Septimanija

Septimanija 537. godine

Septimanija je bio zapadni region rimske provincije Narbonske Galije koji je 462. godine prešao pod vizigotsku kontrolu kada je Septimanija bila predata njihovom kralju, Teodoriku II. Pod Vizigotima, ova oblast je bila poznata kao „Galija“ ili „Narbonensis“. Obuhvatala je otprilike teritoriju današeg modernog francuskog regiona Langdok-Rusijon. U 8. veku na kratko je potpala pod vlast Kordopskog emirata, da bi je ubrzo ponovo osvojili Franci i na tom mestu osnovali Gotsku marku, koja se još nazivala i Gotija (lat. Gothia).

Septimanija je bila marka u Karolinškog carstva, a onda i zapadne Francuske sve do 13. veka, iako je kulturno i politički bila odvojena od severne Francuske i centralne kraljevske vlasti. Region je bio pod uticajem Tuluza, Provanse i Katalonije. Bio je deo kulturnog i lingvističkog regiona Oksitanija koji je konačno potpuno potpao pod kontrolu Francuske nakon Katarskog krstaškog rata. Od kraja 13. veka ovaj region je bio poznat pod imenom Langdok i njegova istorija je tesno vezana za istoriju Francuske.

Ime Septimanije verovatno potiče od dela latinskog imena grada Bezjea, Kolonija Julija Septimanorum Beatere (lat. Colonia Julia Septimanorum Beaterrae), koja je dobila ime po naselju veterana rimske VII legije u samom gradu. Druga moguća teorija o nastanku imena je u vezi sa sedam gradova koji se nalaze na njenoj teritoriji: Bezje, Eln, Agd, Narbon, Lodev, Magelon i Nim.

Septimanija se prostirala do linije na pola puta između Mediterana i reke Garona na severoistoku, na istoku, Rona ju je delila od Provanse a na jugu je bila oivičena Pirinejima.