Nađa Tešić
Nađa Tešić | |
|---|---|
 | |
| Datum rođenja | 8. jun 1939. |
| Mesto rođenja | Užice Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 20. februar 2014. (74 god.) |
| Mesto smrti | Njujork SAD |
| Narodnost | Srpkinja |
| Zanimanje | književnica, profesor filmske režije, scenarija i francuske književnosti |
Nađa Tešić (Užice, 8. jun 1939 — Njujork, 20. februar 2014) bila je srpska i američka književnica, profesor filmske režije, scenarija i francuske književnosti.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Nađa je rođena u Užicu, gde je završila osnovnu školu Kralja Petra II,[1] da bi se 1954. godine, sa svojih 15. godina, zajedno sa majkom i bratom preselila u Čikago, gde je već dugo živeo njen otac. Sestra je scenariste Stojana Stiva Tešića.[2]
Zbog odličnih rezultata u srednjoj školi, Nađa je preskočila dva razreda i dobila mogućnost da sa 17. godina postane student. Odlučila se za studiranje na Univerzitetu Indijana, u istoimenom gradu, gde je studirala ruski i francuski jezik.[3] Nakon završetka studija u Indijani, otišla je na usavršavanje u Pariz, u školu orijentalnih jezika na Sorboni.
Nakon usavršavanja u Parizu, vratila se u Sjedinjene Države, gde je počela da predaje francusku književnost na Ratgers univerzitetu. U isto vreme pohađala je i Filmsku školu, stekavaši tako kvalifikacije da predaje predmete scenarija, režija produkcije i propagande na Bruklin koledžu.[3]
Zajedno sa režiserom Erikom Romerom je 1963. godine kreirala film Nađa u Parizu, sa njom u glavnoj ulozi.
Nakon povratka u Sjedinjene Države, vratila se profesorskom poslu, ali je Pariz često posećivala, gde joj se rodio sin Stefan.
Nađa se okušala i kao pisac scenarija i reditelj, stvorila Film za moga sina, čiji je budžet bio 500 dolara, a ipak film je obišao svet i nagrađen je od strane Pi-Bi-Esa. Kao asistent na pisanju scenarija dugo je radila na Brodveju u Njujorku.
Nađa je bila autor više romana na engleskom jeziku: Buntovnica u senci, Rodna gruda, Umreti u Čikagu i Daleko od Vijetnama za koje joj je Fond za umetnost u Njujorku dodelio Nagradu za književnost. Njene drame Posle revolucije i Žetva igrane su širom Sjedinjenih Država, a na srpski jezik za sada su prevedeni romani Umreti u Čikagu i Buntovnica u senci.[4]
Borba za ljudska prava[uredi | uredi izvor]
Nađa je među prvih nekoliko stotina studenata posetila Kubu, nakon revolucije iz 1959. godine. Bila je veliki protivnik imperijalizma i često kritikovala vladu Sjedinjenih Država, naročito tokom NATO bombardovanja SRJ 1999. godine. Nakon početka NATO bombardovanja SRJ uspostavila je kontakt sa Remzijem Klarkom, kako bi ušla u Ujedinjene nacije i govorila o nepravdi i teroru koji Sjedinjene Države vrše bombardovajući Saveznu Republiku Jugoslaviju.[5] Zbog celokupne borbe za pravdu i istinu, dobila je nadimak ženski Če Gevara.[3]
Smrt[uredi | uredi izvor]
Nađa je preminula od posledica moždanog udara 20. februara 2014. godine u Njujorku. U poslednjim danima o Nađi su brinuli njen sin Stefan, supruga njegog brata Stiva, Rebeka i najbliži prijatelji iz Srbije.[5]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „BILA JE UČENICA PRVE OSNOVNE - LEGENDARNA NAĐA TEŠIĆ”. Pressonline.rs. Pristupljeno 2. 11. 2017.
- ^ „Vremeplov (20. februar 2017)”. Radio Televizija Srbije. Pristupljeno 20. 1. 2017.
- ^ a b v „Nađa Tešić - ženski Če Gevara iz Užica”. Večernje novosti. Pristupljeno 6. 12. 2015.
- ^ „Umreti u Čikagu - Biblioteka umetnosti i kultura”. slglasnik.com.
- ^ a b „Spisateljica Nađa Tešić preminula u Njujorku”. Večernje novosti. Pristupljeno 21. 4. 2014.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Nađa Tešić na sajtu IMDb (jezik: engleski)
- Nađa Tešić na sajtu Workers.org
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
