Milan Šakić Mićun

milan šakić mićun
Milan Šakić Mićun
Lični podaci
Datum rođenja	(1915-01-24)24. januar 1915.
Mesto rođenja	Udbina, kod Korenice, Austrougarska
Datum smrti	1. avgust 1971.(1971-08-01) (56 god.)
Mesto smrti	Beograd, SR Srbija, SFR Jugoslavija
Profesija	vojno lice
Porodica
Supružnik	Nena Šakić
Delovanje
Član KPJ od	1939.
Učešće u ratovima	Aprilski rat Narodnooslobodilačka borba
Služba	Jugoslovenska vojska NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 — 1958.
Čin	potporučnik u rezervi JV general-potpukovnik JNA
Načelnik Vojne akademije
Period	1953 — 1956.
Prethodnik	Milorad Janković
Naslednik	Franjo Herljević
Heroj
Narodni heroj od	24. jula 1953.
Odlikovanja

Milan Šakić Mićun (Udbina, kod Korenice, 24. januar 1915 — Beograd, 1. avgust 1971) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-potpukovnik JNA i narodni heroj Jugoslavije. U periodu od 1953. do 1956. godine obavljao je dužnost načelnika Vojne akademije.

Biografija

Rođen je 24. januara 1915. godine u Udbini, kod Korenice, u Lici. Potiče iz trgovačke porodice. Osnovnu školu završio je na Udbini, a zatim četiri razreda gimnazije i Učiteljsku školu u Gospiću i Karlovcu.

Još kao đak Učiteljske škole došao je u dodir sa revolucionarnim radničkim pokretom, aktivno delujući među revolucionarnom omladinom, a naročito među svojim školskim drugovima.

Kao učitelj, službovao je u selu Ondiću i Bjelovaru. Pored rada u školi, aktivno je politički delovao u sredini gde je živeo. Stalno je bio u sukobu sa ondašnjim vlastima. Član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) postao je 1939. godine.

Kao rezervni potporučnik Jugoslovenske kraljevske vojske, mobilisan je pred Aprilski rat i u vreme kapitulacije zarobljen od Nemaca, i odveden u Nemačku u zarobljeništvo. Pošto je uspeo da pobegne iz logora, krajem jula 1941. godine je došao u Liku.

Narodnooslobodilačka borba

Pošto su pripreme za oružani ustanak već bile u punom jeku, odmah se uključio u rad partijske organizacije i aktivno radio na neposrednom pokretanju ustanka na području Udbinskog kotara. Kada su počele oružane akcije, Mićun je izabran za komandanta ustaničkih snaga koje su držale položaj na Gorici, prevoju između Krbavskog i Koreničkog polja.

U septembru 1941. godine izabran je za komandanta Štaba gerilskih odreda na sektoru Udbine i okoline, tako da je u to vreme komandovao svim ustaničkim snagama u Udbinskom kotaru. Pod njegovom su komandom, 2. septembra 1941. ustaničke snage zauzele Podlapaču. On je komandovao i delom ustaničkog kotara, koje su 25. novembra napadale Plitvice.

Pred kraj 1941. godine, postavljen je za komandanta Udbinskog bataljona „Krbava“, koji je tek bio u formiranju. Sa njime uspeva da odbije napade neprijatelja iz Udbine na oslobođenu teritoriju i sprečava prodor Italijana od Lovinca preko Udbine ka Korenici. U proleće 1942. godine, s bataljonom „Krbava“ uspešno deluje protiv četnika na području Gračačkog kotara i doprinosi sređivanju situacije u bataljonu „Gavrilo Princip“ i Gračačkom kotaru posle četničkog puča.

Krajem juna 1942. godine postavljen je za komandanta Drugog ličkog partizanskog odreda, a već u drugoj polovini avgusta iste godine za komandanta novoformirane Druge ličke proleterske brigade. Pod njegovom komandom, brigada napada Udbinu, postiže značajne uspehe u Kosinju i Pazarištu, na Kordunu kod Poloja, gde je 17. avgusta 1942. zajedno sa Četvrtom kordunaškom brigadom, razbila italijanski puk ojačan s 8 tenkova i dobila veliki ratni plen, zbog čega je bila pohvaljena od Glavnog štaba NOV i PO Hrvatske.

Sedam dana kasnije, te brigade su izvojevale značajnu pobedu zauzimanjem Tušilovića, kada su zarobile 62 ustaše, 40 žandara i 325 domobrana i zaplenile veliku količinu ratnog materijala. Značajan uspeh Druga lička brigada je postigla zauzimanjem Ličkog Petrovog Sela, 3. novembra 1942, Vaganca, Drežnika, Rakovice i Slunja. Tako je Druga lička brigada zahvaljujući Mićunovom uspešnom rukovođenju, postala u to vreme jedna od najboljih partizanskih brigada u Hrvatskoj.

Pred kraj 1942. godine Mićun je postavljen za načelnika Štaba Šeste ličke divizije, i na toj dužnosti imao dosta udela u rukovođenju jedinicama divizije u vreme Četvrte neprijateljske ofanzive.

Kao iskusnog komandanta, Glavni štab NOV i PO Hrvatske postavio ga je krajem marta 1943. godine za komandanta Štaba kninskog operativnog sektora i postavio mu zadatak da organizuje taj štab, što je on s uspehom obavio. U jesen iste godine nalazi se na dužnosti zamenika komandanta Trinaeste primorsko-goranske divizije, a početkom 1944. je bio komandant Devetnaeste dalmatinske divizije. Pod njegovom komandom ta divizija je postigla značajan uspeh u borbama u okruženju na Turovcu i proboju iz okruženja, februara te godine.

Početkom maja 1944. godine, Glavni štab NOV i PO Hrvatske postavio ga je za komandanta Jedanaestog hrvatskog korpusa. Ovim korpusom uspešno je komandovao godinu dana i postigao značajne uspehe, naročito u završnim borbama za oslobođenje Like, Hrvatskog primorja i Gorskog kotara, sve do 23. marta 1945. godine, kada je korpus rasformiran.

Posleratni period

Posle oslobođenja Jugoslavije, obavljao je visoke dužnosti u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA). Bio je komandant divizije, komandant pozadine armije, načelnik Oficirske škole, načelnik Vojne akademije JNA i načelnik Katedre za vojnu istoriju na Višoj vojnoj akademiji JNA. Zbog zdravstvenih razloga penzionisan je 1958. godine, u činu general-potpukovnika JNA. Aktivno je radio u lovačkim organizacijama Jugoslavije.

Prvi oficirski čin — potpukovnika, dobio je 1943. godine. 1944. je unapređen u general-majora. Čin general-potpukovnika dobio je 1954. godine.

Umro je 1. avgusta 1971. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden narodnog oslobođenja, Orden ratne zastave, Orden partizanske zvezde sa zlatnim vencem, Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom, Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem i Orden za hrabrost. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 24. jula 1953. godine.

Literatura

• Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975. 
• Popović, Borivoje; Marčesku, Nikolaj (2000). Načelnici Vojne akademije 1850—2000. Beograd: Vojnoizdavački zavod. COBISS.SR 88260876