Mihailovići (iz Jagodine)
| Mihailovići | ||||||||||||
|
Porodica gospodara Stefana Stevče Mihailovića (1806—1888), mestozastupnika knjaza, predsednika ministarskog saveta oženjenog knjaz Miloševom bratanicom Mirjanom Obrenović, i njegovog oca jagodinskog kneza Mihaila.
Jagodinski knez Mihailo Jovanović - Kujundžić[uredi | uredi izvor]
Jagodinski knez Mihailo Jovanović - Kujundžić [1], posle Prvog srpskog ustanka 1813. godine, emigrirao je sa porodicom iz Srbije u Banat, gde su živeli u Beloj Crkvi, Vršcu i Pančevu. U ovim mestima su se njegovi sinovi školovali. U Jagodinu porodica se vratila 1816. godine.
Knez Mihailo Jovanović imao je sa Marijom Basanović sinove Stefana, Konstantina - Kostu i Jovana, i kćerke Staniju i Stevanu.
Gospodar Stefan - Stevča Mihailović (1806—1888)[uredi | uredi izvor]
Gospodar Stefan Stevča Mihailović (1806-1888) bio je mestozastupnik knjaza Miloša 1858. do knjaževog povratka u Srbiju, što je najviše zvanje koje je vladarski dom nekome dodelio u Srbiji, 1862. general-major i komandant Narodne vojske, i predsednik ministarskog saveta 1876. godine. Mestozastupnik je lice koje zastupa mesto knjaza, a knjaz Miloš ga je dodelio svom zetu gospodar Stevči Mihailoviću na osnovu potpunoe poverenja koje je imao u njega. Stevča Mihailović je kasnije 1876. postao predsednik ministarskog saveta i pod njegovim predsedništvom započeti su ratovi za oslobođenje južne Srbije u srpsko-turskim i rusko-turskim ratovima.
Stefan Stevča Mihailović ženio se tri puta.
gospodar Stevan Mihailović (1806-1888) bio je od 1829. oženjen knjaz Miloševom bratanicom Mirjanom Obrenović, kćerkom knjaz Miloševog brata po majci Jakova Obrenovića. Iz prvog braka imao je sina Milana Mihailovića i kćerke Savku i Ljubicu.
Iz drugog braka sa Jelicom Vukićević imao je dve kćerke Magdalenu i Sofiju.
Iz trećeg braka sa Katarinom Šami [2]. imao je sina Mihaila [traži se izvor]..
Milan S. Mihailović (1835—1881)[uredi | uredi izvor]
Milan S. Mihailović (Jagodina, 1835 - Beograd, 1881) sin gospodara Stevče Mihailovića i Mirjane Obrenović dva puta se ženio. Iz prvog braka sa Milevom imao je sina Mihaila M. Mihailovića i kćerku Darinku Mihailović. Iz drugog braka sa Persidom Petrović imao je kćerke Ljubicu i Savku.
Mihailo M. Mihailović (1862—1911)[uredi | uredi izvor]
Mihailo M. Mihailović (Beograd, 1862 - Beograd, 1911) sin Milana Mihailovića i unuk gospodar Stevče Mihailovića i Mirjane Obrenović, bio mu je jedini unuk po muškoj liniji. Nakon razvoda Mihailovog oca Milana od majke Mileve, Mihailo je stao na stranu svoje majke i njene porodice i nakon očeve smrti više nije održavao veze sa očevom porodicom. Jedno vreme boravio je kod strica Mihaila Mihailovića u Parizu, gde je studirao farmaciju. Međutim, zbog loših odnosa sa dedom, deda ga je isključio iz testamenta.
Darinka M. Mihailović[uredi | uredi izvor]
Darinka M. Mihailović bila je kćerka Milana Mihailovića i unuka gospodar Stevče Mihailovića.
Raškovići[uredi | uredi izvor]
Savka Mihailović, kćerka gospodar Stevče Mihailovića i Mirjane Obrenović, bila je udata za Aleksu Raškovića, činovnika. Imali su dva sina Milana i Mihaila Raškovića.
Mihailo A. Rašković (1850—1912)[uredi | uredi izvor]
Mihailo A. Rašković (Jagodina,1850 - Beograd, 1912) unuk gospodar Stevče Mihailovića i Mirjane Obrenović, po majci Savki Rašković, rođ. Mihailović bio je činovnik Ministarstva finansija, poreske uprave.
Milan A. Rašković (1856—1904)[uredi | uredi izvor]
Milan A. Rašković (Jagodina, 1856 - Beograd, 1904) unuk gospodar Stevče Mihailovića i Mirjane Obrenović, po majci Savki Rašković, rođ. Mihailović bio je činovnik
Radenkovići[uredi | uredi izvor]
Ljubica Mihailović, kćerka gospodar Stevče Mihailovića i Mirjane Obrenović, bila je udata za Dimitrija Radenkovića, trgovca.
Njihov sin je Milan Radenković.
Milan D. Radenković (1850—1915)[uredi | uredi izvor]
Milan D. Radenković (Jagodina, 1850 – Jagodina, 1915), sin Dimitrija Radenkovića, unuk gospodar Stevče Mihailovića i Mirjane Obrenović po majci Ljubici Radenković, rođ. Mihailović, predsednik jagodinske opštine, predstavnik Uprave državnih monopola duvana na svestkoj izložbi u Londonu 1907, trgovac, vlasnik fabrike za preradu kože u Jagodini, prvi predsednik jagodinskom mesnog odbora Narodne radikalne stranke, učesnik Timočke bune.
Milan D. Radenković živeo je jedno vreme u različitim krajevima Sjedinjenih Američkih Država. Njegov život poslužio je Branislavu Nušiću za lik Jovanče Micića. Milan D. Radenković pisao je dnevnik za vreme okupacije 1914, koji je nedavno objavljen.
Imao je sina Dušana M. Radenkovića.
Dušan M. Radenković (1897—1971)[uredi | uredi izvor]
Doktor Dušan M. Radenković (1897—1971), sin Milana D. Radenkovića, praunuk gospodar Stevče Mihailovića i Mirjane Obrenović školovao se u Nemačkoj, živeo i radio kao lekar u Kraljevu.
dr Milan D. Radenković (1933—1996)[uredi | uredi izvor]
Dr Milan D. Radenković (1933—1996), unuk Milana D. Radenkovića po kome je i dobio ime, imao tri kćerke, koje žive sa svojim potomstvom u Beogradu:
- Ana Radenković udata Đekić
- Tijana Radenković udata Kaćanski
- Vera Radenković udata Maljković
Stojkovići[uredi | uredi izvor]
Magdalena Stojković, rođ. S. Mihailović (Jagodina, 1839 - Beograd, ?), kćerka gospodar Stevče Mihailovića i Jelice Vukićević, bila je udata za pešadijskog pukovnika Aleksu Stojkovića (1833 – Beograd, 1908), načelnika Ministarstva vojnog.
Imali su četvoro dece Dragomira Stojkovića, Branimira Stojkovića, Dragu Stojković i Darinku Stojković.
Gudovići[uredi | uredi izvor]
Jefrem P. Gudović (1835—1900)[uredi | uredi izvor]
Jefrem P. Gudović (slava Sv. Stefan) se rodio 1835. kod Valjeva kao sin Pavla Gudovića, pisara prote Mateje, koji je kasnije sreski načelnik jasenički u Okrugu smederevskom, u Palanci (1852).U Šapcu je završio gimnaziju. U Beogradu je završio Licej 1855. i bio nagrađen pohvalnom diplomom. Te godine Ministarski Savet ga šalje kao stipendistu u Frajberg na rudarske studije koje je okončao 1859. a zatim proveo na praksi još godinu u rudnicima i topionicama u Nemačkoj.
Po pvratku u Srbiju zapošljava se u Ministarstvu finansija 1968. gde 1870. postaje načelnik rudarskog odeljenja a 1880. bude postavljen za ministra građevina.
Maja 1863. oženio se Sofijom ćerkom Stevče Mihajlovića, biv. predsednika Ministarskog Saveta. U tom braku su rođena tri sina, Stevan, Mihajlo i Vladislav i tri kćeri, Mileva, Vasilija i Katarina. Od 1890. do 1892. sproveo je mnoge korenite promene između ostalih i Zakon o gradnji železnica Beograd-Niš-Pirot, Niš-Vranje i Vel. Plana-Smederevo. Na tom položaju je dočekao polazak prvog svečanog voza za Niš, januara 1884. Zbog toga ga je lično odlikovao kralj Milan Obrenović Takovskim Krstom I stepena. Maja 1884 je odobrio poslovnik rada (statut) Privilegovane Narodne banke Kr. Srbije.
Godine 1888. postavljen je za Predsednika Odbora za izložbu u Parizu, gde je proveo 3-4 meseca predstavljajući Srpsku kulturu i njene proizvode. U Beograd se vratio 1889. kad je u jesen penzionisan. Od tada se bavio mnogo rudarskim pitanjima a vrlo se rado zanimao i ekonomskim problemima. Iz ove oblasti je dosta prevodio a i sam pisao i većinom štampao. Umro je aprila 1900. Odlikovan je Takovskim Ordenom 5. stepena, Takovskim Ordenom I stepena, Komandirskim Krstom Počasne Legije III stepena (francuski orden), Srebrnom medaljom kao obnoviocu Kraljevine Srbije, Ruskim Ordenom Sv. Ane I stepena, Belim Orlom III stepena.
Sofija Gudović, rođ. S. Mihailović (Jagodina, 1844 - Beograd, 1919), kćerka gospodar Stevče Mihailovića i Jelice Vukićević bila je udata za Jevrema Gudovića, ministra građevina i narodne privrede. Imali su sinove Stevana, Mihaila, Vladislava i kćerke Milevu, Vasiliju i Katarinu.
Stevan J. Gudović (186—1920)[uredi | uredi izvor]
Stevan J. Gudović (Beograd, 186 - Beograd, 1920) sin ministra Jevrema Gudovića i unuk gospodar Stevče Mihailovića.
Mihailo J. Gudović (1872—1918)[uredi | uredi izvor]
Mihailo J. Gudović (Beograd, 1872 - Beograd, 1918), unuk gospodar Stevče Mihailovića, bio je oženjen Jelenom Vlajić (1884—1974), kćerkom Miloja Vlajića i Anke Antula, kćerke Konstantina Antule. Jelena Vlajić imala je dva brata i dve sestre.
Imali su Dragana, Vladimira, Branislava, Olgu i Veru.
Dragan M. Gudović (1904—1989)[uredi | uredi izvor]
Dragan Gudović (1904—1989), praununuk gospodar Stevče Mihailovića, sa Zagorkom Ž. Vasiljević imao je sina Mihaila i kćerku Jelenu. Ima potomstva.
Branislav M. Gudović[uredi | uredi izvor]
Branislav Gudović, praununuk gospodar Stevče Mihailovića, imao je sa Danicom Lukarević sina Jevrema Gudovića.
Matkovići[uredi | uredi izvor]
Olga Gudović je sa Ilijom M. Matkovićem imala dva sina i jednu kćerku, Miloša, Ivana i Jelenu. Ima potomstva.
Vladislav J. Gudović (1882—1909)[uredi | uredi izvor]
Vladislav J. Gudović (Beograd, 1872 - Beograd, 1920) sin ministra Jevrema Gudovića i unuk gospodar Stevče Mihailovića.
Štajnlehneri[uredi | uredi izvor]
Mileva Štajnlehner (Beograd, 1864 - Beograd ?), kćerka ministra Jevrema Gudovića i Sofije kćerke gospodar Stevče Mihailovića, bila je udata za inž. Mihaila Emerika J. Štajnlehnera.
Pantići[uredi | uredi izvor]
Vasilija Gudović, (Beograd, 1870 - Beograd ?) kćerka ministra Jevremea Gudovića i Sofije kćerke gospodar Stevče Mihailovića, bila je udata za Mihaila Pantića.
Mihailo S. Mihailović (1853—1886)[uredi | uredi izvor]
Mihailo S. Mihailović (Jagodina, 1853 - Beograd, 1886) sin gospodar Stevče Mihailovića i njegove treće žene Katarine rođ. Šami )1830—1898), bio je činovnik Ministarstva inostranih poslova, diplomata u Parizu. Bio je oženjen Jovankom.
Konstantin Kosta Mihailović[uredi | uredi izvor]
Kosta Mihailović bio je rođeni brat gospodara Stevana Mihailovića. Kosta Mihailović imao je sina Pavla.
Pavle Mihailović (1845—1915)[uredi | uredi izvor]
Pavle Mihailović (Jagodina, 1845 - Niš, 1915), državni savetnik, načelnik podunavskog okruga, predsednik Glavne kontorole, bio je bratanac gospodar Stevana Stevče Mihailovića, sin Koste Mihailovića.
Pavle Mihailović (1845-1915) bio je oženjen Jelenom Mihailović, rođ. Niketić, kćerkom Jovana Niketića „Jove Topolca“ poznatog protivnika Obrenovića, čiji sin je bio urednik novina „Ćosa“ (u vlasništvu Nikole Pašića). Imali su tri kćerke.
Draga Cincar-Janković, rođ. Mihailović[uredi | uredi izvor]
Draga Mihailović, kćerka Pavla Mihailovića (1845-1915), državnog savetnika, načelnika podunavskog okruga, predsednika Glavne kontorole, bratanca gospodar Stevana Stevče Mihailovića, kneževskog mestozastupnika do povratka knjaza Miloša 1858, predsednika ministarskog saveta, bila je udata za Vojislava T. Cincar-Jankovića, kasacionog sudiju, sina Tome Cincar-Jankovića, člana Glavne kontrole i unuka vojvode Cincar-Janka Popovića. Vojislavu Cincar-Jankoviću to je bio drugi brak. Nisu imali dece.
Draga Cincar-Janković, rođ. Mihailović, drugi put se udala za Sondermajera.
Stanarevići[uredi | uredi izvor]
Druga kćerka Pavla Mihailovića (1845-1915), državnog savetnika, načelnika podunavskog okruga, predsednika Glavne kontorole, bratanca gospodar Stevana Stevče Mihailovića, kneževskog mestozastupnika do povratka knjaza Miloša 1858, predsednika ministarskog saveta bila je udata za N. Stanarevića, novinara.[3].
Petkovići[uredi | uredi izvor]
Treća kćerka Pavla Mihailovića (1845-1915), državnog savetnika, načelnika podunavskog okruga, predsednika Glavne kontorole, bratanca gospodar Stevana Stevče Mihailovića, kneževskog mestozastupnika do povratka knjaza Miloša 1858, predsednika ministarskog saveta bila je udata za Vojislava Petkovića, veletgrovca, izvoznika [3].
Jovan Mihailović[uredi | uredi izvor]
Jovan Mihailović, sin kneza Mihaila Jovanovića Kujundžića i brat gospodar Stevče Mihailovića bio je činovnik. Jovan Mihailović je sa Anom imao sina Todora Tošu.
Todor Mihailović (1856 - ?)[uredi | uredi izvor]
Todor Mihailović (Jagodina, 1856 - ?), trgovac, bio je sin Jovana Mihailovića činovnika, i bratanac gospodar Stevče Mihailovića.
Tasići[uredi | uredi izvor]
Stanija Mihailović, kćerka kneza Mihaila Jovanovića Kujundžića, sestra gospodar Stevče Mihailovića, bila je udata za Tasu Milosavljevića Aranđelovića, trgovca u Jagodini. Imali su dva sina Tomu Tasića i Nikolu Tasića.
Markovići[uredi | uredi izvor]
Stevana Mihailović, kćerka kneza Mihaila Jovanovića Kujundžića, sestra gospodar Stevče Mihailovića, bila je udata za Kocu Markovića. Imali su sina Stevana Nedića.
Nikola - Koca Marković (1795—1836)[uredi | uredi izvor]
Nikola - Koca Marković (1795—1836) predsednik saveta (vlade) Kneževine Srbije nakon usvajanja Sretenjskog ustava 1835, prezident upravnog saveta 1836, bio je oženjen Stevanom Mihailović, kćerkom kneza Mihaila Jovanovića i sestrom gospodar Stevče Mihailovića [4]. Nikola Marković, poreklom iz Sačiste u Makedoniji, rodio se u Požarevcu, gde se oženio i trgovao. Od 1821. bio je carinar na skelama dubravičkoj i ramskoj, potom je postao starešina sreza ramskog 1833, pa starešina sreza mlavskog i požarevačkog 1834, da bi iste godine bio postavljen za popečitelja (ministra) finansija. Knez Miloš je imao veliko poverenje u Kocu Markovića koga je postavio i za predsednika saveta (vlade) 1835.
Nikola Koca Marković i Stevana Marković, rođ. Mihailović imali su sina Stevana Nedića.
Reference[uredi | uredi izvor]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
