Patareni
Patareni (ital: patarini) su bili pristalice verskog pokreta u severnoj Italiji, a posebno u Milanu, između 11. i 13. veka. Zajedno sa katarima, podvrgnuti su progonima za vreme pape Inoćentija III kao jeretici.
Nameravali su da sprovedu reformu crkve u svojoj provinciji. Glavne mete njihove kritike su bili bogati zemljoposednici i crkveni kler koji je na svoje pozicije dolazio simonijom. Takođe su napadali moral pojedinih sveštenika koji su uzimali sebi konkubine sa kojima su živeli. Patarenski pokret je bio raširen i duž dalmatinske obale, gde je bio povezan sa bogumilima u zaleđu, tako da se ovi nazivi često upotrebljavaju kao sinonimi.[1]
Papa Lav IX (1002—1054) je, pod uticajem ovog pokreta, osudio simoniju i konkubinat među sveštenicima.
Papa Inoćentije III (1161—1216) je započeo progon jeretika u evropskim razmerama, koji je teško pogodio i patarene.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ BOGUMILI, Enciklopedija leksikografskog zavoda, Zagreb 1955., I svezak, pp. 530-534.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- William Chester Jordan (2001). Europe in the High Middle Ages. Penguin Books. str. 90—93.
- Jordan, K. "Pataria" in Religion in Geschichte und Gegenwart. V, 3.A., 150f.
- Cowdrey, H. E. J. (1968). „The Papacy, the Patarenes and the Church of Milan”. Transactions of the Royal Historical Society. 18: 25—48. JSTOR 3678954. S2CID 161640303. doi:10.2307/3678954.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Normativna kontrola: Državne |
|---|
