Petrovići iz Negotina
| Petrovići i Hajduk-Veljkovići | ||||||||||||||
|
Petrovići, porodica vojvode krajinske nahije Hajduk Veljka Petrovića i njegove braće, vojvode Milutina Petrovića, vojvode Stanka Petrovića, vojvode Ognjena Petrovića i kapetana i pekskog kneza Miljka Petrovića, bili su porodično vojvode krajinske nahije. Rodom su iz Lenovca iz crnorečke nahije. Potomci Hajduk-Veljka i sestre Stanoja Glavaša su Hajduk-Veljkovići, a potomci Hajduk-Veljkovog brata vojvode Milutina Petrovića i Stanice iz porodice kapetana Radiča Petrovića su Petrovići. Potomci vojvode Stanka Petrovića se prezivaju ,,Stankovići”, dok se potomci vojvode Ognjena Petrovića prezivaju ,,Ognjenovići”, danas familija Stanković i Ognjenović nose zajednički naziv, Kranjčići
Krajinske vojvode Stanko i Ognjen Petrović[uredi | uredi izvor]
Vojvode Stanko i Ognjen su se naselili u Osipaonici. Nakon dolaska dobijaju imanje od Opštine gde se danas nalaze Kranjske kolibe. Tada je pored koliba tekla reka ,,Velika Morava”, koja je kasnije promenila tok.
Zbog straha od turske osvete braća menjaju prezime, te po Stankovom imenu potomci dobijaju prezime Stanković, a po Ognjenovom imenu prezime Ognjenović.
Po dolasku u Osipaonicu, meštani im daju nadimak Kranjčići iz razloga što su se doselili iz Negotinske Krajine.
Marko Stanković
Marko je prvi i najstariji sin Vojvode Stanka Petrovića, došao je iz Krajine sa ocem. Supruga mu se zvala Ruža. Imali su tri deteta: Janka, Simu i Živojina. Janku se gubi trag u Balkanskim ratovima.
Živojin Stanković
Živojin je Kranjska linija koji nosi nadimak ,,Krka”. Nadimak su dobili po nekoj babi koja je ,,Krkljala” dok je govorila. Živojin je imao sinove Milivoja i Danila.
Sima Stanković
Sima je najstariji Markov sin (rođ. 1832.) Na nadgrobnom spomeniku piše da je živeo 90 godina (preminuo 1922.). Simina žena zvala se Stevana, imala je šest prstiju na nogama, te su je prozvali ,,Šestoprsta”. Stevana potiče iz porodice Novaković. Preminula je 1913. u 80. godini, imali su 13 deteta od kojih su preživeli Svetozar i Ignjat. Ignjat nije imao potomstva.
Svetozar (Toza) Stanković
Rođen je 1864. godine od oca Sime i majke Stevane. ,,Tozina” supruga, Zdravka je iz porodice Marinković. Njen deda došao je iz Bugarske. Ime mu je bilo ,,Marinkov”, na osnovu imena potomci dobijaju prezime ,,Marinković”. Stevan i Zdravka imali su pet deteta:
1. Ćerku Leposavu sa suprugom Mihajlom Katićem (imaju potomke.)
2. Sina Čedomira (nema potomaka.)
3. Sina Dragutina (nema potomaka.)
4. Sina Vlastimira, njegova supruga Roksanda Tanaksković (imaju potomke.)
5. Ćerku Daru sa suprugom Čedomirom Ilićem (imaju potomke.)
Svetozar je preminuo 1943. godine
Potomstvo Petrovića
Dana 30.07.2022. nakon 200 godina od doseljavanja braće Petrović, familija ,,Kranjčići” se okupila na jednom mestu gde je Miroslav Stanković predstavio porodično stablo ,,Kranjčića”. Zvanično, od Stankovog potomstva, ukupno ima 221 potomak porodice Petrović, od kojih su 137 živih. Većina potomaka danas živi u Osipaonici, dok ostali žive u Požarevcu, Skobalju, Dragovcu, Beogradu…
Petar Radović[uredi | uredi izvor]
Petrovići i Hajduk-Veljkovići vode poreklo od Petra Radovića, Hajduk-Veljkovog oca po kome su dobili prezime Petrović
Prema predanju Jovan Radović, otac Petrov, doselio se iz Donje Morače (Kolašin) prvom polovinom 18. veka u Srbiju (prvo u Boljevac, a lotom u Lenovac, u Crnu Reku, gde je već bilo nekoliko porodica poreklom iz kolašinskog kraja [3].
Petar Radović postao je uskoro najpoznatiji uzgajivač stoke i proizvođač sireva u kraju, zbog čega je bio poznat kao Petar Sirenjar.
Petar Radović je pored najstarijeg sina Veljka imao i sinove Milutina i Miljka, kao i kćerku Milanku [4].
Krajinski vojvoda Hajduk-Veljko Petrović (1780-1813)[uredi | uredi izvor]
Vojvoda krajinske nahije (od 21. avgusta 1811 [1]) Hajduk Veljko Petrović, rodom iz Lenovca, crnorečka nahija, poginuo 1813. u Negotinu.[5].
Veljko Petrović kao dečak otišao je od kuće i bavio se različitim poslovima, dok, nakon jednog incidenta, nije morao da se odmetne u hajduke, gde je četovao u družini poznatog hajdučkog harambaše i Karađorđevog prijatelja Stanoja Glavaša.
Hajduk-Veljko Petrović učestvovao je na zboru u Orašcu na praznik Sretenja Gospodnjeg 1804, koji se danas proslavlja kao nacionalni praznik - Dan državnosti Srbije.
Hajduk-Veljko oženio se udovicom Marijom (Maricom) Jovanović iz Dubone, a rodom iz Selevca, najmlađom sestrom po majaci Stanoja Glavaša. U Duboni bili su kasnije magacini oružja i barutana, za čijeg čuvara je Karađorđe odredio Hajduk Veljka.
Hajduk-Veljko je sa Marijom imao sina Radivoja - Raku i Miljka. Radivojevi potomci su Hajduk-Veljkovići. Miljko nije imao potomaka.
Hajduk-Veljko sa drugom ženom Čučuk Stanom nije imao dece.
Hajduk-Veljkovići[uredi | uredi izvor]
Radivoje Petrović Hajduk-Veljković (1807-1850)[uredi | uredi izvor]
Radivoje - Raka, sin Hajduk-Veljka i Marije, sestre Stanoja Glavaša, imao je sa Jelenom sinove Milovana i Milana Hajduk-Veljkovića.
Milovan R. Hajduk-Veljković, narodni poslanik za Jasenički srez[uredi | uredi izvor]
Milovan - Mida Hajduk-Veljković bio je narodni poslanik u Narodnoj Skupštini za jasenički srez. Imao je sinove Stevana i Spasoja.
Stevan M. Hajduk-Veljković, predsednik opštine[uredi | uredi izvor]
Stevan Hajduk-Veljković bio je predsednik opštine u Duboni, činovnik u Smederevu. Imao je u Duboni 60 lanaca zemlje. Stevan Hajduk-Veljković i Stojana imali su sinove Vladimira, Božidara, Danila i Veljka.
Stevan Hajduk-Veljković umro je od pegavog tifusa kojim se zarazio na frontu, gde je bio u poseti sinu Božidaru u vreme epidemije ove zarazne bolesti 1915. godine.
Ban vardarske banovine major Vladimir S. Hajduk-Veljković (1892-1939)[uredi | uredi izvor]
Major Vladimir Hajduk-Veljković, Hajduk-Veljkov praunuk, ban vardarske banovine, državni savetnik, načelnik MUP, narodni poslanik za jasenički srez, član Radikalne stranke i JEREZ-e, završio je Pravni fakultet u Beogradu a kao pitomac Vojne akademije učestvovao je u ratovima 1912-1918. odlikovan je sa dve Karađorđeve zvezde sa mačevima i vanredno je unapređen u čin kapetana 1. kl. Postavaljen je za bana vardarske banovine februara 1939. godine.[6] Bana Vladimira Hajduk-Veljkovića, posle liturgije u Sabornoj crkvi na kraljev rođendan 6. septembra 1939. i posle primanja čestitki tim povodom u banskoj palati, ispred Oficirskog doma, pred očima supruge, ubio je iz službenog revolvera Bogoljub Ivanišević rodom iz Mostara, nadzornik policijske straže, koji je tog dana dobio rešenje o otkazu zbog više službenih prekršaja [7]. Ban Vladimir Hajduk-Veljković sahranjen je na Novom groblju u Beogradu.
Vladimir Hajduk-Veljković dva puta se ženio. Prva žena Milica Hajduk-Veljković, rođ. Jokić iz Beograda, završila je farmaciju i bila vlasnik apoteke u Smederevskoj Palanci.
Druga žena Jelena Hajduk-Veljković, bila je udovica. Njena je bila palata od 5 spratova u Dositejevoj 3 na Dorćolu u Beogradu.
Vladimir Hajduk-Veljković nije imao dece.
Božidar S. Hajduk-Veljković, ekonomista[uredi | uredi izvor]
Božidar Hajduk-Veljković bio je ekonomsta. Objavio je 1925. jednu knjigu o ekonomiji. Učestvovao je u Prvom svetskom ratu. Otac Stevan Hajduk-Veljković posetio ga je na frontu 1915. i tada se zarazio tifusom od koga je umro iste godine.
Božidar Hajduk-Veljković je imao sina Slobodana i kćerku Bojanu. Slobodanovi sinovi su Dušan, njegov sin je Branko i Zoran, čiji sin je David.
Danilo S. Hajduk-Veljković, zemljoposednik[uredi | uredi izvor]
Gazda Danilo S. Hajduk-Veljković bio je najveći posednik zemlje u opštini Dubona, gde je imao u vlasništvu 50 hektara oranica i šuma [8]. Dušan D. Hajduk-Veljković bio je opštinski činovnik krajem Drugog svetskog rata.
Gazda Danila S. Hajduk-Veljkovića ubili su partizani 1944. godine.[9].
Danilo Hajduk-Veljković je imao sinove Milovana, Dušana i Stevana.
Dušan D. Hajduk-Veljković, činovnik[uredi | uredi izvor]
Dušan D. Hajduk-Veljković bio je opštinski činovnik krajem Drugog svetskog rata.
Stevan D. Hajduk-Veljković (1920-2008)[uredi | uredi izvor]
Stevan D. Hajduk-Veljković, sin Danila Hajduk-Veljkovića je imao sinove Predraga i Danila (1951) i kćerku Ljiljanu. Stevana Hajduk-Veljkovića je nova komunistička vlast, počev od 1945. proganjala. Konfiskovali su mu svu imovinu, 24 hektara zemlje.
Danilo S. Hajduk-Veljković[uredi | uredi izvor]
Danilo S. Hajduk-Veljković, sin Stevanov, je pravnik, bio je činovnik Ministarstva trgovine (tržišni inspektor). Danilovi sinovi su Dušan (1986) i Veljko (1987) Hajduk-Veljković[10].
Veljko S. Hajduk-Veljković[uredi | uredi izvor]
Veljko S. Hajduk-Veljković je imao sinove Dragoljuba, Aleksu i Vladetu. Dragoljubovi sin je Miodrag, čiji sin je Jovica Hajduk-Veljković. Vladete Hajduk-Veljkovića sinovi su Ljubivoja i Momčilo. Ljubivoja Hajduk-Veljkovića sin je Dragan.
Spasoje M. Hajduk-Veljković[uredi | uredi izvor]
Spasoje M. Hajduk-Veljković, sin Milovana, a unuk Radivoja - Rake, Hajduk-Veljkovog sina, imao je sina Grujicu. Grujicini sinovi su Milan i blizanci Milosav i Vidosav (1919—2003). Milanovi sinovi su Lazar (čiji sin je Dragan), Petar i Spasoje. Milosavljevi sinovi su Srboljub (čiji sin je Predrag) i Miroljub. Vidosavljev sin je Dragoljub a njegov sin Predrag[11].
Milan R. Hajduk-Veljković[uredi | uredi izvor]
Milan Hajduk-Veljković sin Radivoja Rake, sina Hajduk-Veljkovog imao je sinove Petra i Živana.
Petar M. Hajduk-Veljković[uredi | uredi izvor]
Petar M. Hajduk-Veljković, sin Milana Hajduk-Veljkovića imao je sinove Radoicu, Svetozara i Velimira. Radoica je imao sina Aleksandra (čiji je sin Miodrag), kao i kćerku Angelinu. Svetozar je imao sina Aleksu i ćerke Živanku i Olgu.
Živan M. Hajduk-Veljković[uredi | uredi izvor]
Živan M. Hajduk-Veljković je imao sinove (Milutina i Dragutina) Milorada i Milosava i kćerke Zorku i Leposavu. Milosavljev sin je Živadin, njegov sin Slobodan, a njegov Stevan [12].
Miljko Petrović Hajduk-Veljković[uredi | uredi izvor]
Miljko Petrović Hajduk-Veljković sin Hajduk Veljka i Marija (Marice), sestre Stanoja Glavaša, koji je dobio ime po svom stricu Miljku Petroviću, i brat Rake Hajduk-Veljkovića nije imao potomstva.
Krajinski vojvoda Milutin Petrović (1791-1861)[uredi | uredi izvor]
Hajduk-Veljkov brat vojvoda krajinske nahije od 1. avgusta 1813 [13]) Milutin Petrović, državni savetnik od 1. jula 1841, član suda čačanskog, zaječarski kapetan (1833), knez homoljski u požarevačkoj nahiji (1822) rodom iz Lenovca, crnorečka nahija. Bio je oženjen Stanojkom - Stanicom iz Sikola porodice frajkorskog kapetana Radiča Petrovića [14].
Po vojvodi Milutinu Petroviću Eri knjaz Miloš dao je ime Petrovcu na Mlavi, kada ga je osnovao 1859. godine [15].
Milutin Petrović Era imao je kćerku Stanicu koja je u 16. godini života poginula knjaz Miloševom krivicom. Posle tog događaja Milutin i Miljko, koji su dotada podžavali knjaz Miloša, okrenuli su se protiv njega[16].
Milutin Petrović Era bio je najboljim prijateljskim odnosima sa Milosavom Zdravkovićem Resavcem. Milutin Petrović Era,koji je do smrti živeo u Požarevcu, je imao sina Savu, sreskog načelnika u Petrovcu. Savini sinovi su Jovan i Jevrem, pisar.
Kapetan Sava M. Petrović, sreski načelnik[uredi | uredi izvor]
Sava M. Petrović sin vojvode Milutina Petrovića, bio je sreski načelnik u Petrovcu. Imao je dva sina Jovana i Jevrema. [17]. Kapetan Sava Petrović učestvovao u borbama protiv Mađara 1848. gde je otišao sa ocem.
Jovan S. Petrović[uredi | uredi izvor]
Jevrem S. Petrović[uredi | uredi izvor]
Unuk vojvode Milutina Petrovića, Jevrem Petrović, pisar, potom trgovac u Požarevcu. Bio je komandir 1.moravskog eskadrona u odlikovan srebrnom medaljom za hrabrost.
Umro u Požarevcu 1885. godine. Skupštšina 1889 odredila njegovoj udovici za njegove zasluge penziju od 60 dinara. Jevrem Petrović je tajno od roditelja otišao u vojvodinu i prijavio se u dobrovljce gde je učestvovao u više bitaka. Potvrdu napisao general Stevan Knićanin: "da je taj mladić u 4 glavne bitke učastvovao: na Vilovu 3 puta i 1 put na Žabljaku, i svuda se slavno borio,kao što se samo unuku Ajduk-Veljka pristoji; ime mu je Jefrem". Ipak su ga uprkos njegovom protivljenju vratili kući. U ratu 1876-1876, komandir je 1. moravskog eskadrona nagrađen srebrnom medaljom za hrabrost.
Jevrem Petrović bio je oženjen Marijom kćerkom dr Dimitrija Kaparisa (1805—1875), poreklom Grka iz Epira, gde je završio medicinu, opštinskog i vojnog lekara u Požarevcu i drugim mestima. Dimitrije je došao u Srbiju 1837. i do 1844. je radio kao vojni lekar, hirurg okruga požarevačkog i fizikus okruga crnorečkog, od kneza Miloša je dobio čin poručnika, umro je 23. juna 1875. u Požarevcu. Bio je oženjen Katarinom iz banatske Bele Crkve koja se školovala u Rusiji. Osim Marije Kaparis imali su sina Teodora i ćerku Sofiju bila udata za Cvetka Đorđevića unuka vojvode Čolak Ante, po kćerki Ani Đorđević, rođ. Čolak-Antić. Dimitrije Kaparis, vojni lekar, objavljuje da je 1866. nezgodnim slučajem polomio nogu i da šest nedelja ne može izlaziti (Požarevac, 30. avgust 1865, SN. 444).
Dr Teodor Kaparis je završio medicinu, umro je mlad u Rusiji od sepse dobijene od posekotine prilikom jednog seciranja.
Jevrem Petrović je sa Marijom imao sina Milivoja i Milutina, kao i kćerke Stanku i Milicu. Pošto je Milivoje bio oženjen praunukom vojvode Čolak Ante, sa Čolak-Antićima su bili u dvostrukom srodstvu [18].
Pukovnik dr Milivoje J. Petrović (1877-1938)[uredi | uredi izvor]
Sin Jevrema Petrovića, unuka vojvode krajinske nahije Milutina Petrovića je sanitetski pukovnik Milivoje Petrović (1877-1938), „heroj sa Čevrntije", vitez Karađorđeve zvezde, vitez Legije časti, jedan od osnivača stomatologije u Srbiji [19]. Pukovnik Milivoje Petrović završio je medicinu i specijalizovao stomatologiju u Gracu. Osnovao je posle Prvog svetskog rata Stomatološku kliniku Vojne bolnice.
Sanitetski pukovnik dr Milivoje Petrović bio je odlikovan Karađorđevom zvezdom zbog toga što je u vreme Bitke na Drini, odnosno Bitke kod Sremske Mitrovice 1914. posle povlačenja Timočke divizije preplivao Savu i spasao zastavu puka „Hajduk-Veljko“, Timočke divizije. Prilikom pucanja pontonskog mosta komandant 13. puka „Hajduk-Veljko“ Timočke divizije, uzeo je pukovsku zastavu i dao je sanitetskom majoru dr Milivoju Petroviću, koji je obmotao zastavu oko tela i plivajući preneo je na drugu obalu Save.[20].
Dr Milivoje Petrović je od dolaska na Solunski front bio koman- dir 1. rezervne bolničarske čete i komandir Regrutnog centra u Vodeni, sve do aprila 1917. godine. Tada biva premešten na front i postavljen za referenta saniteta Vardarske divizije. U Martu 1918, dr Milivoje Petrović, referent saniteta u Vardarskoj diviziji otvorio je zubnu stanicu u Prvom Zavojištu Vardarske divizije, samo za operativne radove. 28. maja 1918. godine prelazi na rad u Ministarstvo vojno.
Pukovnik dr Milivoje Petrović bio je oženjen Dragicom Vučković, čija je majka Ljubica Milovanović, kćerka Milana Milovanovića, predsednika opštine Kruševac, praunuka kruševačkog vojvode Čolak-Ante Simeonovića, po njegovoj kćerki Jeleni Hadžić, rođ. Čolak-Antić. Pošto je rođena tetka po majci pukovnika Milivoja Petrovića Sofija bila udata za Cvetka Đorđevića, unuka vojvode Čolak Ante, po kćerki Ani Đorđević, rođ. Čolak-Antić, porodica pukovnika Milivoja Petrovića bila je u dvostrukom srodstvu sa Čolak-Antinim potomcima.
Pukovnik Milivoje Petrović i Dragica Petrović imali su sinove Veljka, Vladetu i Vojina.
Gardijski kapetan Veljko Petrović (1908-1978)[uredi | uredi izvor]
Gardijski kapetan Veljko Petrović bio je oženjen Anđelijom, unukom vojvode Živojina Mišića. Nema potomstva.
Gardijski kapetan Vladeta Petrović (1911-1973)[uredi | uredi izvor]
Gardijski kapetan Vladeta Petrović (1911-1973) proveo je Drugi svetski rat u nemačkom zarobljeništvu. Ima potomstva. Sa suprugom Miroslavom ima ćerku Draganu. Dragana Petrović,venčano Đokić, ima ćerku Nedu i sina Nenada. Neda ima sinove Luku i Nikolu a Nenad ćerku Leu i sina Lava
Dr Vojin Petrović (1913-1971)[uredi | uredi izvor]
Dr Vojin Petrović, odazvao se pozivu generala Draže Mihailovića upućenom 1944. godine. Ima potomstva.
Đelevići[uredi | uredi izvor]
Potporučnik Jakša V. Đelević, prvi ađutant generala D. Mihailovića[uredi | uredi izvor]
Kćerka pukovnika Milivoja Petrovića iz drugog braka sa Slavkom Obor-Knežević, Biljana, bila je udata za potporučnika Jakšu V. Đelevića, prvog ađutanta generala Draže Mihailovića.
Krajinski kapetan i knez Miljko Petrović (oko 1795-1829)[uredi | uredi izvor]
Hajduk-Veljkov brat krajinski kapetan i knez pekski u požarevačkoj nahiji (1826) Miljko Petrović, rodom iz Lenovca, crnorečka nahija. Poginuo 1829. boreći se protiv Turaka u sastavu ruske vojske u Vlaškoj (Rumuniji) kod Silistrije. Njegov stariji brat Milutin preneo je njegovo telo u Neogitn i sahranio ga u grobnicu kod stare crkve u Negotinu, gde su kasnije, kad su bilo pronađeno, položeno i Hajduk-Veljkovo telo 3. aprila 1854.
Knez Miljko Petrović imao je kćerku.
Pantelići[uredi | uredi izvor]
Knez Miljko Petrović imao je kćerku, čija kćerka je bila udata za Atanasija Pantelića, činovnika Ministarstva pošta i telegrafa. Kod Pantelića nalazila se sablja i diploma od ruskog cara koje su poslate nakon smrti kneza Miljka njegovoj porodici. Na sablji je natpis „Knezu Miljku Petroviču, za hrabrost“ [21].
Krajinski kapetan Milenko Teodorović[uredi | uredi izvor]
Krajinski kapetan Milenko Teodorović, rodom iz Lenovca, crnorečka nahija, Hajduk-Veljkov bratanac, borio se i u Drugom srpskom ustanku 1815.
Srodstvo[uredi | uredi izvor]
Petrovići su u srodstvu sa Čolak-Antićima, Naumovićima, Oborkneževićima, kao i porodicama Mihaila Jovanovića, ministra pravde, generala Svetomira Cvijovića, generala Pantelije Jurišića, prof. Nikole Popovića, rektora Beogradskog univerziteta i dr.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Vid. Konstantin N. Nenadović, Život i dela velikog Đorđa Petrovića Kara-Đorđa vrhovnog vožda, oslobodioca i vladara Srbije i život njegovi vojvoda i junaka, Beč, štamparija Jovana N. Vernaja, 1883, str. 741, prepis vojvodske diplome
- ^ Vid. Dragoljub Prodanović, Hajduk-Veljkov jatagan, Srpska čitaonica Laza Kostić, Sombor 2010, 212.
- ^ Vid. Dragoljub Prodanović, Hajduk-Veljkov jatagan, Srpska čitaonica Laza Kostić, Sombor 2010, 212-213.
- ^ Prema predanju u Duboni, Milanka je sa hajdukom Stojanom Lavarom, rodom iz Jasike kod Kruševca imala Todora, Mladena, Nedeljka i Panteliju od kojih vode poreklo porodice Todorović, Mladenović, Nedeljković i Pantić)
- ^ Konstantin N. Nenadović, Život i dela velikog Đorđa Petrovića Kara-Đorđa vrhovnog vožda, oslobodioca i vladara Srbije i život njegovi vojvoda i junaka, Beč, štamparija Jovana N. Vernaja, 1883, str. 735.
- ^ "Politika", 26. feb. 1939
- ^ Vid. Politika, 7. septembar 1939, str. 12
- ^ Vid. Dragoljub Prodanović, Hajduk-Veljkov jatagan, Srpska čitaonica Laza Kostić, Sombor 2010, 216-217.
- ^ Vid. Zločini komunista, časopis Pogledi,, Kragujevac
- ^ Vid. Dragoljub Prodanović, Hajduk-Veljkov jatagan, Srpska čitaonica Laza Kostić, Sombor 2010, 212, 216.
- ^ Vid. rodoslov Hadjuk-Veljkovića u Dragoljub Prodanović, Hajduk-Veljkov jatagan, Srpska čitaonica Laza Kostić, Sombor 2010, 216.
- ^ Vid. rodoslov Hadjuk-Veljkovića u Mih. M. Stevanović, Hajduk Veljko i njegova braća, Izdanje porodice Milutinove, brata Hajduk-Veljkovog, Požarevac 1893, str 55. Upored. sa rodoslovom u Dragoljub Prodanović, Hajduk-Veljkov jatagan, Srpska čitaonica Laza Kostić, Sombor 2010, 216-217
- ^ Vid. Konstantin N. Nenadović, Život i dela velikog Đorđa Petrovića Kara-Đorđa vrhovnog vožda, oslobodioca i vladara Srbije i život njegovi vojvoda i junaka, Beč, štamparija Jovana N. Vernaja, 1883, str. 766, prepis vojvodske diplome
- ^ Radič Petrović bio je rodom iz Sviokovca u Levču. Za vreme Kočine krajine postao je kapetan, a posle ratova austrijsku penziju i zajedno sa sinovima Milovanom, Jovanom i Mihajlom mađarsko nasledno plemstvo (viteštvo). Njegova diploma o viteštvu (plemstvu) čuva se u Istorijskom muzeju Srbije. U vreme Prvog srpskog ustanka borio se u više značajnih bitaka. Teško ranjen prilikom zauzimanja Beograda. Ubili ga Turci zajedno sa vojvodom Petrom Nikolajevićem Molerom 1816. Vid. Vuk Stefanović Karadžić, Životi najznatnijih srpskih poglavica našega vremena
- ^ Dan opštine Petrovac na Mlavi je 4. jun u spomen na 4. jun 1859, kada je knez Miloš na zahtev meštana Svine dao mesu ime Petrovac u spomen na krajinskog vojvodu i državnog savetnika Milutina Petrovića Eru.
- ^ Konstantin Nenadović, Život i dela Kara-Đorđa i njegovi vojvoda i junaka, knj. 2, Beč 1884, str. 771.
- ^ Mih. Miladionović, Požarevačka morava, Etnografski zbornik, SKA, Beograd 1928, 183
- ^ Milan Jovanović Stojimirović, Siluete starog Beograda, Beograd 2008, str. 669.
- ^ B. Kostić, Novo groblje u Beogradu, Beograd 1999, str. 102
- ^ Dr Brana Dimitrijević, Razvoj specijalističkih službi, Vojnosanitetski pregled, 65, Beograd 2008, str. 36.
- ^ Konstantin Nenadović, Život i dela Kara-Đorđa i njegovi vojvoda i junaka, knj. 2, Beč 1884, str. 779.