Mater Matuta
Mater Matuta, boginja sazrevanja, koja je pred kraj Republikanskog perioda poistovećena sa grčkom boginjom Leukotejom. Prvi hram ovoj boginji posvetio je Servije Tulije. Nalazio se na severnoj strani Foruma boarijuma,a uništen je 506. Godine pre nove ere. Obnovio ga je Marko Furije Kamil 396.godine pre nove ere.
Drugo značajno mesto obožavanja nalazilo se u regiji Kampanija, van moderne Kapue. Desetine ritualnih statua koje predstavljaju matres maturae pronađene su u takozvanom "fondo Patturelli" (privatnom posedu zemljišta) tokom kampanja iskopavanja u 19. vijeku. Ogromna kolekcija njih nalazi se u muzeju Kampano, Kapua.Pred kraj Republike, u doba carstva ovo boginja je poštovana kao zaštitnica mornara brodova. Pesnici su je smatrali i boginjom svitanja.
Matralije[uredi | uredi izvor]
Njen kult bio je rasprostranjen po celoj Italiji. Praznik Matralije, svetkovina 11. juna u čast Mater Matute, naznačen je već u najstarijem rimskom kalendaru, a slavile su ga udate žene u svom hramu u Forumu Boarium. Boginji su prinošeni na žrtvu kolači pečeni u crepuljama, a matronre su držale u rukama decu svojih sestara, u znak sećanja na Inonu Leukoteju. Robinje nisu učestvovale u svetkovini i udarcima su isterivane iz kuće.[1]
Prema Georgesu Dumezilu, koji je svuda pokušavao da nađe paralele sa vedskom religijom, kult Matuta vratio se indoevropskim obredima povezanim sa poštovanjem boginje jutarnje zore [7]. Proterivanje roba trebalo bi da znači proterivanje noći tame, a žuta torta - ljubav boginje prema Suncu, sinu njene sestre Noć[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Srejović, Dragoslav (1980). Rečnik grčke i rimske mitologije. Beograd: NOLIT.
- ^ „Mater Matuta”.
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
