Pokret za muška prava

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Simbol Pokreta za prava muškaraca

Pokret za prava muškaraca (engl. Men's Rights Movement) deo je šireg muškog pokreta. Razvio se od pokreta oslobođenja muškaraca početkom sedamdesetih godina. Pokret za ljudska prava muškaraca sastoji se od različitih grupa i pojedinaca koji se fokusiraju na brojna socijalna pitanja (uključujući porodično pravo, roditeljstvo, reprodukciju, nasilje u porodici) i vladine službe (uključujući obrazovanje, obaveznu vojnu službu, mreže socijalne zaštite i zdravstvene politike), za koje zagovornici muških ljudskih prava kažu da diskriminišu muškarce.

Prava
Teoretska određenja
Ljudska prava
Kategorije prava po imalacu
Druge grupe prava

Neki naučnici smatraju da pokret za prava muškaraca ili delovi pokreta predstavljaju reakciju na feminizam. Aktivisti za ljudska prava muškaraca osporavaju tvrdnje feministkinja da muškarci imaju veću moć, privilegiju ili prednost od žena, a mnogi tvrde da je savremeni feminizam otišao predaleko odnosno da dodatnu pažnju treba posvetiti muškim pravima.

Istorijat[uredi | uredi izvor]

Voren Farel, američki pedagog, aktivista i autor više knjiga o muškim i ženskim problemima

Savremeni pokret za prava muškaraca nastao je iz pokreta za oslobođenje muškaraca, koji je nastao početkom 1970-ih, kada su neki akademici počeli da analiziraju feminističke ideje i politiku.[1][2] Pokret za oslobođenje muškaraca je priznao mušku vlast u institucijama, analizirajući cenu tradicionalne muškosti.[1] U kasnim 1970-im, pokret za oslobođenje muškaraca podelio se u dve grane sa suprotstavljenim pogledima: profeministički i antifeministički.[1] Aktivisti pokreta za prava muškaraca su odbacili feminističke principe i koncentrisali se na teme/oblasti u kojima su verovali da su muškarci u nepovoljnom položaju, potlačeni ili diskriminisani.[1][2][3] U 1980-im i ’90-im, aktivisti za muška prava suprotstavljali su se društvenim promenama koje su tražile feministkinje i branili tradicionalne odnose među polovima u porodici, školi i na radnom mestu.[4] Neki aktivisti za muška prava vide muškarce kao potlačenu grupu[5][6][7][8] i veruju da su društvo i muškarci „feminizirani” od strane ženskog pokreta.[5] Sara Medison, australijska autorka, tvrdi da Voren Farel i Herb Goldberg „govore da je, za većinu muškaraca, moć iluzija, i da su žene stvarni nosioci moći u društvu kroz svoje uloge kao primarni odgajivači dece”.[5]

Jedna od prvih većih organizacija za prava muškaraca je bila Koalicija elemenata američke reforme razvoda (engl. Coalition of American Divorce Reform Elements), koju je osnovao Ričard Dojl 1971. godine, a od koje je nastala Asocijacija za muška prava (engl. Men's Rights Association) 1973. godine.[2][9] Slobodni muškarci (engl. Free Men Inc.) organizacija je formirana 1977. u Kolumbiji (Merilend), a od nje je nastalo nekoliko grupa u narednim godinama, koje su se na kraju ujedinile i formirale Nacionalnu koaliciju slobodnih muškaraca (engl. National Coalition of Free Men)[10] — danas poznata kao Nacionalna koalicija za muškarce (engl. National Coalition for Men). Muška prava (engl. Men's Rights, Inc.) organizacija je koja se takođe formirala 1977. godine.[11][10] U Velikoj Britaniji pokret za prava muškaraca nazvan Muški pokret UK (engl. UK Men's Movement) počeo je da se organizuje početkom 1990-ih.[12] Fondacija Spasimo indijsku porodicu (engl. Save Indian Family Foundation), skraćeno SIFF, formirana je 2005. godine, a u 2010. tvrdili su da imaju preko 30.000 članova.[13][14][15]

Pokret za prava muškaraca formirao se u nekim evropskim zemljama u periodu koji je naginjao konzervativizmu i politikama koje su podržavale tradicionalnu porodicu i odnose među polovima.[16] U SAD, aktivizam za prava muškaraca ima ideološke veze sa neokonzervativcima.[17][18] Aktivisti pokreta za prava muškaraca dobili su podršku u lobiranju od konzervativnih organizacija[19] i njihovi stavovi su bili prisutni u neokonzervativnim medijima.[20]

Simbol socijalnog fenomena Migtau

Pokret za prava muškaraca je postao glasniji i više organizovan sa razvojem interneta.[21][22] Nastala je manosfera i veb-sajtovi pokreta za prava muškaraca proširili su se po internetu.[21] Aktivisti se uglavnom organizuju onlajn.[23] Najpopularniji veb-sajt je A Voice for Men (Glas za muškarce).[24] Ostali sajtovi su Fathers Rights Foundation (Fondacija prava očeva), Men Going Their Own Way (Muškarci koji idu svojim putem), MGTOW i sabrediti MensRights.[25][26][27] Aktivisti pokreta često koriste metaforu „crvene pilule / plave pilule” iz filma Matriks da bi se međusobno identifikovali onlajn — kao simbol za trenutak kada su postali svesni da su muškarci potlačeni.[23][24][25] Kritičari kažu da je „r/TheRedpill” sabredit posvećen muškim pravima.[23][24]

Teme[uredi | uredi izvor]

Marš Pokreta za muška prava u Indiji

Pokret za muška prava bavi se širokom paletom tema, od kojih su neke iznedrile svoje odvojene grupe i pokrete, kao što su grupe za prava očeva, koje ze bave razvodom i pitanjima starateljstva.[28] Neke (ako ne i mnoge) proizlaze iz dvostrukih standarda, rodnih uloga i (prema sociologu Alanu Džonsonu) patrijarhata.[29]

Razvod[uredi | uredi izvor]

Grupe za zaštitu muških prava u Sjedinjenim Državama počele su da se organizuju u suprotnosti sa reformama razvoda i pitanjima starateljstva šezdesetih godina prošlog veka. Muškarci uključeni u ranu organizaciju tvrdili su da su ih porodični zakon i zakon o razvodu diskriminisali i favorizovali njihove žene. Lider muškaraca za ljudska prava Rič Dojl uporedio je sudove za razvode sa klanicama, s obzirom na to da su njihove presude bez saosećanja i nerazumne. Aktivisti za muška prava tvrde da muškarci svesno ili nesvesno izbegavaju brak i učestvuju u „štrajku protiv braka” zbog nedostatka koristi u braku i emocionalnih i finansijskih posledica razvoda, uključujući alimentaciju, starateljstvo i izdržavanje deteta. Aktivisti za muška prava tvrde da zakoni o razvodu i starateljstvu krše individualna prava muškaraca na jednaku zaštitu.

Starateljstvo[uredi | uredi izvor]

Porodično pravo je područije duboke zabrinutosti među grupama za zaštitu muškaraca. Aktivisti za muška prava tvrde da pravni sistem i porodični sud diskriminišu muškarce, posebno u pogledu starateljstva nakon razvoda. Oni veruju da muškarci nemaju ista prava na kontakte ili pravično zajedničko roditeljstvo kao njihove bivše supružnice i koriste statističke podatke o dodeljivanju starateljsva kao dokaz sudske pristrasnosti protiv muškaraca. Advokati za zaštitu muških prava pokušavaju promeniti pravnu klimu za muškarce kroz promene u porodičnom pravu, na primer lobiranjem za zakone kojima bi zajedničko starateljstvo bilo automatsko rešenje, osim u slučaju kada je jedan roditelj nesposoban ili nepripremljen za roditeljstvo. Oni su usvojili feminističku retoriku „prava” i „jednakosti” u svom diskursu, uokvirujući pitanje starateljstva kao pitanja osnovnih građanskih prava. Neki aktivisti za muška prava sugerišu da nedostatak kontakta sa decom čini očeve manje voljnim da plate izdržavanje dece. Neki drugi navode otuđenje od roditelja kao razlog za pružanje starateljstva očevima.

Nasilje u porodici[uredi | uredi izvor]

Protest Očeva za pravdu (Fathers 4 Justice), Piterboro, 2010.

Advokati za zaštitu muških prava opisuju nasilje u porodici koje su žene počinile protiv muškaraca kao problem koji se zanemaruje i ne prijavljuje, delom zato što muškarci nerado opisuju sebe kao žrtve. Oni tvrde da su žene agresivne ili agresivnije od muškaraca u odnosima i da je nasilje u porodici polno simetrično. Navode istraživanje porodičnog sukoba Mari Straus and Ričarda Gelsa kao dokaz ove simetrije. Zagovornici muških prava tvrde da pravosudni sistemi lako prihvataju lažne navode žena o nasilju u porodici od strane svojih muških partnera. Zagovornici muških prava bili su kritičari pravne, političke i praktične zaštite za zlostavljane žene, zagovarajući skloništa za porodično nasilje za zlostavljane muškarce i za pravni sistem koji se obrazuje o ženskom nasilju nad muškarcima. Neki kritičari odbacuju istraživanje koje su naveli aktivisti za muška prava i osporavaju njihove tvrdnje da je takvo nasilje rodno simetrično, tvrdeći da fokus na žensko nasilje potiče od političke agende kako bi se smanjilo pitanje muškog nasilja nad ženama i izvojevale usluge za zlostavljane žene.

Silovanje[uredi | uredi izvor]

Lažne optužbe protiv muškaraca[uredi | uredi izvor]

Aktivisti za muška prava se bave lažnim optužbama za silovanje i seksualni napad,[30] želeći da zaštite muškarce od posledica lažnih optužbi.[31] Navodeći istraživanje od Judžin Kanin i Vazduhoplovstva SAD, oni tvrde da 40—50% ili više optužbi za silovanje može biti lažno.[32][33][34] Navode da su lažne optužbe oblik psihološkog silovanja,[32][35] i da imenovanje optuženog istovremeno sa anonimnošću tužioca podstiče ovakve zloupotrebe.[36][37][38] Robert O’Hara (A Voice for Men) u intervjuu u junu 2014. je izjavio da je ovo „jedno od onih pitanja za koje je tako lako prikupiti toliko histerije jer imamo tu prirodnu sklonost da želimo zaštiti žene, posebno od silovanja, da je ova tema koristila feministkinjama da prikupe političku moć, puno toga, i novca. Cela stvar se koristila kao prevara.”.[39] Druge međunarodne studije iz Australije, Britanije i Federalnog istražnog biroa (FBI) utvrdile su procenat verifikovanih lažnih ili neosnovanih optužbi za silovanje od oko 2—8 %.[40][41][42][43] Za demonstriranje pitanja lažnih optužbi za silovanje, Nacionalna koalicija za muškarce navodi izveštaje kao što je sažetak FBI-ja iz 1996. godine koji utvrđuje stopu od 8% lažnih optužbi za silovanje.[32]

Kriminalizacija bračnog silovanja[uredi | uredi izvor]

Zakonodavstvu i sudskim odlukama koje se tiču bračnog silovanja se protive neke grupe aktivista za muška prava u Velikoj Britaniji,[44][45][46][47] SAD[48][49] i Indiji.[50] Razlozi za protivljenje uključuju lažne optužbe pri razvodu,[51][52][53] i uverenje da je seks u braku deo institucije braka.[54][55] U Indiji je bilo brige oko odnosa[56] i budućnosti brakova jer bi takvi zakoni dali ženama „znatno neproporcionalno veća prava”.[57] Virag Dulija iz organizacije za muška prava „Spasimo osnivanje porodice u Indiji” (engl. Save Indian Family Foundation) opirao se skorašnjim pokušajima kriminalizacije bračnog silovanja u Indiji, tvrdeći da „nijedan odnos ne bi funkcionisao ako bi se ovi zakoni primenjivali”.[56]

Usvajanje[uredi | uredi izvor]

Aktivisti za muška prava žele da prošire prava nevenčanih očeva u slučaju usvojenja njihove dece. Voren Farel navodi da, ukoliko ne obavesti oca o njenoj trudnoći, majka lišava usvojeno dete odnosa sa biološkim ocem. On predlaže da žene budu legalno obaveže da se svesno trude da obaveste oca o svojoj trudnoći u roku od četiri do pet dana. Kao odgovor na to, filozof Džejms P. Sterba se slaže da iz moralnih razloga žena treba da obavesti oca o trudnoći i usvojenju, ali to ne bi trebalo da bude nametnuto kao zakonski zahtev jer bi to moglo dovesti do nepotrebnog pritiska, na primer, na abortus.

Reproduktivna prava[uredi | uredi izvor]

Američki nacionalni centar za muškarce je 2006. godine podigao tužbu pod nazivom Dubaj protiv Velsa. Slučaj se odnosio na to da li bi muškarci trebalo da imaju mogućnost da odbace sva prava i odgovornosti očinstva u slučaju neplanirane trudnoće. Pristalice su rekle da će time omogućiti ženama da donesu informisanu odluku i daju ljudima ista reproduktivna prava kao što ih imaju žene. Slučaj i žalba su odbačeni, dok je Apelacioni sud SAD (Šesti okrug) izjavio je da nijedan roditelj nema pravo da se odrekne svoje finansijske odgovornosti za dete, te da „Dubajova tvrdnja da bi muškarčevo pravo na odricanje od očinstva bilo analogno pravu žena na abortus počiva na lažnoj analogiji”.

Zatvorske kazne[uredi | uredi izvor]

Sonja B. Star sprovela je studiju koja je utvrdila da muškarci u proseku odsluže 63% duže zatvorske kazne nego žene za isto krivično delo i kriminalnu istoriju. Međutim, studija ne namerava objasniti zašto je to slučaj. Ona poriče da su muškarci uglavnom u nepovoljnom položaju u krivičnoj pravdi. Farel identifikuje 12 kriminalnih odbrana koje su dostupne samo ženama. Zastupnici za zaštitu muških prava tvrde da su muškarci previše zastupljeni i kao počinioci i žrtve ubistava, što je dokaz da muškarce oštećuju zastareli kulturni stavovi. Nacionalna koalicija za muškarce navodi da ubistvo žene prouzrokuje dužu kaznu nego ubistvo muškarca, čak i više od povećanja primećenog kod ubistva belca umesto crnca.

Aktivisti za muška prava ukazuju na različite zatvorske kazne za muškarce i žene kao dokaz diskriminacije. U SAD, Farel navodi dokaze da muškarci dobijaju strože zatvorske kazne i verovatnije je da će biti osuđeni na smrt u ovoj zemlji. On kritikuje pogrešno uverenje društva o ženama kao nevinim i verodostojnijim, kao i oštećene žene i čedomorstvo. Kritikuje uslove u muškim zatvorima i nedostatak pažnje od strane vlasti za silovanja muškaraca od strane muškaraca.

Obrazovanje[uredi | uredi izvor]

Aktivisti za muška prava opisuju da je obrazovanje dečaka u krizi, a dečaci imaju umanjena obrazovna postignuća i motivaciju u odnosu na devojčice. Advokati krive uticaj feminizma na obrazovanje zbog diskriminacije i sistematskog ugnjetavanja dečaka u obrazovnom sistemu. Oni kritikuju ono što oni opisuju kao „feminizaciju” obrazovanja, navodeći da je dominacija nastavnica, fokus na potrebe devojčica, kao i nastavni plan i program i metodi ocenjivanja koji favorizuju devojke pokazale represivne i restriktivne za muškarce i dečake. Metaanaliza je pronašla veće žensko postignuće i „... sugeriše da dečaci dugo zaostaju”, što je u suprotnosti sa tvrdnjama da je „kriza dečaka” u školi odnedavno. Međutim, članak ne eliminiše feminističku pristrasnost i konkretno kaže da „rodne razlike u ponašanju razreda mogu uticati na subjektivne percepcije nastavnika o učenicima, što bi moglo uticati na njihove ocene”. Druga studija takođe je utvrdila da rodne razlike u akademskim postignućima nisu pouzdano povezane sa rodnim politikama i da je akademsko dostignuće više kod dečaka u 70% studiranih zemalja širom sveta.

Ženske privilegije[uredi | uredi izvor]

Pokret za muška prava osporava ideju da su muškarci privilegovani u odnosu na žene. Pokret je podeljen u dve grupe: one koji smatraju da su muškarci i žene jednako oštećeni seksizmom, kao i one koji smatraju da društvo podržava degradaciju muškaraca i ženske privilegije.

Vladine institucije[uredi | uredi izvor]

Zdravlje[uredi | uredi izvor]

Aktivisti za muška prava razmatraju zdravstvena pitanja sa kojima se suočavaju muškarci i njihova kraća dužina života u poređenju sa ženama kao dokazom diskriminacije i ugnjetavanja. Oni tvrde da je feminizam doveo do toga da su zdravstvena pitanja žena privilegovana na račun muškaraca. Ističu nejednakost u finansiranju pitanja zdravlja muškaraca u poređenju sa ženama, napominjući da, na primer, istraživanje karcinoma prostate dobija manje sredstava nego istraživanje raka dojke.

Trenutno je na spisku najstarijih potvrđenih ljudi 95 žena i samo 6 muškaraca.

Socijalna zaštita i penzija[uredi | uredi izvor]

Grupe za muška prava tvrde da su ženama data superiorna prava u socijalnoj zaštiti i porezu u odnosu na muškarce.[58] Voren Farel kaže da muškarci u SAD uplaćuju više u fondove socijalne zaštite, ali žene dobijaju više iz njih, i da je diskriminacija prema muškarcima u penziji i sa socijalnom zaštitom ostala neprepoznata.[59]

Vojna obaveza[uredi | uredi izvor]

Prevara očinstva[uredi | uredi izvor]

Vidi još: Dan očeva

Grupe za zaštitu muških prava i očinska prava izjavile su da postoji visok stepen pogrešne dodeljenosti očinstva ili „prevare očinstva”, gde muškarci roditeljski i/ili finansijski podržavaju decu koja nisu biološki njihova.

Beskućništvo[uredi | uredi izvor]

Zagovornici muških prava tvrde da je beskućništvo rodno pitanje. U Britaniji su većina beskućnika muškarci.[60] U Sjedinjenim Državama je 85% beskućnika muškaraca.[61]

Samoubistvo[uredi | uredi izvor]

Aktivisti za muška prava ukazuju na veće stope samoubistava kod muškaraca u odnosu na žene,[62]. U SAD na primer, odnos muškog i ženskog samoubistva varira između 3 : 1 i 10 : 1.[63] Međutim, studije su otkrile preveliku zastupljenost žena u pokušajima samoubistvima i muškaraca u izvršenom samoubistvu.[64].

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v g Messner, Michael A. (1998). „The Limits of the "Male Sex Role": An Analysis of the Men's Liberation and Men's Rights Movement's Discourse”. Gender & Society. 12 (3): 255—276. doi:10.1177/0891243298012003002. 
  2. ^ a b v Newton 2004, str. 190—200.
  3. ^ De Castella, Tom (2. 5. 2012). „Just who are men's rights activists?”. BBC News Magazine. Pristupljeno 7. 3. 2015. 
  4. ^ Lingard, Bob; Mills, Martin; Weaver-Hightower, Marcus B (2012). „Interrogating recuperative masculinity politics in schooling”. International Journal of Inclusive Education. 16 (4): 407—421. doi:10.1080/13603116.2011.555095. „The concept of recuperative masculinity politics was developed by Lingard and Douglas (1999) to refer to both mythopoetic (Biddulph 1995, 2010; Bly 1990) and men's rights politics (Farrell 1993). Both of these rejected the move to a more equal gender order and more equal gender regimes in all of the major institutions of society (e.g. the family, schools, universities, workplaces) sought by feminists and most evident in the political and policy impacts in the 1980s and 1990s from second-wave feminism of the 1970s. 'Recuperative' was used to specifically indicate the ways in which these politics reinforced, defended and wished to recoup the patriarchal gender order and institutional gender regimes.” 
  5. ^ a b v Maddison, Sarah (1999). „Private Men, Public Anger: The Men's Rights Movement in Australia” (PDF). Journal of Interdisciplinary Gender Studies. 4 (2): 39—52. Arhivirano iz originala (PDF) 07. 06. 2016. g. Pristupljeno 2. 3. 2016. 
  6. ^ Pease, Bob; Camilleri, Peter (2001). „Feminism, masculinity and the human services”. Working with men in the human services. Crow's Nest, N.S.W.: Allen & Unwin. str. 3—4. ISBN 978-1-86508-480-0. 
  7. ^ Kahn, Jack S (2009). An introduction to masculinities. Chichester, U.K.: Wiley-Blackwell. str. 202. ISBN 978-1-4051-8179-2. 
  8. ^ Williams, Gwyneth I (2001). „Masculinity in Context: An Epilogue”. Ur.: Williams, Rhys H. Promise Keepers and the New Masculinity: Private Lives and Public Morality. Lanham: Lexington Books. str. 107. ISBN 978-0-7391-0230-5. 
  9. ^ Lee, Calinda N. (2003). „Fathers' Rights”. Ur.: Carroll, Bret E. American Masculinities: A Historical Encyclopedia. One. Thousand Oaks, Calif.: SAGE Publications. str. 167. ISBN 978-0-7619-2540-8. 
  10. ^ a b Ashe 2007, str. 63. sfn greška: više ciljeva (2×): CITEREFAshe2007 (help)
  11. ^ Chafetz, Janet Saltzman (2006). Handbook of the sociology of gender. New York: Springer Science+Business Media. str. 168. ISBN 0-387-32460-7. 
  12. ^ Dunphy 2000, str. 142—143.
  13. ^ Karnad, Raghu (3. 12. 2007). „Now, Is That Malevolence?”. Outlook. Pristupljeno 28. 3. 2013. 
  14. ^ Polanki, Pallavi (17. 7. 2010). „Men Who Cry”. OPEN. Arhivirano iz originala 21. 7. 2010. g. Pristupljeno 3. 5. 2013. 
  15. ^ „Members of men's rights body meet”. The Times of India. 8. 10. 2008. Arhivirano iz originala 29. 10. 2013. g. Pristupljeno 3. 5. 2013. 
  16. ^ Ruxton, Sandy; Van deer Gaag, Nikki (2013). „Men's involvement in gender equality – European perspectives”. Gender & Development. Routledge. 21 (1): 161—175. doi:10.1080/13552074.2013.767522. 
  17. ^ Menzies 2007, str. 77.
  18. ^ Flood 2007, str. 430—433.
  19. ^ Berman, Judy (5. 11. 2009). „"Men's rights" groups go mainstream”. Salon. Pristupljeno 21. 3. 2013. 
  20. ^ Connell, R. W. (2005). „Change among the Gatekeepers: Men, Masculinities, and Gender Equality in the Global Arena” (PDF). Signs. University of Chicago Press. 30 (3): 1801—1825. doi:10.1086/427525. Arhivirano iz originala (PDF) 17. 05. 2013. g. Pristupljeno 21. 3. 2013. 
  21. ^ a b Kimmel, Michael (2013). Angry White Men: American Masculinity as the End of an Era. New York: Nation Books. str. 113—115. ISBN 978-1-56858-696-0. 
  22. ^ Chowdhury, Romit (2014). „Conditions of Emergence: The Formation of Men's Rights Groups in Contemporary India”. Indian Journal of Gender Studies. 21 (1): 27—53. doi:10.1177/0971521513511199. 
  23. ^ a b v „Men's rights movement: why it is so controversial?”. The Week. 19. 2. 2015. Pristupljeno 1. 4. 2015. 
  24. ^ a b v Sharlet, Jeff (mart 2015). „Are You Man Enough for the Men's Rights Movement?”. GQ. Pristupljeno 1. 4. 2015. 
  25. ^ a b Kelly, R. Todd (20. 10. 2013). „The Masculine Mystique”. The Daily Beast. Pristupljeno 1. 4. 2015. 
  26. ^ Tracy Clark-Flory, "Feminism is a sexual strategy": Inside the angry online men's rights group "Red Pill", Salon.com, 1. 7. 2014
  27. ^ Hanna Rosin, „Dad's Day in Court: The perception that family law is unfair to fathers is not exactly true”, slate.com, 13. 5. 2014.
  28. ^ Messner 1997, str. 41–48.
  29. ^ Johnson, Allan G. (2005). The Gender Knot: Unraveling our Patriarchal Legacy. Philadelphia: Temple University Press. str. 220. ISBN 978-1592133833. „such problems are prominent in many men's lives, but this is no organized male response to the patriarchal system whose dynamics produce much of men's loss, suffering, and grief. Contrary to Bly's claim, it is not a parallel to the women's movement that is merely on a "different timetable." It may be a response to genuine emotional and spiritual needs that are met by bringing men together to drum, chant, and share stories and feelings from their lives. It may help to heal some of the damage patriarchy does to men's lives. But it is not a movement aimed at the system and the gender dynamics that actually cause that damage.” 
  30. ^ Brotman, Barbara (30. 10. 1992). „Sex Contract Shares Intimate Knowledge”. The Chicago Tribune. Pristupljeno 1. 11. 2012. 
  31. ^ Michael Kimmel (1992), „Anti-Feminism”, Ur.: Michael S. Kimmel; Amy Aronson, Men and Masculinities: A Social, Cultural and Historical Encyclopedia, ABC-CLIO (objavljeno 2003), str. 35—37, ISBN 978-1-57607-774-0, Pristupljeno 23. 12. 2011 
  32. ^ a b v „False Accusations”. National Coalition For Men. Pristupljeno 6. 5. 2013. 
  33. ^ Farrell 2008, str. 45.
  34. ^ McElroy, Wendy (2. 5. 2006). „False Rape Accusations May Be More Common Than Thought”. Fox News. Arhivirano iz originala 21. 10. 2012. g. Pristupljeno 6. 5. 2013. 
  35. ^ Farrell, Warren; Svoboda, Steven; Sterba, James P. (2008). Does feminism discriminate against men? A Debate. New York: Oxford University Press. str. 44. ISBN 978-0-19-531282-9. 
  36. ^ Wendy, McElroy (2011). „Privacy Rights Eroding Down Slippery Slope &#124”. foxnews.com. Arhivirano iz originala 07. 02. 2011. g. Pristupljeno 23. 12. 2011. 
  37. ^ Farrell 1994, str. 161.
  38. ^ „Rape case protection bid rejected”. BBC News. 7. 1. 2004. Pristupljeno 3. 11. 2012. 
  39. ^ „Men's rights activist: Feminists have used rape 'as a scam'”. Al Jazeera America. 6. 6. 2014. Pristupljeno 11. 6. 2014. 
  40. ^ Lonsway Archambault Lisak, Dr. Kimberlya; Sgt. Joanne, Dr. David (2009). „False Reports: Moving Beyond the Issue to Successfully Investigate and Prosecute Non-Stranger Sexual Assault” (PDF). www.ndaa.org. Arhivirano iz originala (PDF) 23. 07. 2017. g. 
  41. ^ „Crime Index Offenses Reported” (PDF). www.fbi.gov. Federal Bureau of Investigation. 1996. 
  42. ^ Kelly, Liz; Regan, Linda; Lovett, Jo (2005). A gap or a chasm?: Attrition in reported rape cases (PDF). London: Home Office Research, Development and Statistics Directorate. ISBN 9781844735556. 293. Arhivirano iz originala (PDF) 18. 2. 2011. g. 
  43. ^ „Abstracts Database – National Criminal Justice Reference Service”. www.ncjrs.gov. Pristupljeno 23. 12. 2015. 
  44. ^ Ashe, Fidelma (2007). The New Politics of Masculinity: Men, Power and Resistance. London: Routledge. str. 60. ISBN 9781134414376. 
  45. ^ Wykes, Maggie; Welsh, Kirsty (2009). Violence, Gender and Justice. London: SAGE. str. 29–37. ISBN 9781412923361. 
  46. ^ Diduck, Allison; O'Donovan, Katherine, ur. (2007). Feminist Perspectives on Family Law. London: Routledge. str. 160—164. ISBN 9781135309633. 
  47. ^ Dunphy 2000, str. 142 excerpt: "The conservative and unashamedly patriarchal nature of the men's rights lobby .. is well illustrated by some statements by one of its self-proclaimed spokesmen in the UK, Roger Whitcomb .. he reserved particular anger for the House of Lords ruling on marital rape in 1991 ('a long-standing feminist dream')".
  48. ^ Donileen R. Loseke; Richard J. Gelles; Mary M. Cavanaugh (2005). Current controversies on family violence. SAGE. str. 92. ISBN 978-0-7619-2106-6. Pristupljeno 6. 2. 2012.  excerpt: "Other men's rights advocacy groups use family conflict research .. to eliminate laws defining marital rape as a crime (the Equal Justice Foundation: ww.ejfi.org)" note: EJFI is in Colorado
  49. ^ Segal, Lynne (1994). Straight Sex: Tethinking the Politics of Pleasure. Berkeley: University of California Press. str. 276. ISBN 978-0-520-20001-2. „It is there that 7 February has been declared International Men's Day by the men's rights groups, celebrated in Kansas City in 1994 as a day for campaigning against the legal recognition of 'marital rape'...” 
  50. ^ „Why men's rights activists are against inclusion of marital rape”. First Post. 6. 2. 2013. Pristupljeno 10. 3. 2013.  excerpt: "The Government has not included marital rape in its anti-rape ordinance appealing that it is a complex issue that involves multiple stakeholders... mens rights activists are constantly clamouring that Section 498(A), the Domestic Violence Act is being misused"
  51. ^ Millar, Stuart A (2002). „Marital Rape – What a Can of Worms!”. Strike at the Root. Arhivirano iz originala 6. 7. 2008. g. Pristupljeno 11. 10. 2012. 
  52. ^ Farrell 1994, str. 338:"Spousal rape legislation is blackmail waiting to happen. If a man feels he needs to file for divorce, his wife can say 'If you do, I'll accuse you of spousal rape.' Spousal rape legislation is worse than government-as-substitute-husband. It's government in the bedroom"
  53. ^ „Spousal Rape Laws”. CNN. 31. 7. 1992. „Tom Williamson, President National Coalition of Free Men: "I don't think that there should be anything called marital rape laws. I don't deny that the elements involved with rape can occur in a marriage. They certainly do. But the problem with the concept of having something called marital rape is that it makes every man vulnerable in a bad situation to blackmail. It makes them vulnerable to false accusations for a variety of motivations that we know exists"” 
  54. ^ Young, Cathy (1. 8. 1994). „Complexities cloud marital rape case; William Hetherington has spent nine years in a Michigan prison, but proclaims his innocence – controversial case that pits one person's word against another in accusations of spousal rape”. Insight on the News. „Much of his support has come from men's rights organizations and conservative Christian groups, which tend to argue that a crime such as marital rape should not be on the books because consent to sex is part of the marriage covenant.” 
  55. ^ Nielsen, Kenneth Bo; Waldrop, Anne, ur. (2014). Women, Gender and Everyday Social Transformation in India. London: Anthem Press. str. 193. ISBN 978-1-78-308269-8. 
  56. ^ a b Pandey, Vineeta (8. 3. 2010). „Husbands can't get away with marital rape: Government”. DNA. Arhivirano iz originala 31. 3. 2010. g. Pristupljeno 30. 9. 2012. „"no relationship will work if these rules are enforced."” 
  57. ^ Dhillon, Amrit (1. 11. 2006). „Women confident law will end culture of abuse”. South China Morning Post. Pristupljeno 11. 10. 2012. „"The All India Harassed Husbands Association protested last week at the law. 'It gives such grossly disproportionate rights to women that men won't want to get married,' said member Akhil Gupta"” 
  58. ^ Flood 2007, str. 430—433.
  59. ^ Farrell 1994, str. 350.
  60. ^ Poole, Glenn. „Homelessness is a gendered issue, and it mostly impacts men”. The Telegraph. Pristupljeno 5. 3. 2017. 
  61. ^ Farrell, Warren (10. 2. 2014). The Myth of Male Power (21. godišnj. izd.). Chapter 7.: Dr. Warren Farrell. Pristupljeno 5. 3. 2017. 
  62. ^ Menzies 2007, str. 86.
  63. ^ „Teen Suicide Statistics”. Adolescent Teenage Suicide Prevention. FamilyFirstAid.org. 2001. Pristupljeno 11. 4. 2006. 
  64. ^ „The gender paradox in suicidal behavior and its impact on the suicidal process - Journal of Affective Disorders”. www.jad-journal.com. PMID 21529962. Pristupljeno 23. 12. 2015. 

Literatura[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Покрет_за_мушка_права&oldid=26688022”