Svetozar Stojanović

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Svetozar Stojanović
Lični podaci
Datum rođenja(1931-10-18)18. oktobar 1931.
Mesto rođenjaKragujevac, Kraljevina Jugoslavija
Datum smrti7. maj 2010.(2010-05-07) (78 god.)
Mesto smrtiBeograd, Srbija

Svetozar Stojanović (Kragujevac, 18. oktobar 1931 — Beograd, 7. maj 2010[1]) je bio srpski filozof.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je 1931. u Kragujevcu u trgovačkoj porodici. U Kragujevcu je završio osnovnu školu i gimnaziju. Diplomirao je filozofiju na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu 1955. godine, na istom fakultetu je doktorirao filozofiju 1962. godine tezom Savremena meta-etika. Asistent iz Etike je postao 1958. Od 1962. godine, kada je doktorirao, postao je docent a od 1969. vanredni profesor na istom predmetu, do 1975. godine, kada je stavljen na raspolaganje tj. izbačen je sa Beogradskog univerziteta zajedno sa još sedam drugih profesora 28. januara 1975. godine zbog disidentske delatnosti kao član grupe „Praksis“. Tom prilikom izbačeni su i Mihailo Marković, Ljubomir Tadić, Zagorka Golubović, Miladin Životić, Dragoljub Mićunović, Nebojša Popov i Trivo Inđić.[2] Vraćen je na Univerzitet početkom 90-ih godina. Radio je kao gostujući profesor i na univerzitetima u SAD, Nemačkoj, Velikoj Britaniji, Austriji, Indiji.

Bio je predsednik Srpskog filozofskog društva 1970-1974. Zajedno ca politikologom Đurom Kovačevićem, Svetozar Stojanović je 2002. osnovao Srpsko-američki centar u Beogradu čiji je bio i predsednik. 2009. godine. Ovaj centar je prerastao u Centar za nacionalnu strategiju.Jedan od osnivača Instituta za filozofiju i društvenu teoriju Univerziteta u Beogradu.[3]

U periodu od 15. juna 1992. do 31. maja 1993. bio je specijalni savetnik Dobrice Ćosića, tadašnjeg predsednika SR Jugoslavije. Vodio je njegov savetnički tim.

Bio je direktor Instituta za filozofiju i društvenu teoriju 1994-2000. Bio je član Upravnog odbora kompanije „Politika“, zatim član Saveta Republičke radio-difuzne agencije (RRA).

Objavio je sedam knjiga, četiri brošure i oko 130 članaka. Dela su mu prevođena na 14 jezika. Najznačajnija dela su: „Savremena meta-etika“, „Između ideala i stvarnosti“, „Istorija i partijska svest“ i „Na srpskom delu Titonika“. Bavio se metaetikom, marksističkom kritikom komunizma i kasnije, socijaldemokratskom kritikom savremenog sveta, kao i filozofskom publicistikom. Takođe je u mnogim knjigama upozoravao na opasnost samouništenja čovečanstva, o čemu je pisao Aleksandar Prnjat.[4]

Uvršten je u Biographical Dictionary of Twentieth Century Philosophers 1996. zajedno sa Branislavom Petronijevićem i Mihailom Markovićem iz Srbije.

Preminuo je u Beogradu 7. maja 2010. godine.[5]

Bibliografija[uredi | uredi izvor]

Filozofske studije[uredi | uredi izvor]

  • Savremena meta-etika, disertacija, 1964, 1971, 1994.
  • Marksistička etika i socijalističko obščestvo, 1966.
  • Između ideala i stvarnosti, 1969.
  • Between Ideals and Reality, Oxford University Press, New York, 1973.
  • Tolerance and Revolution, s Paul-om Kurz-om, 1970.
  • Od marksizma do etatizma sa ljudskim licem, 1987.
  • Istorija i partijska svest, 1988.
  • Autoritet bez vlasti: Dobrica Ćosić kao šef države, 1993.
  • Propast komunizma i razbijanje Jugoslavije, 1995.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Preminuo Svetozar Stojanović („B92“, 8. maj 2010), Pristupljeno 24. 4. 2013.
  2. ^ Na današnji dan - 28. januar (Istorijski arhiv Beograda)
  3. ^ „Arhivirana kopija”. Arhivirano iz originala 11. 06. 2015. g. Pristupljeno 12. 12. 2014. 
  4. ^ Prnjat, Aleksandar (2012). „Apocalypse without revelation: Svetozar Stojanovic on the possibility of self-destruction of humanity”. Theoria, Beograd (na jeziku: engleski). 55 (4): 113—128. ISSN 0351-2274. doi:10.2298/THEO1204113P. 
  5. ^ „Svetozar Stojanović”. INSTITUT ZA FILOZOFIJU I DRUŠTVENU TEORIJU (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2024-01-31. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Светозар_Стојановић&oldid=27278348”