Liga Kup Kontinentalni kup Ukupno
Sezona Klub Liga Uta Gol Uta Gol Uta Gol Uta Gol
1972–73 Pisa Serija C 8 2
1973–74 33 2
1974–75 Komo Serija B 36 2
1975–76 Juventus Serija A 26 2
1976–77 28 4
1977–78 26 4
1978–79 29 4
1979–80 18 4
1980–81 28 7
1981–82 22 3
1982–83 26 5
1983–84 28 0
1984–85 28 2
1985–86 Inter Milano 19 2
1986–87 24 0
1987–88 Sankt Galen Superliga Švajcarske 14 0
Ukupno Italija 379 43 - - - - 379 43
Švajcarska 14 0 - - - - 14 0
Ukupno u karijeri 393 43 - - - - 393 43

Reprezentacija[uredi | uredi izvor]

Italija[9]
Godina Uta Gol
1976 8 0
1977 7 0
1978 13 1
1979 4 2
1980 12 1
1981 6 0
1982 13 2
1983 4 0
1984 7 0
1985 6 0
Ukupno 81 6

Trener[uredi | uredi izvor]

Tim Rep Od Do Statistika
G P N I Pob. %
Inter Milano Italija oktobar 2000. jun 2001. 40 15 13 12 037,50
Ukupno 40 15 13 12 037,50

Trofeji[uredi | uredi izvor]

Igrač[uredi | uredi izvor]

Juventus[7][uredi | uredi izvor]

Reprezentacija Italije[7][uredi | uredi izvor]

Individualni[uredi | uredi izvor]

  • UEFA glasanje Zlatni jubilej: #37[30]
  • FIFA HI: 1979.[31]
  • Najbolji tim Evropskog prvenstva: 1980.[32]
  • Italijanska fudbalska kuća slavnih: 2015.[33]

Trener[uredi | uredi izvor]

Italija do 21[34][uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b Hugo Pietra (21. 5. 2004). „Treble chance for Vítor Baía”. UEFA.com. Pristupljeno 6. 7. 2016. 
  2. ^ Jon Carter (26. 5. 2010). „First XI: World Cup celebrations”. ESPN. Arhivirano iz originala 3. 6. 2010. g. 
  3. ^ John F. Molinaro (13. 5. 2010). „World Cup memories: Tardelli's celebration, 1982”. CBC Sports. 
  4. ^ a b v „Italy's greatest midfielders”. Sky Sports. Pristupljeno 6. 7. 2016. 
  5. ^ a b v g Walter Veltroni (17. 10. 2015). „Veltroni intervista Tardelli: "Inter e Milan mi scartarono..."” (na jeziku: Italian). Il Corriere dello Sport. Pristupljeno 4. 7. 2016. 
  6. ^ a b v g d đ e ž z „Marco Tardelli” (na jeziku: Italian). Storie di Calcio. Pristupljeno 27. 3. 2015. 
  7. ^ a b v g d đ e ž z i j k Stefano Bedeschi (24. 9. 2014). „Gli eroi in bianconero: Marco TARDELLI” (na jeziku: Italian). Tutto Juve.com. Pristupljeno 31. 3. 2015. 
  8. ^ „Italy's top chef threatens to emigrate if 'No' side wins referendum”. The Local. 21. 11. 2016. Pristupljeno 21. 11. 2016. 
  9. ^ a b v „Tardelli, Marco” (na jeziku: Italian). FIGC. Arhivirano iz originala 11. 01. 2012. g. Pristupljeno 20. 11. 2015. 
  10. ^ a b Chris Bevan (20. 5. 2010). „The story of the 1982 World Cup”. BBC. Pristupljeno 6. 7. 2016. 
  11. ^ „World Cup 2014: 100 World Cup moments”. BBC.com. 5. 3. 2014. Pristupljeno 6. 7. 2016. 
  12. ^ a b v Mario Sconcerti (28. 3. 2016). „Riva il migliore per i lettori di CM. Sconcerti: 'Ma Rivera era al suo livello'” (na jeziku: Italian). Calciomercato.com. Pristupljeno 13. 2. 2017. 
  13. ^ a b „Modric, Xavi, Pirlo and the top 20 central midfielders in history”. Goal.com. 14. 11. 2018. Pristupljeno 12. 12. 2018. 
  14. ^ a b Fabrizio Del Pivo (12. 10. 2000). „Un tandem col destino nerazzurro Una storia nata in serie C a Pisa, quasi trent'anni fa...” (na jeziku: Italian). Il Tirreno. Arhivirano iz originala 15. 12. 2018. g. Pristupljeno 12. 12. 2018. 
  15. ^ Andrea Chiavacci (6. 6. 2014). „Pisa Mondiale, l'urlo di schizzo” (na jeziku: Italian). Tutto Pisa. Pristupljeno 12. 12. 2018. 
  16. ^ ANDREA COCCHI (8. 7. 2012). „Bearzot, un genio della tattica” (na jeziku: Italian). Mediaset. Pristupljeno 9. 3. 2017. 
  17. ^ Fabio Licari; Andrea Masala; Claudio Gregori (27. 9. 2002). „«Uno Zico davanti alla difesa»” (na jeziku: Italian). La Gazzetta dello Sport. Pristupljeno 12. 12. 2018. 
  18. ^ Wayne Girard (16. 12. 2016). „Three to Watch: Juventus have quality in every department”. www.asroma.com. Pristupljeno 12. 12. 2018. 
  19. ^ Daniele Alfieri (30. 10. 2014). „Tardelli: "Da piccolo interista. E quando Fraizzoli..."” (na jeziku: Italian). tuttomercatoweb.com. Pristupljeno 22. 4. 2015. 
  20. ^ Calzaretta, Nicola (24. 9. 2018). „Dossier stranieri: I nuovi – Marco Tardelli”. Guerin Sportivo (na jeziku: Italian) (October 2012). Pristupljeno 12. 12. 2018. 
  21. ^ Gianni Piva (14. 10. 2000). „Marco e l'Inter luci a San Siro” (na jeziku: Italian). La Repubblica. Pristupljeno 12. 12. 2018. 
  22. ^ Mario Sconcerti (11. 1. 2017). „Da Buffon a Riva, il gioco infinito della squadra ideale” (na jeziku: Italian). Il Corriere della Sera. Pristupljeno 13. 2. 2017. 
  23. ^ „Top 50 Hardest Footballers”. empireonline.com. The Times. 13. 8. 2007. Arhivirano iz originala 19. 10. 2015. g. Pristupljeno 22. 4. 2015. 
  24. ^ Wilson, Jonathan (18. 12. 2013). „The Question: what does the changing role of holding midfielders tell us?”. The Guardian. Pristupljeno 31. 10. 2014. 
  25. ^ 2000 UEFA European Under-21 Football Championship squads
  26. ^ „Resignation of Tardelli”. juventus.com. 15. 6. 2007. Arhivirano iz originala 26. 11. 2008. g. 
  27. ^ „Giovanni Trapattoni stands down as Republic of Ireland manager”. BBC Sport. 11. 9. 2013. Pristupljeno 11. 9. 2013. 
  28. ^ „Trapattoni axed as Republic of Ireland boss after Austria defeat all but ends World Cup hopes”. Daily Mail. 11. 9. 2013. Pristupljeno 12. 9. 2013. 
  29. ^ „Marko Tardeli”. National Football Teams. 
  30. ^ „Zinedine Zidane voted top player by fans” (PDF). uefa.com. Pristupljeno 24. 7. 2014. 
  31. ^ FIFA XI´s Matches - Full Info
  32. ^ „UEFA Euro 1980 team of the tournament”. Uefa.com. UEFA. 1. 7. 2011. Pristupljeno 27. 3. 2015. 
  33. ^ „Hall of fame, 10 new entry: con Vialli e Mancini anche Facchetti e Ronaldo” [Hall of fame, 10 new entries: with Vialli and Mancini also Facchetti and Ronaldo] (na jeziku: Italian). La Gazzetta dello Sport. 27. 10. 2015. Pristupljeno 27. 10. 2015. 
  34. ^ „Happy Birthday to Marco Tardelli, who turns 60 today!”. vivoazzurro.it. 24. 9. 2014. Pristupljeno 31. 3. 2015. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Marko Tardeli na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Марко_Тардели&oldid=25473964”