Sajlovo
 | Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
Sajlovo | |
|---|---|
 Sajlovo, ulica Rumenački put | |
| Administrativni podaci | |
| Grad | Novi Sad |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 45° 16′ 28″ S; 19° 46′ 50″ I / 45.2744° S; 19.7805° I |
  Sajlovo Sajlovo na karti Novog Sada | |
Sajlovo (poznato i kao Donje Sajlovo) je gradska četvrt u Novom Sadu.
Položaj naselja[uredi | uredi izvor]
Severnu granicu Sajlova čine Rumenački put i železnička pruga prema Subotici, istočnu granicu čini Bulevar Evrope, južnu granicu čini područje MZ Jugovićevo, dok zapadnu granicu čini granica urbanog područja Novog Sada. Naselje se, međutim, širi i prema jugozapadu, zapadu i severozapadu, gde delimično izlazi iz okvira urbanog područja grada (i zahvata delove atara Veternika, Futoga i Rumenke), kao i prema severu, u Industrijsku zonu jug. Sajlovo se prostire sa obe strane Rumenačkog puta.[1] Arhivirano na sajtu Wayback Machine (5. februar 2021)
Susedne gradske četvrti i naselja su: Jugovićevo na jugoistoku, Industrijska zona jug na severoistoku, naselja Bangladeš (deo je Futoga) i Rumenka na severozapadu i naselje Veternik na jugozapadu.
Mesna zajednica[uredi | uredi izvor]
U administrativnom smislu, naselje Sajlovo je deo istoimene mesne zajednice „Sajlovo“. Odluka o formiranju Mesne zajednice „Sajlovo“ doneta je 2015. godine, a ova mesna zajednica je formirana od delova mesnih zajednica „Jugovićevo“ i „Radnički“.[2]
Istorija[uredi | uredi izvor]
U povelji ugarskog kralja Bele IV iz 1237. godine pominju se dva naselja sa imenom Sajlovo: Gornje Sajlovo ili Sajlovo I (na području današnje Klise) i Donje Sajlovo ili Sajlovo II (na području današnjeg Sajlova). Pretpostavlja se da je originalno ime ovih naselja bilo Isailovo. U narodu postoji predanje da je na Klisanskom bregu nekada postojao manastir, za koji se vezuje i nastanak imena Sajlovo / Isailovo, po monahu isihasti ovog manastira, Isaiji. Ovaj monah je bio veoma poštovan u narodu, pa je po njemu prostor dobio ime. Neki istorijski izvori potvrđuju da se u 12. veku istočno od Rumenke nalazio veliki manastir. Samo ime Sajlovo / Isailovo je slovenskog porekla, što upućuje na zaključak da su ovo područje u to vreme naseljavali Sloveni. Posle ugarsko-turskih ratova u 16. veku, naselje Donje Sajlovo se više ne pominje.
Moderno naselje Sajlovo nastalo je u drugoj polovini 20. veka. Na levoj strani Rumenačkog puta, osnovano je 1974. godine novo gradsko groblje, a uz groblje se, na istoj strani Rumenačkog puta, formira i naselje sa ušorenim ulicama. Prizemne porodične kuće podigli su doseljenici iz Bosne, Hrvatske i drugih krajeva bivše Jugoslavije. Prema starijim generalnim urbanističkim planovima Novog Sada, ovo područje je bilo predviđeno za pojas zaštitnog zelenila i prostor na koji bi se širilo gradsko groblje. Danas važeći generalni urbanistički plan Novog Sada do 2021. godine, uvrstio je ovaj lokalitet u područja predviđena za individualno stanovanje.
Stanovništvo[uredi | uredi izvor]
Računa se da na Sajlovu danas ima oko 2.500 stanovnika.
Javni i privredni objekti[uredi | uredi izvor]
2022. godine, otvorena je nova mesna zajednica na Sajlovu, a u sklopu ovog objekta se nalaze i ambulanta, pošta, biblioteka i klub penzionera.[3]
U sastavu mesne zajednice Sajlovo nalazi se novo gradsko groblje, kao i privredni objekti uz Rumenački put.
Dalji razvoj naselja[uredi | uredi izvor]
Struja je delimično sprovedena, a u planu je uvođenje vodovoda i kanalizacije, asfaltiranje ulica i otvaranje prodavnica i uslužnih radnji.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Bogdan T. Stanojev, „Sajlovo“, Enciklopedija Novog Sada, knjiga 24, Novi Sad, 2004.
- Branko Ćurčin, „Slana bara nekad i sad“, Novi Sad, 2002.
- Jovan Mirosavljević, „Brevijar ulica Novog Sada 1745-2001“, Novi Sad, 2002.
- Jovan Mirosavljević, „Novi Sad - atlas ulica“, Novi Sad, 1998.
- Zoran Rapajić, „Novi Sad bez tajni“, Beograd, 2002.
- Melhior Erdujhelji, „Istorija Novog Sada“, Veternik, 2002.
