Postnacionalizam
Postnacionalizam ili nenacionalizam[1] je proces ili trend kojim nacionalne države i nacionalni identiteti gube značaj u odnosu na samostalno organizovane ili nadnacionalne i globalne entitete. Iako postnacionalizam nije strogo antonim nacionalizma, ta dva termina i njihove pretpostavke su antiteza jedan drugom jer je postnacionalizam internacionalistički proces.
Postoji nekoliko faktora koji doprinose postnacionalizmu koji su ekonomske, političke i kulturne eprirode.
Sve veća globalizacija ekonomskih faktora, kao što je širenje međunarodne trgovine, međunarodna razmena industrijskidž proizvoda i uslugama, kao i važnost multinacionalnih korporacija i internacionalizacija finansijskih tržišta, pomerili su duh nacionalnih ekonomija na globalne. Istovremeno, društveno-politička moć se delimično prenosi sa nacionalnih vlasti na nadnacionalne entitete, kao što su multinacionalne korporacije, Ujedinjene nacije, Evropska unija i NATO. Pored toga mediji i zabava postaju sve globalniji i olakšavaju formiranje trendova i mišljenja na nadnacionalnoj skali. Migracija pojedinaca ili grupa između zemalja doprinosi formiranju postnacionalnih identiteta i vjerovanja, iako je vezanost na državljanstvo i nacionalni identitet često i dalje važna.[2][3][4]
U Evropskoj uniji[uredi | uredi izvor]
Evropska integracija je stvorila sistem nadnacionalnih entiteta i često se povezuje sa konceptom postnacionalizma.[5] [6] [7]
U Kanadi[uredi | uredi izvor]
U 2015. godini, kanadski premijer Džastin Trudo, dok je raspravljao o kanadskim vrednostima, proglasio je svoju zemlju za prvu postnacionalnu državu na svijetu.[8][9]
U sportu[uredi | uredi izvor]
Postnacionalni trendovi su evidentni u profesionalnom sportu. Simon Kaper nazvao je Evropsko prvenstvo u fudbalu 2008 „prvim postnacionalnim“ evropskim prvenstvom,[10] tvrdeći da je za vreme turnira, kako za igrače tako i za navijače, sportsko iskustvo i uživanje u događaju bilo važnije od nacionalnog rivalstva ili čak pobede.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Bennett 1998, str. 232.
- ^ R. Koopmans and P. Statham; "Challenging the liberal nation-state? Postnationalism, multiculturalism, and the collective claims making of migrants and ethnic minorities in Britain and Germany"; American Journal of Sociology 105:652–96 (1999)
- ^ R.A. Hackenberg and R.R. Alvarez; "Close-ups of postnationalism: Reports from the US-Mexico borderlands"; Human Organization 60:97–104 (2001)
- ^ I. Bloemraad; "Who claims dual citizenship? The limits of postnationalism, the possibilities of transnationalism, and the persistence of traditional citizenship"; International Migration Review 38:389–426 (2004)
- ^ M. Rambour; „Archived copy” (PDF). Arhivirano iz originala (PDF) 6. 03. 2009. g. Pristupljeno 2. 07. 2008.
- ^ J. Shaw; "Postnational constitutionalism in the European Union"; Journal of European Policy 6:579–97 (1999)
- ^ M. Wilkinson; „Archived copy”. Arhivirano iz originala 2. 05. 2008. g. Pristupljeno 2. 07. 2008. (2002)
- ^ Tom Nuttall (28. 05. 2016). „Politicians must keep better control of migration, and tell the truth”. The Economist. Pristupljeno 28. 05. 2016.
- ^ Guy Lawson (8. 12. 2015). „Trudeau’s Canada, Again”. The New York Times Magazine. Pristupljeno 11. 2. 2016.
- ^ Simon Kuper; "Steeds Liever"; Vrij Nederland p. 24, June 28, 2008