Ruj (planina)
| Ruj | |
|---|---|
 Ruj | |
| Geografske karakteristike | |
| Najviša tačka | Ruj |
| Ndm. visina | 1.706 m |
| Koordinate | 42° 51′ 00″ S; 22° 32′ 00″ I / 42.8500° S; 22.5333° I |
| Geografija | |
  Ruj | |
| Države |  Srbija,  Bugarska |
Ruj (bug. Руй) je planina smeštena na krajnjem jugoistoku Srbije, uz granicu sa Bugarskom nedaleko od Pirota, pored Zvonačke Banje. Ona pripada Rodopskim planinama i predstavlja najzapadniju tačku tog planinskog venca. Najviša tačka na Ruju iznosi 1.706 metara nmv, a pored nje, na planini se nalazi još sedam vrhova viših od 1.400 metara nmv.
Nedaleko od sela Rakita, koje se nalazi u severozapadnom delu planine, smeštena je pogranična karaula Vojske Srbije sa pratećim objektima, a u blizini je nekada bio operativan rudnik kamenog uglja, koji je zatvoren 1964. godine. Zbog vojnog prisustva i pogranične zone, potrebno je unapred obavestiti vojne vlasti o eventualnim posetama Ruju radi planinarenja ili drugih srodnih aktivnosti. [traži se izvor]
Planina je smeštena između rečnih tokova Jerme na istoku, njene pritoke Zvonačke reke na severu, Rakitske reke na zapadu, dok je na južnoj strani Znepolska ravnica, na teritoriji Bugarske. Vrhovi ove planine i njihov vezan niz uzeti su kao prirodna državna granica Bugarske i Srbije. Granica prati najviše vrhove. Preko vrha Ruj takođe prolazi granica i on je podeljen između dve države, s tim što se na njemu granična crta oštrije lomi, pa je manji deo vrha na teritoriji Srbije, dok je veći deo kupe u Bugarskoj. Zbog toga se na pravcu od vrha Ruj ka vrhu Vetren (1.457 m) granica pruža od juga ka severu, dok je u drugim delovima granica na pravcu od istoka ka zapadu. Pravac od Ruja ka Vetrenu je centralna kičma planine. Od Vetrena na istok slede vrhovi Golo brdo (1.283 m) i Sip (1.240 m), vezani u venac, a dalje se vrhovi spuštaju do Jerme i njenog spoja sa pritokom Jablanicom.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Delibašić, Tomica (2019). Planine i vrhovi Balkana. JP Službeni glasnik, Planinarski savez Srbije.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- „Planine, prirodne lepote i manastiri oko Zvonačke Banje“ („Planinarski glasnik“, br. 54, jesen 2008)
- Mala enciklopedija Prosveta (3 izd.). Beograd: Prosveta. 1985. ISBN 978-86-07-00001-2.
- Marković, Jovan Đ. (1990). Enciklopedijski geografski leksikon Jugoslavije. Sarajevo: Svjetlost. ISBN 978-86-01-02651-3.
