Polarnost (fizika)
Polarnost je pojam koji se koristi u fizici i hemiji, a pomoću kojeg se označava postojanje dva pola u jednom prostoru ili na jednom tijelu.
Nastajanje polarnosti[uredi | uredi izvor]
U kovalentno vezanim molekulima zbog razlika u elektronegativnosti atoma dolazi do razdvajanja težišta pozitivnog i negativnog naboja te takva molekula ima dva pola. To su polarne ili dipolne molekule odnosno skraćeno dipoli. Zato se takva veza naziva kovalentna veza sa djelimičnom jonskom prirodom. Dakle, ako je razlika elektronegativnosti atoma u molekuli veća, elektronski par je bliže elektronegativnijem atomu i pritom je molekula jače polarna.
Dipolni momenat molekule[uredi | uredi izvor]
U prikazivanju polarnosti molekule uz elektronegativniji atom koji ima veću gustinu elektronskog oblaka stavlja se znak δ-, a uz manje elektronegativan atom koji ima manju gustinu elektronskog oblaka znak δ+. Električni dipolni moment (μ) je mjera za polarnost pri čemu vrijedi:
- μ = e × l
gdje je e električni naboj, a l udaljenost težišta pozitivnog i negativnog naboja. Dipolni momenat imaju samo molekule građene od raznovrsnih atoma. Ali on zavisi i od građe molekule u prostoru. Pa tako zbog prostorne simetričnosti težište naboja se nalazi u istoj tački, te takve molekule takođe nemaju dipolni momenat.
Polarnost i fizičke osobine molekula[uredi | uredi izvor]
Polarnost molekule utiče na fizičke osobine kao što su tačka topljenja i tačka ključanja. Privlačenje između polarnijih molekula je jače, pa je tačka topljenja i ključanja viša. Dobar primjer za ovo je posmatranje jedinjenja elemenata 16. grupe periodičnog sistema: H2O, H2S, H2Se. Pri normalnim uslovima voda je u tečnom stanju, a ostala analogna jedinjenja u grupi su gasovi. Uzrok ove pojave je pojava vodonične veze između molekula vode.
