Arhimandrit Sinesije (Radivojević)
Arhimandrit Sinesije | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1771. |
| Mesto rođenja | Sentandreja |
| Datum smrti | 1832. |
Sinesije Radivojević (Sentandreja 1771—1832. Vršac) bio je arhimandrit Srpske pravoslavne crkve i administrator Vršačke eparhije, plemićkog roda.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rodio se kao Stefan, u Sentandreji u srpskoj plemićkoj porodici. Roditelji su mu bili, Jovan pukovnik i Anastasija rođ. Turnaji.[1] Njegova braća su bili austrijski oficiri: Petar podpukovnik (umro 1820) i baron Pavle general feldcajgmajster (umro 1829). Plemstvo su inače dobili Sentandrejci braća Radivojevići - Arsenije vladika, Simeon sveštenik (paroh u Sentandreji) i Jovan pukovnik (kao i njihovo potomstvo), 3. avgusta 1763. godine.
U rodnom mestu je Stefan završio srpsku Normalnu osnovnu školu i trogodišnju Nemačku školu. Prelazi zatim u Novi Sad gde pohađa Latinsku školu. Po ugledu na dva starija brata izabrao je i on vojnički poziv. Učestvovao je u austrijsko-turskom ratu 1787-1790. godine kao kadet u frajkoru barona Vukaševića. Ratovao je protiv Turaka po ratištu u Hrvatskoj. Po završetku rata vratio se rodnoj kući u Sentandreju, k roditeljima koji su ga plačevno zaklinjali, molili i zvali, da se natrag vrati, i da se zakaluđeri; koje on zaista i učini.
U kaluđerstvu[uredi | uredi izvor]
Budimski vladika Dionisije Popović ga je zađakonio 1791. godine, a sledeće 1792. godine postaje i kod vladike "arhiđakon" - kaluđer Sinesije. Za protoprezvitera je rukopoložen 1799. godine od strane istog vladike. Postavljen je na molbu Srba iz Trnave, za administratora te parohije u Slovačkoj, gde je nešto više od tri godine proveo. Austrijske vojne vlasti u Moravskoj su ga molile da pohodi vojsku - pravoslavne vojnike u Brnu i Olomucu. On je zaista o svom trošku bolesne vojnike posetio, ispovedio i pričestio; samoinicijatovno i u Požunu (Bratislavi).
Radivojević je 1802. godine postavljen za igumana manastira Kovilja u Bačkoj. Od 1804. godine je za arhimandrita koviljskog posvećen. On je istovremeno član bačke konzistorije. Juna 1807. godine vršački episkop Vidak ga je preveo kod sebe u eparhiju. Postavljen je za mesićkog arhimandrita. Kada je sledeće 1808. godine izbila Kruščička buna, on je svojom blagošću i mudrošću smirio nezadovoljne graničare. Carske vojne vlasti su mu bile zbog tog gesta zahvalne; postao je kroz šest nedelja "kavaljer Leopold ordena malog krsta". Arhimandrit je bio u Banatu i predsednik vršačke konzistorije i "asesor sudske table komiteta Temišvarskog". Vrščani su bili protiv njega, tražili su čak istragu, tako da nije izabran za pravog episkopa u Vršcu.[2]
Izabran je Sinesije 1815. godine od strane Sinoda za episkopa pakračkog. Ali austrijski vladar je u isto vreme raspistio srpski Sinod, tako da je on "ostao izabran, ali ne i potvrđen". Izabran je Radivojević 1816. godine i za aradskog episkopa, ali takođe nije bio potvrđen.[3] Navodno ga je karlovački mitropolit Stefan Stratimirović „progonio”[4] i onemogućio da postane episkop. Nakon smrti vladike vršačkog Vidaka, postavljen je Radivojević za administratora Vršačke eparhije. Celu deceniju je administrirao, između 1818-1828. godine,[5] dok nije postavljen episkop Manuilović.
Radivojević je 1828. godine prešao na Frušku goru, gde je tada postavljen za arhimandrita u manastiru Grgetegu. Tokom bavljenja u Sremu se razboleo, pa se vratio tražeći leka u Vršac. Tu ga je lečio jedan lekar kojeg je znao od ranije. Umro je 18. aprila 1832. godine u Vršcu, a sahranjen na groblju kod crkve u manastiru Mesiću.
