Ostoja Rajaković
 | Ovaj članak sadrži spisak literature (štampane izvore i/ili veb-sajtove) korišćene za njegovu izradu, ali njegovi izvori nisu najjasniji zato što ima premalo izvora koji su uneti u sam tekst. Molimo vas da poboljšate ovaj članak tako što ćete dodati još izvora u sam tekst (inlajn referenci). |
| Ostoja Rajaković | |
|---|---|
 Crkva Bogorodice Pervilepte, u kojoj je sahranjen Ostoja Rajaković | |
| Lični podaci | |
| Datum smrti | oktobar 1379 |
Ostoja Rajaković je bio srpski vlastelin iz druge polovine XIV veka, koji je spadao među značajnije vlasteline Ohridske oblasti[1]. Bio je vazal Mrnjavčevića i njihov srodnik, a kasnije i župana Andrije Gropa, čiji je bio i zet. Sahranjen je u narteksu ohridske crkve Bogorodice Perivlepte, a njegov jedini pomen u istorijskim izvorima predstavlja natpis na njegovom grobu, iznak koga se nalazi freska, na kojoj je prikazan kao mladić koji se moli Bogorodici Perivlepti.
Natpis na njegovom grobu glasi:„Престави се раб божии Остоја Рајаковић, погуслом Угарчик и суродник кралиа Марка, зет жупана Ропе, лето 1379, ме-сеца октомвриа и...“
Prema tumačenju Konstantina Jiričeka, koje je i danas prihvaćeno, Ostoja je pripadao porodici Ugarčića, koja vodi poreklo iz Nevesinja i župe Ljubomir, severno od Trebinja. Zbog toga se smatra da je pripadao humskoj vlasteli, koja je tokom osvajanja Dušana Silnog, dobijala posede u Makedoniji, poput Mrnjavčevića[a]. Prema nadgorbnom natpisu, Ostoja je bio zet župana Andrije Grope, koji je posle Maričke bitke 1371. godine ovladao Ohridom i Debrom. Sa druge strane, njegovo srodstvo sa kraljem Markom (1371—1395) tj. Mrnjavčevićima, nije preciznije utvrđena.
Njegov freskoportret, prikazuje mladog vlastelina, koji je naslikan veoma realistično sa jasno izraženim osobenostima njegovog lika, a način slikanja je identičan sa slikarskom obradom žive vlastele[1]. Posebnu osobenost njegovog portreta predstavlja njegova odeća, kojoj je posvećena posebna pažnja. Na odeći vizantijskog tipa, primetni su značajni uticaji zapadnjačkog odevanja tog doba, što se tumači upravo njegovim poreklom iz Zahumlja[1], koje je, preko Dubrovačke republike, imalo direktan kontak sa tim uticajem.
Napomene[uredi | uredi izvor]
- ^ Iako humsko poreklo Mrnjavčevića nije potvrđeno savremenim istorijskim izvorima, ono se, na osnovu drugih istorijskih činjenica, smatra najverovatnijim.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v Šuica, Marko (2000). Nemirno doba srpskog srednjeg veka. Beograd. ISBN 86-355-0452-6.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Šuica, Marko (2000). Nemirno doba srpskog srednjeg veka. Beograd. ISBN 86-355-0452-6.