Radosav Popović
| radosav popović | |
|---|---|
 Radosav Popović | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 23. mart 1909. |
| Mesto rođenja | Blizna, kod Podgorice, Knjaževina Crna Gora |
| Datum smrti | 6. januar 1942. (32 god.) |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1926 |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 10. jula 1953. |
Radosav Popović (Blizna, kod Podgorice, 23. mart 1909 — 6. januar 1942), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rodio se u selu Blizna, kod Podgorice, 23. mart 1909. godine u siromašnoj seljačkoj porodici. Osnovnu školu završio je u rodnom mestu, a gimanziju 1930. godine u Podgorici. Kao učenik prišao je omladinskom pokretu. Istakao se u širenju komunističkih ideja te je u partiju primljen sa samo 17 godina. Zbog revolucionarnog karaktera ušao je u registar policije zbog čega je često hapšen. Radio je na omasovljavanju partijske organizacije u Piperima, a kada je formiran Mesni Komitet 1933. godine izabran je za člana biroa. Na toj dužnosti ostao je do 1937. godine kada je došlo do reorganizacije i on postao član Opštinskog komiteta, a od 1941. godine njegov sekretar. Zbog svog doprinosa postao je član okružnog komiteta KPJ za Podgoricu.[1]
Uprkos stalnom angažovanju nakon završene mature upisao je Pravni fakultet u Beogradu, gde je učestvovao u brojnim akcijama protiv režima. Krenuo je u Španiju 1937. godine, ali je u Baru uhapšen. Nakon izlaska iz zatvora i dalje je nastavio da aktivno učestvuje u akcijama komunističke partije.[2]
Nakon izbijanja Aprilskog rata mobilisan je u 38. puk i učestvovao je u borbama oko Skadra. Nakon sloma države, vratio se sa naoružanjem u selo i tu bio veoma aktivan u organizaciji ustanka i uništavanju neprijateljske infrastrukture. Zbog toga je izabran za komandira Gornjopiperske čete koja je brojala 230 boraca. Posle reorganizacije ustaničkih snaga u Crnoj Gori u avgustu 1941. godine izabran je za komandira Blizanskog gerilskog odreda. Teško je ranjen na Jelinom dubu 18. oktobra 1941. godine, a ranama je podlegao 6. januara 1942. godine.[3]
Ukazom predsednika FNR Jugoslavije Josipa Broza Tita, 10. jula 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja. Odlikovan je i Ordenom ratne zastave, Ordenom partizanske zvezde sa zlatnim vencem i dr.[3]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Narodni heroji Jugoslavije 1982, str. 117.
- ^ Narodni heroji Jugoslavije 1982, str. 117−118.
- ^ a b Narodni heroji Jugoslavije 1982, str. 118.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Narodni heroji Jugoslavije tom II. Beograd: Narodna knjiga. 1982.
Narodni heroji iz Podgorice i okoline | ||
|---|---|---|
Narodni heroji Jugoslavije rođeni u Podgorici i okolini, kao i oni koji su politički ili vojno delovali na ovom području: | ||
| Podgorica |  | |
| Rogami | ||
| Velje Brdo | ||
| Stijena | ||
| Ostala mesta |
| |
