Pariski mir (1815)
Pariski mir potpisan je 20. novembra 1815. godine nakon Napoleonove druge abdikacije. Njime su okončani Napoleonovi ratovi.
Uvod[uredi | uredi izvor]
Februara iste godine, Napoleon Bonaparta je pobegao sa ostrva Elbe i 20. marta ušao u Pariz. Time je otpočeo period tzv. Napoleonovih sto dana ili Rat sedme koalicije. Rat je okončan porazom Napoleona u bici kod Vaterloa, nakon čega je prinuđen da 22. juna ponovo abdicira. Kralj Luj XVIII, koji je pobegao kada se Napoleon vratio u Francusku, ponovo je preuzeo vlast 8. jula.
Sporazum[uredi | uredi izvor]
Sporazum je predviđao teže uslove po francusku od Pariskog mira iz prethodne godine. Francuska je imala da plati ratnu odštetu od 700 miliona franaka (u pet godišnjih rata), a granice Francuske svedene su na nivo iz 1790. godine. Delovi Francuske su u narednih pet godina okupirane od strane 150.000 stranih vojnika, a njihovo održavanje stavljeno je Francuskoj na teret. Međutim, okupatorske snage koalicije, pod komandom Artura od Velingtona, zadržale su se u Francuskoj samo tri godine. Istog dana po donošenju Pariskog mira, doneta je i konvencija kojom je Švajcarskoj priznata neutralnost.
Francuska je ovim sporazumom izgubila teritorije koje je zadobila u Francuskom revolucionarnom ratu od 1790. do 1792. godine. Dodatnim članom osuđena je trgovina robljem i držanje robova.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- Tombs, Robert. . France 1814–1914, London: Longman. 1996. ISBN 978-0-582-49314-8..
- Great Britain Foreign Office (1838), British and Foreign State Papers, Volume 3 (1815–1816), Great Britain Foreign and Commonwealth Office, pp. 280
