Mirko Arsenijević

mirko arsenijević
Mirko Arsenijević
Lični podaci
Datum rođenja	(1915-10-09)9. oktobar 1915.
Mesto rođenja	Prisoja, kod Andrijevice, Kraljevina Crna Gora
Datum smrti	9. jul 1944.(1944-07-09) (28 god.)
Mesto smrti	Debar, Velika Albanija
Profesija	student filozofije
Delovanje
Član KPJ od	1937.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Heroj
Narodni heroj od	9. oktobra 1953.

Mirko Arsenijević — Glibo (Prisoja, kod Andrijevice, 9. oktobar 1915 — Debar, 9. jul 1944), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija

Rođen je 9. oktobra 1915. godine u selu Prisoja kod Andrijevice. Potiče iz ugledne porodice, otac Miličko bio je poznati učitelj, a majka Stojana (dev. Dašić) domaćica. Imao je sedmorocu braće — Aleksandra, Branislava, Vojislava, Vladisalava, Petra, Pavla i još jednog kome se ne zna ime jer je umro kao beba, kao i četiri sestre — Roksandu, Milku, Ivku i Koviljku. Osnovnu školu je završio u rodnom mestu, a gimnaziju je počeo u Beranama, ali je zbog učešća u đačkom štrajku, 1935. godine, isključen. Nastavio je u Podgorici, ali je zbog pokušaja, da se kao dobrovoljac prebaci u Španiju, izbačen i iz ove škole. Gimnaziju je na kraju završio 1938. godine u Peći.

Član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ) postao je još 1935. godine, kao đak beranske gimnazije. Aktivno je radio muđu srednjošolcima i omladinom Berana. Učestvovao je u svim značajnijim akcijama i demonstracijam, koje je organizovala KPJ u Beranama i okolini. Zbog učešća u revolucionarnom poselu u Pecima, kada je kao odgovor na nasilje žandarmerijske patrole, ubijen jedan žandarm, uhapšen je zajedno sa nekoliko desetina učesnika. Posle provedena četiri meseca u istražnom zatvoru pušten je na slobodu. Ubrzo potom 1937. godine primljen je i u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).

Godine 1938. došao je u Beograd, gde je prvo upisao Poljoprivredno-šumarski fakultet, a potom je iduće godine iz ljubavi prema književnosti i poeziji, koju je i sam pisao, prešao na Filozofski fakultet. Kao student aktivno je učestvovao u revolucionarnom studentskom pokretu i svim akcijama studenata Beogradskog univerziteta.

Posle Aprilskig rata i okupacije Kraljevine Jugoslavije, vratio se u rodni kraj gde je aktivno učetvovao u pripremama oružanog ustanka. Ubrzo po izbijanju Trinaestojulskog ustanka, 1941. godine, Mirko je sa ustanicima iz njegovog kraja učestvovao u borbama u okolini i oslobođenju Berana. Karajem 1941. godine dobrovoljno je stupio u Komski partizanski bataljon, koji je u sastavu Crnogorsko-sandžačkog NOP odreda, krenuo u Sandžak u susret partizanskim jedinicama koje su se povlačile iz Srbije. Zajedno sa ovom jedinicom, 1. decembra 1941. godine, učestvovao je u napadu na Pljevlja. U ovoj borbi je bio teško ranjen i nekoliko meseci se ilegalno lečio u selima — Dapsići, Rovca i Donja Ržanica.

Posle ozdravljenja, po zadatku partije, prešao je na teren Andrijevičkog sreza, sa zadatkom da pojača aktivnost Narodnooslobodilačkog pokreta u okolini Gusinja i Plava. Decembra 1942. godine, zajedno sa grupom drugova, prilikom prenosa partijskog materija, upao je u zasedu i bio zarobljen od starne Albanaca, koji su ih predali italijanskim vlastima u Plavu. U policiji se držao hrabro, znajući da će biti streljan ukoliko nepriajtlje otkrije njegov pravi identitet ili ga prebaci u Berane. Da bi to sprečio, ubedio je islednike, da je rodom iz Peći, grada koji je dobro poznavao iz školskih dana. Zbog toga je bio sproveden u Peć, a potom u koncentracioni logor „Porto Romano“ kod Drača, u Albaniji.

Za vreme boravka u logoru, povezao se sa grupom makedonskih komunista, koji su takođe tu bili zatvoreni i predstavnicima Narodnooslobodilačkog pokreta Albanije, koji su organizovali i izveli njihovo bekstvo iz logora, 23. septembra 1943. godine. Sa grupom makedonskih komunista, s kojima je zajedno pobegao iz logora, prebacio se na teren zapadne Makedonije, gde su se povezali sa partizanskim jedinicama.

Kada je 11. novembra 1943. godine formirana Prva makedonsko-kosovska brigada, postavljen je najpre za političkog komesara Prvog batljona „Ramiz Sadiku“, a potom je premešten za političkog komesara Drugog batljona „Boro Vukmirović“. Istakao se u mnogim borbama brigade, a posebno u borbama za oslobođenje Kičeva, u jesen 1943, zatim na Bukovniku, Vitoljišu, Demir Kapiji, Bakarnom Gumnu kod Prilepa i dr. Poginuo je 9. jula 1944. godine u blizini Debra, kada je u borbi protiv Nemaca i balista, raznet neprijateljskom topovskom granatom.

Ukazom predsednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita, 9. oktobra 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.

U toku Narodnooslobodilačkog rata, poginuli su njegovi rođeni brat i sestra. Brat Aleksandar Arsenijević Lekica (1919—1941), bio je streljan 17. jula 1941. godine na brdu Jasikovcu, kod Berana zajedno sa osmoricom rodoljuba. Sestra Milka Arsenijević (1921—1944), poginula je 1944. godine u borbi protiv okupatora u blizini mesta Buče, kod Berana.

Literatura

• Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982. 
• Spomenica crnogorskim antifašistima. Cetinje: Odbor za obeležavanje šezdesetogodišnjice Trinaestojulskog ustanka u Crnoj Gori. 2000.