Rusko-turski rat (1710—1711)
 | Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
| Rusko-turski rat (1710-1711) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Veliki severni rat | |||||||
 Pohod Rusa 1711. godine | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
 Rusko carstvo |
 Osmansko carstvo.png){kind=icon} Krimski kanat | ||||||
Rusko-turski rat (1710—1711) deo je Velikog severnog rata koga je Rusko carstvo vodilo protiv Švedske i susednih baltičkih država.
Rat[uredi | uredi izvor]
Rusko-turski rat izbija nakon ruske pobede u bici kod Poltave. Nakon ovog poraza, švedski kralj Karlo XII, uz pomoć Austrije i francuskih diplomata, beži u Bender (Moldavija) pod okrilje turskog sultana Ahmeda III. Uspeo je nagovoriti turskog sultana da 20. novembra 1710. godine objavi Rusiji rat. Ruski car Petar Veliki je kao odgovor na tursko odbijanje da im preda Karla napao Moldaviju nadajući se lakoj pobedi uz podršku mesnog hrišćanskog stanovništva.
Napad na Moldaviju je predvodio Boris Šeremetjev. Vojska od 38.000 ljudi bila je loše pripremljena i snabdevena za samo tri dana borbe. Odlučujuća bitka odigrala se od mesta Stanilešti na reci Prut, 18. jula 1711. godine. Rusku vojsku pod komandom samog Petra Velikog opkolila je mnogobrojnija tursko-tatarska vojska (oko 190.000 vojnika) i nanela joj poraz. Petar je morao zatražiti primirje.
Mir[uredi | uredi izvor]
Mir iz Pruta potpisan je 21. jula 1711. godine. Rusija se morala povući iz Azova i Taganroga i porušiti nekoliko tvrđava u ovoj oblasti. Petar se morao obavezati da se neće mešati u unutrašnju politiku Poljsko-litvanske unije. Ovi blagi zahtevi razočarali su poljskog kralja koji je ovu tursku pobedu smatrao šansom za potpunu likvidaciju Rusije.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- Istorija srpskog naroda — Ćorović Vladimir (1997)
