Petar Biškup Veno

petar biškup
Petar Biškup Veno
Lični podaci
Datum rođenja	(1918-04-04)4. april 1918.
Mesto rođenja	Podgorci, kod Bjelovara, Austrougarska
Datum smrti	27. april 1945.(1945-04-27) (27 god.)
Mesto smrti	Pčelić, kod Virovitice, DF Jugoslavija
Profesija	vojno lice
Delovanje
Član KPJ od	1937.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska armija 1941 — 1945.
Čin	potpukovnik
Heroj
Narodni heroj od	14. decembra 1949.

Petar Biškup — Veno (Podgorci, kod Bjelovara, 4. april 1918 — Pčelić, kod Virovitice, 27. april 1945), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, potpukovnik JA i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija

Rođen je 4. aprila 1918. godine u selu Podgorci, kod Bjelovara. Posle završetka osnovne škole, u rodnom mestu, otišao je na učenje molerskog zanata u Bjelovar. Za vreme učenja zanata, došao je u dodir s radničkim pokretom. Posle odlaska na dalje školovanje u Zagreb, postao je član URS-ovih sindikata, a 1937. godine primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).

Godine 1940. pozvan je na odsluženje vojnog roka. U vojsci ga je zatekao Aprilski rat i kapitulacija Jugoslovenske vojske. Posle kapitulacije i stvaranja ustaške Nezavisne Države Hrvatske (NDH), kao ratni zaobljenik, mobilisan je u Domobranstvo NDH. Posle kraće službe u domobranima, kada se susreo sa ustaškim zločinima, pobegao je iz službe i vratio se u Zagreb.

Po dolasku u okupirani Zagreb, povezao se sa članovima KPJ i SKOJ-a, kao i drugim antifašistima, i aktivno učestvovao u sabotažama, diverzijama i drugim akcijama usmerenim protiv nemačkog okupatora i ustaškog režima. Bio je učesnik paljenja stadiona na zagrebačkoj periferiji u Sesvetama. Posle ove akcije, s grupom radnika i studenata otišao je u partizane.

Grob Petra Biškupa Vene na Starom groblju u Bjelovaru.

Najpre su se nalazili u okolini Zagreba, a posle jednog većeg sukoba s ustašama, morali su se povući ka Kalniku i Bilogori. Po dolasku na Bilogoru primio je dužnost političkog komesara Bilogorske partizanske čete i učestvovao je u mnogim borbama. Početkom 1942. godine, prebačen je Slavoniju, gde je preuzeo funkciju političkog komesara bataljona u Šesnaestoj omladinskoj udarnoj brigadi „Joža Vlahović“. Krajem 1943. godine postavljen je za političkog komesara, a nešto kasnije i za komandanta Osamnaeste slavonske brigade.

Tokom 1944. godine, prebačen je iz Slavonije u Zagrebačku oblast i tu primio dužnost komandanta 32. zagorske divizije Desetog zagrebačkog korpusa. U toku završnih operacija za oslobođenje zemlje, njegova jedinica se borila protiv kombinovanih nemačko-ustaških jedinica. Prilikom obilaska položaja divizije, 27. aprila 1945. godine, kod sela Pčelića, između Virovitice i Podravske Slatine, pogođen je iz neprijateljskog snajpera u grudi. Odmah potom je preminuo na putu ka bolnici. U trenutku smrti, imao je čin potpukovnika Jugoslovenske armije (JA).

Sahranjen je u Podravskoj Slatini, a posmrtni govor na sahrani održao mu je general-lajtnant Kosta Nađ, komandant Treće armije JA. Njegov grob je kasnije premešten na Staro groblje u Bjelovaru.

Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine Federativne Narodne Republike Jugoslavije, 14. decembra 1949. godine, proglašen je za narodnog heroja Jugoslavije.

Literatura

• Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982.