Pariski ugovor (1951)
| Pariski ugovor | |
|---|---|
| Ugovor o Evropskoj zajednici za ugalj i čelik | |
 Potpisi na Pariskom ugovoru | |
| Potpisan | 18. aprila 1951. (na snazi od 23. jula 1952) |
| Istek | 23. jula 2002. |
| Potpisnici | Pol van Zeland, Jozef Leonard Meris (Belgija), Robert Šuman (Francuska), Konrad Adenauer (Zapadna Nemačka), Karlo Sforca (Italija), Jozef Beh (Luksemburg), Dirk Stiker, Jan van den Brink (Holandija) |
| Depozitar | vlada Francuske |
| Jezici | nemački, francuski, italijanski, holandski |
Ugovorom o Evropskoj zajednici za ugalj i čelik, koji se još naziva i Pariskim ugovorom, potpisanim 18. aprila 1951. godine između Belgije, Francuske, Nemačke (tada Zapadna Nemačka), Italije, Luksemburga i Holandije, utemeljena je Evropska zajednica za ugalj i čelik (EZUČ), koja je 1993. godine postala deo Evropske unije. Ugovor je istekao 23. jula 2002. godine, pedeset godina nakon što je stupio na snagu.
Zajednica je nastala na osnovu tzv. Šumanove deklaracije, a idejni tvorac zajednice je Žan Mone, evropski federalista i kasnije predsednik Visoke vlasti. Zajednica je imala prvenstveno cilj da pod kontrolu stavi proizvodnju uglja i čelika, odnosno vojnu industriju i na taj način dugoročno i planski predupredi izbijanje novih ratova u Evropi. Organi vlasti bili su Visoka vlast, Sud pravde, Savet i Zajednička skupština.
