Prvi partizanski odredi na teritoriji Srbije počeli su se formirati krajem juna i početkom jula 1941. godine, i bili su u početku sačinjeni od desetak-dvadeset boraca, uglavnom članova KPJ i SKOJ-a ili njihovih simpatizera. Tokom leta 1941. godine, posle izbijanja oružanog ustanka naroda Srbije, naglo je porastao broj odreda, kao i broj boraca u njima. Na vojno-političkom savetovanju u Stojicama, održanom septembra 1941. godine, rukovodstvo Narodnooslobodilačkog pokreta je jasno definisalo organizaciju partizanskih odreda.
U toku Narodnooslobodilačkog rata na teritoriji Srbije formirano je preko četrdeset partizanskih odreda, a najveći broj njih formiran je u toku leta 1941. godine. Posle Prve neprijateljske ofanzive na oslobođenu teritoriju zapadne Srbije, decembra 1941. godine, glavnina partizanskih odreda iz zapadne Srbije povukla se sa Vrhovnim štabom u Sandžak, pa potom u istočnu Bosnu, gde su ovi odredi činili osnovu za stvaranje prvih partizanskih brigada.
Tokom 1942. i 1943. godine glavno žarište Narodnooslobodilačke borbe u Srbiji bila je južna Srbija, dok su na podruliju zapadne Srbije i Šumadije, usled krize ustanka, mnogi odredi bili rasformirani. Krajem 1943. i početkom 1944. godine, dolazi do ponovnog obnavljanja mnogih partizanskih odreda. Posle oslobođenja Srbije, krajem 1944. godine, partizanski odredi su rasformirani, a njihovo ljudstvo je ili upućivano u sastav drugih jedinica NOVJ ili KNOJ-a ili demobilisano.
