Slavomir Gvozdenović

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Slavomir Gvozdenović
Slavomir Gvozdenović na 65. Međunarodnom beogradskom sajmu knjiga, 26. oktobra 2022. godine
Lični podaci
Datum rođenja(1953-03-10)10. mart 1953. (71 god.)
Mesto rođenjaBelobreška, NR Rumunija

Slavomir Gvozdenović (rum. Slavomir Gvozdenovici; Belobreška, 10. mart 1953) rumunski i srpski je književnik, pesnik, političar, društveni i javni radnik srpske manjine u Rumuniji.[1]

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je 10. marta 1953. godine u Belobreški, okrug Karaš-Severin, Rumunija. Osnovnu školu je pohađao u Belobreški (1960-1968), gimnaziju u srpskoj sek­ciji pri Liceju br. 1 u Temišvaru (1968-1972). Upisuje 1972. Filološki fa­ku­ltet, odsek za srpski jezik i književnost u Bukureštu. Po okončanju fakulteta 1976. godine, radio je kao profesor u osnovnoj ško­li u Ljupkovi (1976-1979), osnovnoj školi u Belobreški (1979-1983) i kao urednik u te­mišvarskom listu „Banatske novine“ (1983-1985). Od 1996. godine predaje srpsku književnost na odseku za srpski jezik i književnost pri Zapadnom univerzitetu u Temišvaru. Bio je na specijalizaciji u okviru letnjih tečajeva i seminara u Zagrebu i Dubrovniku (1974) i Beogradu, Prištini i Novom Sadu (1978). Godine 2000. je odbranio na Bukureštanskom univerzitetu doktorsku disertaciju Jezik i stil u poeziji Vaska Pope[1]. Glavni je urednik časopisa „Književni život“ od 1985. u Temišvaru.[2] Objavio je 30 knjiga poezije, priredio je desetak antologija srpske književnosti, a svojom poezijom je zastupljen u više desetina srpskih, rumunskih i evropskih antologija, kao i u srpskim udžbenicima. Prevodi srpsku i rumunsku poeziju, a njegova dela su prevedena na desetak jezika.[3]

Član je Saveza pisaca Rumunije[1], Udruženja književnika Srpske, Društva književnika Vojvodine[1] i počasni član Udruženja književnika Srbije.[4] Naučni je saradnik Matice srpske od 1995. godine i suosnivač Vukove zadužbine.[5]

Živi u Temišvaru i bio je do 2020. godine glavni urednik časopisa Književni život.[1]

Politička aktivnost[uredi | uredi izvor]

Jedan je od osnivača Saveza Srba u Rumuniji i njegov predsednik od 2004. do 2012.[6] Njegovom zaslugom je izgrađen Srpski dom u nasenju Jozefina u Temišvaru, gde su smeštene prostorije Saveza Srba u Rumuniji, redakcije časopisa „Naša reč“ i „Književni život“ i lista „Novi temišvarski vesnik“. Lično je organizovao 5 velikih i 20 manjih kulturnih manifestacija, koje su postale tradicionalne.[5] Bio je poslanik u Parlamentu Rumunije od 1992. do 2008. godine, a od 2012. je ponovo izabran za poslanika.[6] Godine 2010. je izabran za prvog predsednika Skupštine dijaspore i Srba u regionu.[7]

Nagrade[uredi | uredi izvor]

Dobitnik je više značajnih književnih nagrada u Rumuniji i Srbiji. Na Međunarodnom susretu balkanskih književnika u Boru 1988. je dobitnik „Borskog grumena“, Specijalnu povelju žirija nagrade „Branko Miljković“ 1989. za Podvlačenje crte, nagradu „Šušnjar“ Udruženja književnika Srpske 1995. za U kući sa ognjem i ledom, nagradu temišvarske podružnice Saveza pisaca Rumunije 1995. za Reč i svetlost, nagradu SPC na 4. jugoslovenskom festivalu poezije za decu 1997. godine,[8] Nacionalnu nagradu Saveza pisaca Rumunije za delo I, nagradu i krst „Arsenije Čarnojević“ Ministarstva za dijasporu i Udruženja književnika Srbije,[4] nagradu „Pesničko uspenije“ 2012. od Književnog društva Kosova i Metohije na međunarodnoj kulturnoj manifestaciji „Sokolica 2012“[9] i međunarodnu nagradu „Branko Radičević“ Brankovig kola 2013. za ukupan pesnički i stvaralački opus.[10]

Povodom obeležavanja Dana državnosti u Predsedništvu Republike Srbije na prigodnoj svečanosti 15. februara 2016. godine predsednik Srbije, Tomislav Nikolić, uručio je Slavomiru Gvozdenoviću Zlatnu medalju za zasluge – odlikovanje za izuzetan doprinos u javnim i kulturnim delatnostima, kao i za razvijanje saradnje i prijateljskih odnosa Srbije i Rumunije.[11]

Bibliografija[uredi | uredi izvor]

  • Knjiga i pomalo vatre, Bukurešt, 1975.
  • Pesme pred zoru, Temišvar, 1977.
  • Odbrana krila, Bukurešt, 1978.
  • Lirika, Bukurešt, 1981.
  • Vedro otvaranje kamena, Bukurešt, 1983.
  • Junačenje rečima, Bukurešt, 1986.
  • Udžbenik o vidarevoj kući, Bukurešt, 1988.
  • Podvlačenje crte, Beograd, 1988.
  • Kamen za plakanje, Bukurešt, 1990.
  • Srpska molitva u Temišvaru, Novi Sad, 1991.
  • Reč i svetlost, Temišvar, 1994.
  • U kući sa ognjem i ledom, Beograd, 1995.
  • Rađanje pretka, Temišvar, 1997.
  • I., Temišvar, 1999.
  • Crnjanski u Temišvaru, Beograd, 2002.
  • Strah u klopci, Temišvar, 2003.
  • Amerika, Čikago i Vidovdan, Temišvar, 2003.
  • Strašna priča iz Klisure, Beograd, 2005.
  • Aleksandrijske škole, Smederevo, 2005.
  • Koliko Kosova u meni, Temišvar, 2007.
  • Disanje na pseće škrge, Temišvar, 2022.[12]

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Izvori[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v g d „Slavomir Gvozdenović”. Društvo književnika Vojvodine. Pristupljeno 5. 2. 2024. 
  2. ^ Slavomir Gvozdenović Arhivirano na sajtu Wayback Machine (3. avgust 2016) banaterra.eu
  3. ^ Autori: Slavomir Gvozdenović alma.rs
  4. ^ a b Gvozdenović Slavomir dkv.org.rs
  5. ^ a b U Rumuniji sve manje Srba novosti.rs
  6. ^ a b Slavomir Gvozdenovici cdep.ro (na rumunskom)
  7. ^ Gvozdenović predsednik Skupštine dijaspore politika.rs
  8. ^ Slavomi Gvozdenović Arhivirano na sajtu Wayback Machine (23. septembar 2016) riznicasrpska.net
  9. ^ Nagrađen Slavomir Gvozdenović rts.rs
  10. ^ „Branko Radičević“ Slavomiru Gvozdenoviću politika.rs
  11. ^ Dodela priznanja dr. Slavomiru Gvozdenoviću timisoara.mfa.gov.rs
  12. ^ Serbia, RTS, Radio televizija Srbije, Radio Television of. „Pisci iz dijaspore na 65. Sajamu knjiga”. www.rts.rs. Pristupljeno 2022-11-01. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Славомир_Гвозденовић&oldid=27406507”